Huisarts op de fiets
9 reactiesAllemaal willen ze net als ik hun huisbezoeken wel op de fiets doen; mijn collega-huisartsen zijn de files en het drukke verkeer beu. Vooral tussen vier en vijf als de scholen net uit zijn. Ik krijg altijd veel vragen en steevast klinkt dan deze verzuchting: ‘Ik zou wel willen, maar ik weet niet waar ik al mijn spullen moet laten’.
Dat, én de vraag wat ik doe als het regent. Ook gewoon fietsen natuurlijk. Toegegeven, regen is niet leuk, en als het een paar dagen doorgaat, krijg ik het echt wel op mijn heupen. Maar mijn hekel aan de auto – en dan vooral de auto in de stad – is veel groter dan mijn hekel aan regen.
Maar het regent veel minder vaak dan je denkt, en er is altijd nog de buienalarm-app om even te checken of je niet beter vijf minuten wacht.
Voor iedereen die overweegt om nu echt de fiets te gaan pakken – het is tenslotte net een vers jaar; de timing kan niet idealer – deel ik hierbij mijn tips gebaseerd op twee jaar fietservaring door weer en wind in de lage landen.
Doe er je voordeel mee.
Onmisbaar: een paar goeie waterdichte fietstassen. Ik ben heel tevreden over mijn Clarijs-tassen.
Een mandje vóór op de fiets: daarin zit mijn handtas, zodat ik de telefoon bij de hand heb en een blik kan werpen op de adressenlijst voor de huisbezoeken: op welk nummer moest ik ook alweer zijn?
Regenkleding!! In mijn eerste fietsjaar heb ik een paar miskleunen gekocht voor ik eindelijk de juiste regenjas vond. Rains vind ik het beste merk. Scandinavisch natuurlijk – dat volk weet van wanten als het over regen, wind en kou gaat. Vooral die waar de hoed zo’n extra klepje heeft waardoor de regen niet onder de kap alsnog in je gezicht waait. Ook in de categorie regenkleding: regenbroek en zelfs regen-óverschoentjes. Twee keer ben ik zo doornat geregend dat mijn sokken sopten in mijn schoenen bij elke stap. Dan duurt het spreekuur erg lang. Het gebeurt zelden maar áls je echt een douche over je heen krijgt, dan hou je je sokken niet droog, dus sindsdien zitten die overschoentjes in mijn noodpakket.
Laat regenkleding niet in de fietstassen zitten. Het is bij mij twee jaar goed gegaan maar onlangs werd de boel er toch uit gepikt. Balen!
Je hebt ook warme kleding nodig. Laagjes beter werken dan dikke jassen. Een donsjack en dan zo’n Rains-regenjas erover: top!
Sjaal, handschoenen,… (muts draag ik zelf nooit). Handig: mijn handschoenen met zo’n kapje over de vingers zodat ik mijn vingers even vrij kan maken zonder steeds de handschoenen uit te trekken. Belt makkelijker.
Fietshelm en fluospul allerhande. Ik heb het allemaal, maar draag het veel te weinig. Gelukkig blijven mijn kinderen daar terecht over zeuren. Ooit ga ik braaf mijn helm dragen. Beloofd.
In de categorie ‘niet onmisbaar maar zeer aan te raden’: een telefoonhouder voor op het stuur. Na ook hier wat miskopen te hebben gepleegd, is uiteindelijk een heel simpel modelletje een topper gebleken. Het was even flink googelen maar ik vond hem terug: Nite Ize HandleBand Smartphone houder voor fiets zwart HDB-01-R3. Nog steeds niet gepikt trouwens. En het ding heeft een flesopener als extraatje. Nou word ik van fietsen erg vrolijk, maar behoefte aan bier heb ik daarbij nooit. Ik hou het liever bij een thermosje koffie. Heerlijk om onderweg tussen de huisbezoeken door een pauze in te lassen op een bankje in het stadspark. Zon op mijn gezicht, koffietje erbij, wat blijft er te wensen over?En als het te koud is voor koffie in het park, dan ben ik met mijn fietsje zo wendbaar dat ik net zo goed even een koffiebar binnen kan springen voor een bakje troost. Hoef namelijk nooit tijd te verliezen aan het zoeken naar een parkeerplaats. Wel een nadeeltje dat ik altijd die dokterstas mee moet sjouwen, daar kom ik later nog op terug.Maar ik dwaal af, die telefoonhouder op het stuur dient voor de zeldzame keren dat ik mijn telefoon als gps moet gebruiken voor een adres dat ik niet ken.
Slechts twee keer nodig gehad, maar die twee keer waren wel levensreddend: een powerbank voor de telefoon. Als je die namelijk als gps gebruikt en je bevindt je in de middle of nowhere, dan is een lege batterij verdomd lastig.
Het NHG heeft mooie en handige dokterstassen die je zo aan de bagagedrager kunt hangen, maar daar ben ik geen fan van. Ik doe vaak een boodschapje tussendoor of ga een koffie drinken en dan wil ik daar niet herkenbaar als ‘madam doktoor’ staan. Dat is dus dat nadeel van de dokterstas, je kunt hem nu eenmaal niet even in de fietstas laten zitten zoals je dat in de auto wel kunt doen. Daarom heb ik gewoon een mooie leren schoudertas mee. Ik heb maar weinig materiaal nodig; dat kan er allemaal makkelijk in. En zo kan ik een beetje incognito blijven, wel zo prettig. Overigens doen we hier in Turnhout niet aan spoed, dat was vreemd om te ontdekken, maar wel zo handig: het nadeel van mogelijk wat langere reistijd, is zo geen issue. Ik geef het toe, dat is een luxe situatie die ik in Nederland nooit gekend heb. Verder betwijfel ik of het argument van langere reistijd hout snijdt. Ik denk dat ik met mijn fietsje in de stad vaak sneller ben dan collega’s met de auto. En ik vind snelheid niet het belangrijkste argument om te blijven fietsen, het gaat me vooral om het plezier, de beweging en het buiten zijn.
Zo maak ik meteen brandhout van de dooddoener ‘daar heb ik geen tijd voor’.
Had u nog argumenten nodig? Je beweegt binnen werktijd, spaart de sportschool uit, geeft het goede voorbeeld en doet meteen iets aan je mentale conditie. Patiënten reageren er ook altijd positief op.
Als ik zo rondfiets vraag ik me af waarom mijn klagende collega’s zichzelf nog blijven martelen in het verkeer.
Voilá. Welk excuus had u nog?
