Hij zou ‘maar huisarts’ worden
15 reactiesHij zette aan en haalde snel zijn beste vriend Sebastiaan in. De andere twee die mee waren met het rondje fietsen kende hij niet goed. Die lagen al een stuk achter hem. Collega’s van Sebastiaan. Harder wilde hij, harder en sneller… echt even alles geven. Hij wilde het gevoel dat hij ‘maar een haio was’ achter zich laten. De anderen waren aios cardiologie, aios radiologie en zijn vriend Sebastiaan was zelfs aios heelkunde. Bij het voorstelrondje was het duidelijk geweest. ‘Wat doe jij?’ was er gevraagd. Opgewekt had hij geantwoord: ‘Ik ben aios huisartsgeneeskunde.’ Het was even stil gebleven, daarna was er geknikt. 'O, háio…’ Direct had hij de neiging gevoeld zich te verdedigen: ‘Ja, het is een prachtig vak.’ Het gevoel dat was blijven hangen moest er nu echt uit: misschien werd hij dan 'maar huisarts', vandaag zou hij de snelste zijn…
Wat is het toch jammer, dat beeld van 'maar huisarts'. Maar het is overal. Het zit in het gemopper in het ziekenhuis op eerdere behandelingen door de huisarts. Het zit in hoe betweterig de anios op de SEH de huisarts te woord staat. Het zit in het gesprek op een verjaardag dat de huisarts kampioen is in afwachten. Het zit ook in de overtuiging van de geneeskundestudent dat ze ‘altijd nog huisarts kan worden’, als plan B.
Het was even stil. ‘O, háio...’
Het zit dus in de onderstroom. Maar het staat ook zwart-op-wit. Twee cao-voorbeelden. Een aios in het ziekenhuis verdient ruim 500 euro bruto per maand meer dan diezelfde aios buiten het ziekenhuis. En in de gezamenlijke cao van de SBOH waar alle aiossen huisartsgeneeskunde, forensische geneeskunde, maatschappij + gezondheid, ouderengeneeskunde en verslavingsgeneeskunde onder vallen, wordt verschil gemaakt tussen de aiosgroepen. Zo krijgen aiossen huisartsgeneeskunde 7 euro per maand minder onkostenvergoeding dan de andere aiossen in deze cao. Nu ben ik geen cao-expert, maar dergelijke verschillen stralen voor mij uit: je wordt 'maar huisarts', wen er maar aan.
Het voorstel voor de cao van komend jaar is onlangs weggestemd. De onderhandelaars hadden hun best gedaan, maar VWS wilde niet bewegen en daarna de SBOH ook maar weinig. Nu kan ik natuurlijk alleen voor mezelf spreken. Het gaat wat mij betreft niet om het getal, maar om wat het uitstraalt.
En daar ben ik klaar mee. Want er is niet zoiets als 'maar' een huisarts. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het een mooi, menselijk, en soms ook moeilijk vak is. De luxe van het ziekenhuis met alle diagnostiek en menskracht binnen handbereik is groot. Dat is heel anders in de huisartsenpraktijk. We hebben onze stem, onze handen en onze stethoscoop, soms uitgebreid met een urinestick en een CRP’tje. Het is ongelofelijk hoeveel goede passende zorg we op die manier leveren. Die leveren we niet 'om de tweede lijn te ontlasten' of 'omdat we poortwachter zijn'. Die leveren we, omdat we goede competente artsen zijn met hart voor de patiënt en we onmisbaar zijn binnen de gezondheidszorg. Daar mogen we echt veel trotser op zijn.
Ook van Roos Flameling
J. Lavalaye
Nucleair geneeskundige , Utrecht
Weer een domme bevestiging van een vooroordeel. Met de titel gaat het al mis. Waarom doe je dit nou zo Roos? Door je als Calimero onder andere specialisten te plaatsen, en dat daarna te ontkrachten.
De boodschap blijft ook nu weer hangen: huisarts...en zijn minder. Quod non. Ze doen ander werk.
