Het went – en het gaat over

Een paar dagen geleden werden de eerste coronapatiënten op Aruba positief getest. De dag die je wist dat zou komen. Ik verwacht vanuit de VS de grootste dreiging voor de wereld de komende tijd. Iedereen is bang. We zijn in het ziekenhuis op Aruba al helemaal in de indamfase. Het voelt zo spannend als mijn eerste venapunctie als coassistent. Maar dat gevoel is van een andere orde dan mijn gevoel voor de buschauffeur met epilepsie of de patiënt die na een gecompliceerde operatie met een zeer hoge dwarslaesie op mijn afdeling ligt. Deze viruspandemie is bijna surrealistisch.

We gaan allemaal merken of onze ziekenhuizen het aankunnen. Ik vrees dat we in Amerika het natuurlijke beloop van de aandoening kunnen gaan observeren. Hier gaan we als mensheid van leren en hier gaan we aan wennen. Over twee jaar vinden we het heel gewoon dat bijvoorbeeld een liveconcert van Dotan in Saoedi-Arabië niet doorgaat vanwege virusquarantaine. Alle kaarten zullen worden omgezet in virtuele toegang en voor compensatie wendt u zich tot onze site.

Maar voorlopig zitten we met een angstige bevolking, die het nog helemaal niet gewoon vindt. Mensen gaan wc-rollen hamsteren zoals een eekhoorn hazelnoten. Gedrag waarvan we niet eens meer wisten dat we het in ons hadden. Wat een blinde paniek moet daaraan vooraf zijn gegaan aan menige salontafel. Eerst dacht ik dat je zoiets zou kunnen voorkomen door minder sensationeel en tendentieus nieuws te maken en misschien valt daar nog wel wat te verbeteren, maar nu denk ik dat de angst van deze apocalyptische gebeurtenis gewoon wat tijd moet hebben. De meest effectieve therapie voor angst en fobie is exposure. Blootstelling aan de prikkel. Dan wen je eraan.

It giet oan. Hier zijn de schappen al leger. De lichaamstemperatuur wordt gemeten als je de supermarkt binnenkomt. Mensen dragen mondkapjes. Natuurlijk is dit stukje alweer gedateerd en zit Nederland al midden in het crescendodeel van de incidentiecurve als u dit leest. Sterkte en houd moed, het gaat over. En dan evalueren we wat er goed ging en wat er beter kon. Eén ding is zeker. Naast markten met levende dieren, te weinig openheid en onvoldoende alertheid, is de passagiersluchtvaart een belangrijke oorzaak van de problemen waar de wereld nu mee kampt. Ik ben ontelbare keren tussen Amsterdam en de Caraïben heen en weer gevlogen en ik weet dat dat niet zo goed is voor de aarde. Nu blijkt vliegen ook gevaarlijk voor de mensheid. Ik zal er nog eens over denken.