Blogs & columns
Blog

Hoe de sceptische dokter zich weer geliefd maakte in zijn yogaklasje

Plaats een reactie

Het is nu mijn laatste week van de opleiding die ik in Spanje volg tot docent yoga. Ik ben aangeschoten wild geworden in de groep, omdat ik niet geloof in bioresonantiearmbanden en chakra’s.

Het beeld dat de meeste medeleerlingen nu van mij hebben is dat van de sceptische natuurwetenschapper en arts, die de essentie van de ayurveda miskent. Kan ik nog een U-curve maken? Ja, dat kan, maar dan moet ik een troef uit de hoge hoed toveren. Die troef heb ik. En ik speel hem uit. Het werkt, ik hoor er weer bij. Als ik maar in een hokje te vangen ben!

Omdat duidelijk is geworden dat ik soms kritische vragen stel en niet ‘geloof’ in de kracht van de bioresonantie vindt het merendeel van mijn medeleerlingen, alsmede de docenten, dat ik een sceptische dokter ben die alleen maar op zijn brein vertrouwt. En niet op zijn hart. Iemand die zich niet overgeeft aan de genade uit het hoogste chakra, maar die alleen gelooft in getallen. Kortom, ik ben geframed. Kan ik mezelf nog ‘deframen’ is een vraag die bij me opkomt. Dezelfde dag nog komt die kans. Op rehabilitatie.

Tijdens een les over ontspanningsoefeningen wordt gevraagd of iemand een techniek kan delen die tot grotere ontspanning zal leiden. Ik maak de bescheiden klinkende opmerking dat ik wel iets kan delen over holistisch pulsen (‘holistic pulsing’). Dat klinkt meteen zeer betrouwbaar in de oren van de aanstaande yogadocenten, die veel geloof hechten aan de waarde van vibraties, frequenties en trillingen. Holistisch is sowieso een goed woord en pulseren klinkt alsof het over frequenties gaat, en frequenties, weten wij allen, zijn helend.

De yogadocente zelf wil het wel ondergaan. Ik leg mijn handen op haar en demonstreer een sessie holistisch pulsen. Bij holistisch pulsen gaat het erom dat je langzaam wiegende bewegingen maakt met bijvoorbeeld je handen op beide heupen van een ontspannen liggend persoon. Dan ontstaan er uiteraard golvende bewegingen in het hele lichaam. Boeiend is dat ik kan demonstreren dat bij veel spanning in bijvoorbeeld de schouderspieren aan één kant, de desbetreffende arm niet meewiegt. De wiegende bewegingen maken soms ook allerlei emoties los, en men duidt dat graag als het oplossen van blokkades. Uiteraard energetische blokkades. Alles is immers energie en frequenties en dat hebben Einstein en Tesla al aangetoond.

Omdat ik met mijn handen op de lerares haar in zacht schommelende bewegingen breng, terwijl ze zacht kreunt bij de uitademingen, ontstaat er bij mijn medeleerlingen enig ontzag. En verwarring. Want hoe kan ik nu enerzijds dit soort vibraties in lichamen brengen en anderzijds niet geloven in bioresonantie?

Ik leg maar niet uit wat het verschil is tussen body-mind werk en pseudowetenschap met gekke apparaten. Dan wordt ik vast weer meteen geëxcommuniceerd. Ik zit nu weer veilig in het hokje dat ze voor mij gebouwd hebben. De vraag is wel voor hoelang. Want aan de horizon dreigt een nieuw gevaar. Ik moet niets hebben van de hug-asana. Dat is een ritueel aan het eind van de dag waarbij iedereen elkaar omhelst in een grote kluwen van mensen en dan samen zingt dat we een zijn. Gezien de aanwezigheid van enkele virale infecten in de groep heb ik het daar niet zo op. Ben ik toch zo meteen weer een natuurwetenschappelijke dokter vrees ik.

Lees ook
  • Jan Keppel Hesselink

    Jan Keppel Hesselink is arts niet-praktiserend, farmacoloog en medisch bioloog. Hij adviseert op het gebied van research en ontwikkeling van geneesmiddelen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.