Een recente cursus psychologie begon ook al over de zogenaamde hiërarchie in het ziekenhuis. Grappig genoeg vonden de aanwezige specialisten dit zelf onzin. Het is een samenspel, ieder zijn rol, allemaal waardevol. Dit hebben we ook teruggegeven aan de cursusleider: hou op met karikaturen te herhalen, daarmee versterk je ze. Dat doe jij nu ook weer. Ik ga dus zeker niet afsluiten met de opmerking dat we allemaal goed werk doen, die open deur moet maar eens dicht.
R.A.J. Hijmering
huisarts, Alkmaar
Oneens. Nu 30 jaar huisarts en laatste jaren als bestuurder RHO ook intensiever contact 2e lijn merk ik absoluut juist meer respect en waardering voor de huisarts bij collegae en patiënten. En 20 jaar als huisarts-opleider merkte ik wel groeiende onz...ekerheid bij de jonge artsen deels door de tijdsgeest die voor veel jonge mensen lastiger is hun rol te vinden.
De relatie met salarisverschillen is niet terecht. De aios bij de huisarts hoort overtallig te zijn en begint ook rustig eerste weken/maanden. met 2 pt per uur. Ik denk de beste opleiding en begeleiding van alle specialisten. De aios in ziekenhuizen draagt veel meer bij aan de produktie met ook snel meer verantwoordelijkheid en dient dus ook een hoger salaris te krijgen.
Huisarts, Ede
Mooi artikel, onderschrijf je boodschap. Voorstel; elke orgaanspecialist een maand stage in z'n opleiding bij de huisarts?! (co-schappen zijn vaak toch al weer lang geleden) In onze regio merk ik wel dat de samenwerking met de jonge generatie medisch... specialisten superfijn en gelijkwaardig verloopt, met wederzijds respect voor elkaars expertise.
[Reactie gewijzigd door op 21-02-2025 00:14]
C.H. de Rooij
Huisarts np, Numansdorp
Zet eens een willekeurige specialist in de algemene Huisartspraktijk.
Dat wordt zweten mensen!
M.J.C. Weijnen
Huisarts, Weert
Huisarts is toch het mooiste vak wat er is. Van geboorte tot dood betrokken bij je patiënten. Waar nodig zelfs in de intimiteit van hun eigen woning (slaapkamer!). Daar kan geen ziekenhuisdokter in witte jas in steriele spreekkamer of beddenhuis tege...nop. Ach de salarissen. Aios huisartsgeneeskunde ben je aanzienlijk korter dan aios in het ziekenhuis. Als waarnemer, haio en zeker praktijkhouder zijn de verdiensten alleraardigst, nog los van het feit dat ik op mn dertigste volledig zelf mijn werkweek bepaalde en niet tot mid/eind 30 als anios-aios-jonge klare toch de rot diensten mag opvangen
J. Helder
huisarts waarnemer, De Knipe
Helemaal eens met Roos en Waalkes. De huisarts moet het maar zonder uitgebreide diagnostische apparaten en laboratorium doen. En ook nog eens snel, want er wordt vaak verwacht dat je de huisarts dezelfde dag nog kunt spreken / zien ( wordt helaas ste...eds minder makkelijk door groeiende vraag en afnemende capaciteit ). Dit in tegenstelling tot de goed gemanagede afspraak bureaus van de ziekenhuizen, met wachttijden die variëren van meerdere dagen tot soms zelfs meer dan een half jaar.
Wat de mensen toch het meest belangrijke lijken te vinden bij de huisarts is vriendelijkheid, luisterend oor en geduld. Haast nog belangrijker dan een exact goed gestelde diagnose, maar in samenwerking tot oplossingen komen.
E.M. Stuveling
Huisarts
Waarom je schamen voor wat je doet? Hoe kijk je zélf of de ‘betere ander’ dan überhaupt tegen de mensheid aan? Tegen je patiënten? Tegen je ‘meerdere’? Of hoe pak je je verantwoordelijkheid met de ‘mindere’ (gemeten in succes, sociale ladder, beroep,... hiërarchie etc.) of de ‘afhankelijke’ (ziekte, macht, communicatie)?
Waarom zou je eronder gaan zitten vanwege onzekerheden of erboven als grondhouding… vaak ook uit onzekerheid, bang iets te missen.
[Reactie gewijzigd door Stuveling, Erik op 19-02-2025 10:45]
R.H.C. Zegers
Oogarts, Maastricht
Ik zou het eerder willen omdraaien: “dan maar medisch specialist.”
