Blogs & columns
Blog

‘Hier ga je toch geen blog over schrijven, hè?’

1 reactie

Samen met een heleboel collega’s staan we in het zonnetje. Het is een snikhete vrijdagavond. Opgestroopte mouwen, zonnebrillen en losse haren. Geen enkele fysieke witte jas. De glazen wijn en bier gaan als warme broodjes over de toonbank. Je straalt. Toch zie ik af en toe dat je het even moeilijk hebt. Begrijpelijk, want vandaag heb je je stethoscoop aan de wilgen gehangen.

Een paar maanden eerder zit je op de kruk naast de prullenbak. Je achterhoofd steunt tegen het vliesbehang van de spreekkamer. Een bijzonder gezicht. Daar waar ik normaliter vertrouwelijke gesprekken met mijn patiënten voer, doe ik het vandaag met mijn supervisor. Ik ken je als supergedreven, met een groot hart voor de patiënt. Streng maar rechtvaardig. Kritisch, maar ook complimenteus. Maar zoals ik je vandaag zie, zag ik je nog niet eerder. Je zit in alle rust te praten, niet als supervisor tot aios, maar als mens tot mens.

Je vertelt dat je besloten hebt om een functie buiten het ziekenhuis te gaan bekleden. Na tien jaar als medisch specialist ga je het vak verlaten. Je bent zo openhartig, het ontroert me simpelweg. Het is een besluit waar je jaren over hebt gedaan. Maar de switch naar een nieuw epd in combinatie met een fusie duwde je definitief over het randje. Ook de werk-privébalans is verstoord. De vele randzaken wegen niet meer op tegen de schoonheid van ons vak. Daarnaast verzeker je me van het feit dat ‘je kinderen maar een keer jong zijn’. Je buigt voorover, je steunt je handen op je knieën en zucht: ‘Laf hè?’

Mijn mond valt open van verbazing. Lieve supervisor, ik vind dit alles behalve laf. Ik voel de behoefte om je een knuffel te geven, maar dat gaat me toch een beetje te ver. Ik vind je zo dapper, zo’n groot voorbeeld! Ik hoop dat ik ooit de moed zal hebben om voor een nieuwe uitdaging te kiezen als de balans verstoord raakt. Voor mezelf of voor mijn gezin. Dit vak is minstens zo mooi als het moeilijk is. Je kunt het alleen maar goed doen als alle facetten in balans zijn.

Als we bijna uitgepraat zijn en je hand al op de deurkruk rust, verschijnt daar ineens een guitige glimlach. ‘Hier ga je toch geen blog over schrijven, hè?’ Beste supervisor, dit is geen blog. Dit is een ode aan jou en aan het mooie voorbeeld dat je geeft.

meer van Anouk van Houten

carrière
  • Anouk Putker

    Anouk Putker werkt als arts in opleiding tot oncoloog.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.