Movember, Alpe d’Huzes, Pink ribbon en nu de Ice bucket challenge. Uroloog Michael van Balken legt uit waarom hij aan allemaal (niet) meedoet.

Deze blog schreef Van Balken op 2 movember 2012:

Travestiescout

Het zal weinigen ontgaan zijn: het is Movember. Met een M. Van Moustache. Ter promotie hiervan ging bij RTL Kluun onder het mes voor een clean shave - je dient immers helemaal glad de maand te beginnen -, maar ook minder bekende Nederlanders bestoken u, via mailbox of social media, met verzoeken de gedurende een maand langzaam volgroeiende bovenlip te sponsoren.

Movember is behalve als geldinzamelactie voor wetenschappelijk onderzoek náár, vooral bedoeld als ludieke awareness-actie vóór prostaatkanker. Want prostaatkanker is een hele nare ziekte, die heel veel voorkomt, maar waar de slecht-naar-zijn-eigen-lichaam-luisterende-man (Ja, dat is zo heren!) pas vaak betrekkelijk laat mee bij de dokter komt. Enige bewustwording kan dus niet echt kwaad en als uithangbord hiervoor is gekozen voor de über-mannelijke snor.

Gekkigheid
En ook ik ben vorig jaar, met mijn hele maatschap trouwens, bezweken voor deze sympathieke actie. Mijn kwetsbare opstelling -ik moest zelf de haartjes ook echt zóeken- leverde een bescheiden geldbedragje op en inderdaad het bedoelde regelmatig ter sprake komen van de achterliggende gedachte van Movember. Dit ten koste overigens van vele grappen en grollen en een maandlang slapen op de bank: mijn nuchtere eega is van de gekkigheid van haar man namelijk niet altijd gediend, vooral niet als het prikt.

Blauw
Gelukkig kan prostaatkanker-awareness ook wel zonder snor, en bovendien het hele jaar, gekweekt worden door bijvoorbeeld het dragen van een Blue Ribbon. Maar dan wel een lichtblauwe, want gewoon blauw staat voor CFS/ME. En colonkanker. Oh ja, en ook voor (of tegen?) kindermishandeling, rijden onder invloed, Osteogenesis Imperfecta, kaalheid, de slachtoffers van orkaan Katrina, dystonie, ARDS, Epstein-Barr Virus, opleiding en de actie Save the Music. Terwijl lichtblauw dus staat voor prostaatkanker. En kanker op kinderleeftijd. En trisomie 18. En sclerodermie. Had ik trouwens donkerblauw al uitgelegd?

Ribbon
In navolging van de succesvolle Pink Ribbon heeft intussen blijkbaar elk zichzelf respecterende vreselijke aandoening een dus niet altijd zo’n eigen kleur ribbon geclaimd (voor een uitgebreid overzicht: zie het artikel Awareness Ribbon and Bracelet Colors and Meanings) en als het niet een ribbon is, dan is het wel een polsbandje. Wil ik een beetje medeleven tonen met kankerpatiënten in het algemeen, dan moet ik eigenlijk aan de felgele van LIVESTRONG natuurlijk, maar ook hierop zijn er inmiddels talrijke varianten.

Awareness
De bewustwording dreigt aan overkill ten onder te gaan en dat betekent dat awareness-campagnes om zich te onderscheiden met steeds apartere uitingen moet komen. De snor lijkt me al een heel mooi voorbeeld, maar het de hele dag dragen van kleding in een speciale kleur, bijvoorbeeld om aandacht te vragen voor de vrouwelijke hartvaatpatiënt, of het hardlopen, spinnen, bergopfietsen, koekjes bakken, vingerhaken of langeafstandskaatsen voor ziekte zus of zo zijn al lang geen uitzonderingen meer.

Travestiescout
Het grote probleem is dat ik als dokter begaan ben met het leed van anderen in welke vorm die dan ook tot hen komt. Wil ik daar echter echt eerlijk eer aan doen dan moet ik als een soort travestiescout besnord in een rode jurk, behangen met armbanden en helemaal volgespeld met ribbons een sportieve activiteit verrichten.

Dat kan. Of ik draag maar één ding: al mijn ziel en zaligheid op aan wie bij me komt voor hulp. U bent mij allen even lief: mijn tekenloos uiterlijk is daarvan het bewijs.