Blogs & columns
Blog

Het zieke huis

4 reacties

‘Hooooi, met Mieke van de chirurgie.’ Ik herken het seinnummer, maar de stem komt me niet bekend voor. ‘Ik wil je in consult vragen op de Spoedeisende Hulp. Je bent er zo mee klaar hoor!’ Na een jaar in dit ziekenhuis te hebben rondgelopen, heb ik de consulten vanuit mijn collega’s op waarde leren schatten. Maar eigenlijk geldt altijd: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is dat meestal ook zo.

Dit consult gaat om een jongeman van 19 jaar die komt met sinds twee maanden gewichtsverlies en buikpijn. Volgens Mieke ‘riekt het naar een inflammatoire darmziekte’. Ik moet gewoon ‘eventjes’ een poliklinische scopie regelen.
Drie uur later ben ik bereid alle haren uit mijn hoofd te trekken. Mieke vergat me uit te leggen dat onze 19-jarige patiënt pas een aantal maanden in Nederland woont. Hij is afkomstig uit Somalië. Mieke verzekerde me dat de jongen een blanco voorgeschiedenis had.
De anamnese met de patiënt verliep moeizaam. Er was zowel een taal- als cultuurbarrière. Om het gesprek te versoepelen vroeg ik ‘Goh, hoe gaat het er in Somalië eigenlijk aan toe in een ziekenhuis?’ ‘Geen idee. Toen ik zes maanden in het ziekenhuis heb gelegen met tuberculose was ik nog maar heel klein.’ Mijn ooglid trilt. Ik probeer casual te vragen naar hoe lang en welke behandeling de patiënt gehad zou hebben. Het antwoord bleef vaag. De vraag ‘moet je wel eens hoesten?’ kwam er minder terloops uit dan ik gehoopt had. ‘Ja heel vaak, met smerig slijm.’
‘Klein momentje alsjeblieft.’
Na overleg met de SEH-arts laat ik snel een thoraxfoto maken. Een paar lelijke afwijkingen springen direct in het oog. Shit. Het onbehaaglijke gevoel dat ik wellicht ben blootgesteld aan open tbc bekruipt me. Na alle isolatiemaatregelen te hebben toegepast, heb ik nog steeds geen antwoord op de buikpijn van de 19-jarige jongeman. De mdl-arts roept enthousiast door de telefoon: ‘Dit is abdominale tb!’ Ik trek het oprechte enthousiasme direct in twijfel na de zin: ‘Overleg maar met de longarts.’
Tien minuten later vertelt de longarts mij aan de telefoon dat hij ‘geen geprikkelde buik’ op zijn afdeling gaat leggen. ‘Geef het maar terug aan de chirurg.’ Mieke is niet gecharmeerd, ze dacht dit klusje mooi in mijn schoenen geschoven te hebben. Na een verhit belletje met haar achterwacht zegt ze: ‘Wij gaan hem ook niet opnemen. Dit is niet chirurgisch.’ 
Ik besluit mijn belrondje te herhalen. Opnieuw word ik van het kastje naar de muur gestuurd. Verslagen bel ik uiteindelijk met de infectioloog. Per ambulance wordt de patiënt vervoerd naar onze andere locatie. Hij wordt opgenomen in een ziekenhuis waar zowel de longgeneeskunde als de chirurgie niet te vinden zijn. Het ziekenhuis waar ik gefrustreerd mijn brief aftyp, heeft ze beide.
Beste collega’s, is dit nu goede zorg? Zou je het zo accepteren als het om je eigen geliefde zou gaan? Dit huis, waar wij niet moéten maar mógen zorgen voor zieke mensen, is zelf ziek geworden. Diagnose? Multi-orgaanfalen. 

  • Anouk Putker

    Anouk Putker werkt als arts in opleiding tot oncoloog.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Bas van der Maat

    longarts, Almere

    Een helaas bekende uitwas van de ziekenhuiscultuur mooi verwoord! Ik snap je frustratie goed, je doet je best om de patiënt de zorg te geven die hij nodig hebt, maar stuit daarbij niet bij patiënt maar bij collega's op de ene na de andere barrière. V...oor sommige collega's is het lastig om meer te zien dan wat bij het eigen specialisme hoort, dat blijkt maar weer. Patiënt past niet precies in het vakje, dus schuif maar door naar een ander specialisme. Helaas houden ziekten zich niet aan de scheidslijnen van de verschillende specialismen. Goed dat je dit gedeeld hebt en houd je verwondering over dit soort dingen!

  • dolf algra

    arts , opiniemaker en commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam

    Confronterende blog over afschuif gedrag in het ziekenhuis. Lezen en doorgeven dus
    Inderdaad een nieuw hoofdstuk uit The House of God - verjaard briljantje over het ziekenhuis uit de jaren zeventig - 1978 op precies te zijn.

    Lees even korte besc...hrijving van Henk Maassen uit 2009:
    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/het-huis-van-god.htm

    Nog steeds verkrijgbaar overigens - ook in het nederlands !

  • Marco Blanker

    huisarts, Zwolle

    Beste Anouk,
    Hoe treurig dat je een nieuw hoofdstukje hebt geschreven van The House of God.
    Hoe dapper dat je dit deelt met open vizier. Het toont namelijk niet de mooiste kant van de ziekenhuiszorg. Ik hoop dat de betrokken artsen je dit niet zu...llen nadragen, maar dat de casusbeschrijving ertoe leidt dat de hele staf zichzelf eens in de spiegel bekijkt.
    Ziektes en patiënten houden zich nu eenmaal niet aan de schotten die door specialisaties zijn opgetrokken - en in deze casus nog wat hoger werden gemaakt. Deze kwetsbare jongen had zeker betere zorg verdiend. Het ziekenhuis komt er mee weg, doordat deze jongen er geen klacht over zal indienen. Misschien dat de klachtenfunctionaris deze blog kan gebruiken om het gesprek met de betrokken collega's vorm te geven.
    Ik wens dit zieke huis beterschap toe.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Wat beschrijft dit consult prachtig datgene dat ik al eens "consulentenziekte" heb genoemd. De ene dokter na de andere die weigert de verantwoordelijkheid te nemen, en deze afschuift naar een andere dokter die wellicht ook een orgaan voor zijn rekeni...ng mag nemen. En hoe ontzettend herkenbaar dat de consulentvrager die details voor het gemak maar even vergeet die maken dat de consulent zou kunnen denken dat consulentvrager zelf iets meer had moeten doen. Prachtig, maar hoe treurig.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.