Het vak huisartsgeneeskunde is zo breed, complex en moeilijk, dat een klein, overzichtelijk en meer binnen de comfortzone vallend vak misschien een meer passende, verstandigere en.../of veiligere keuze is.
L.H. Sie
internist niet practiserend, Purmerend
Als gepensioneerd ziekenhuis specialist, en als patiënt: een goede huisarts is echt haar/zijn gewicht in goud waard!
Nu ben ik uiteraard bevooroordeeld over onze huisarts, die ik uit mijn werkzame periode ken als een betrokken, kundig, menselijk, pe...rsoon met wie altijd goed mee viel te overleggen. Omdat ik alle huisartsen kende kon ik goed tot een voor mij passende keuze komen.
De beoogde opvolgster heeft bij mij als zaalarts gewerkt, toen zij de opleiding huisartsgeneeskunde ging doen had ik haar gezegd dat ik gaarne haar patiënt zou worden mocht zij zich ooit in onze regio gaan vestigen...
R. de Groot
Anios, Ermelo
De anios salarissen zijn zowel binnen als buiten het ziekenhuis schrikbarend laag.
Buiten het ziekenhuis is er overigens, in mijn ervaring, redelijk veel onderhandelingsruimte.
R. Waalkes
Uroloog, Onnen
Beste Roos,
Ik kan het niet meer met je eens zijn! Wij in het ziekenhuis hebben alle mogelijke diagnostiek voor handen en patiënten gaan in principe pas naar huis met met een diagnose en we volledig alles uitgesloten hebben. Totaal anders is het voo...r de huisarts die in een woonkamer met alleen de bekende klinisch blik en wellicht de stethoscoop zijn pluis of niet pluis gevoel moet volgen. Ik zou vele nachten wakker liggen.. dus hulde aan de huisarts en oproep aan de collega’s in het ziekenhuis om van de
Ivoren toren neer te dalen.
Rutger Waalkes, Uroloog
J. Borstlap
Radioloog, Meppel
Veel collega's in het ziekenhuis zouden wat meer op hun klinische blik moeten vertrouwen zoals een goede huisarts dat doet, en niet alle zeldzame en onwaarschijnlijke diagnoses moeten willen uitsluiten. Dat zou heel veel onnodige diagnostiek schelen....
B. Bos
specialist ouderengeneeskunde , Leiden
Goed gezegd collega Roos,
We mogen op dat punt wel wat meer van ons afbijten. Daarnaast zouden orgaanspecialisten zich weleens bewust mogen zijn dat ze vooral heel veel weten over een klein stukje lichaam. En over de rest van dat lichaam en mens: n...iet zoveel.
Daarnaast weten de meer sociale beroepen onder de dokters ook hoe ze mensen moeten begeleiden die organen hebben die niet meer topfit zijn en dat ook niet meer worden, danwel de laatste en voorlaatste levensfase te begeleiden. Het begeleiden van een leven van een mens tot aan de kist. Waaronder de moeilijke gesprekken over wat mensen nog willen aan behandeling en wat niet.
Een familielid van mij luisterde enkel naar de specialisten, want die gingen hem ‘redden’ maar toen er geen ‘redden’ meer aan was, maar het leven wel werd beheerst door nare kwalen en nare vragen en angsten: begreep hij pas hoe waardevol een huisarts is. Die nabij is, die je goed kent, en verlichting en steun kan geven….
Chirurg, Groningen
Volledig mee eens Roos. Ik heb groot respect voor jullie vak hetgeen mijn dochter met veel passie beoefende. Wij hebben in ziekenhuis soms makkelijk praten. Maar ja, wederzijds respect is een probleem in de hele maatschappij/wereld......
P.J. Mitra
arts en jurist gezondheidsrecht, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk
Het is een prachtig vak en een ieder, die als arts-assistent of beginnende klinisch specialist zo over dat vak spreekt, die zou ik graag over tien jaar nog eens dezelfde vraag willen laten stellen. Want tijd voor je gezin (door normalere werktijden) ...en andere dingen die je belangrijk vindt, alsmede betekenisvolle patiëntrelaties voor de lange termijn (potentieel wieg <-> kist), dat kent (als artsenberoep) zijn gelijke niet binnen de ziekenhuismuren.