Blogs & columns
Blog

Het syndroom van Lidl

2 reacties

Paranoïde schizofrenie. Met die diagnose had de ggz Gerri, zeer tegen zijn wil, opgezadeld. Met zijn brein was niets mis, maar de vuurwerkramp in Enschede had hem wakker geschud en hij was complotten en verbanden gaan zien waar wij allemaal blind voor waren.

Dit alles vertelde hij me tijdens de kennismaking jaren geleden. Hij woonde indertijd in Enschede en was voor de liefde naar Nijmegen gekomen. Trudy had hij tijdens een demonstratie tegen het een of ander ontmoet en de gedeelde argwaan tegen de machthebbers had hen in elkaars armen gedreven. Het vuur van hun strijd werd met indrukwekkende hoeveelheden wiet aangewakkerd. Helaas bleken de longen van Trudy niet bestand tegen de dagelijkse aanslag die meer dan een pak shag en een voordeelverpakking cannabis pleegden. Ze kreeg een kleincellig bronchuscarcinoom en ging heel snel achteruit.

Ik bezocht haar steeds vaker en merkte dat ik na bezoeken aan haar, waarin ik bijkans werd gemarineerd in de wietlucht, uitermate ontspannen aan mijn middagspreekuur begon. Ik zag de zaken scherper, legde verbanden die mij voorheen niet waren opgevallen en hield mensen spiegels voor waar ze niet om hadden gevraagd. Toen een patiënt me vroeg of het wel goed met me ging, schrok ik wakker uit deze lichte doch aangename beneveling. Voortaan werd er niet meer door Trudy en Gerri geblowd als ik kwam en werd de hut tevoren even gelucht. Verstandig, maar ergens ook een beetje jammer.

Toen Trudy was overleden, werden de paranoïde trekken van Gerri steeds pregnanter. Het leek ook alsof zijn toenmalige woning in Enschede zich met de jaren in zijn herinnering steeds dichter naar het centrum van de ramp verplaatste. Met deze imaginaire verhuizing namen zijn soort van PTSS-klachten dramatisch toe. Hij begon herdenkingen te verstoren, demonstreerde tegen alles wat los en vast zat en leed fors onder zijn angstwekkende demonen. Ik zag hem regelmatig en probeerde steeds de duivelse slechtheid van de overheid en haar perfide dienaren te relativeren.

En toen kwam corona, of liever gezegd: toen kwam helemaal geen corona, nee, er kwam een door kwaadaardige reptielen verzonnen nepziekte op ons af. Hij legde mij tijdens een van de steeds frequentere bezoeken omstandig uit dat we door de vaccinaties allemaal eigendom van Microsoft zouden worden. Bill Gates hoorde namelijk net als prinses Beatrix (?) tot de genoemde reptielen. Het begon een beetje ingewikkeld te worden toen wij in de praktijk een mondkapjesplicht instelden. Mondkapjes waren namelijk gevaarlijk, omdat ze waren geïmpregneerd met chemische middelen bedoeld om ons ‘eronder te houden’. Hij weigerde principieel ze te dragen, wat ook allerlei problemen gaf in het openbaar vervoer, waarvan hij afhankelijk was om hem naar de welig tierende demonstraties te vervoeren.

Op een dag zat hij weer tegenover me, zonder mondkapje dus. Ik had wat slechte zin, dus speelde poot aan: of een mondkapje op of wegwezen en dan een zoomconsult. Hij was radeloos. Voor ik spijt kon krijgen van mijn rigide houding had hij de oplossing bedacht. Hij pakte de Lidl-boodschappentas (groot formaat) die hij bij zich had en zette die over zijn hoofd. Ik vond dit een uiterst creatieve en effectieve methode om de transmissie van het niet-bestaande virus te voorkomen. Na het consult – dat verder volgens de bekende lijnen verliep – verliet hij de praktijk, waarbij hij de verbouwereerde assistente vanonder de tas vriendelijk groette.

Disclaimer: de auteur ontvangt geen rechtstreekse betalingen van Lidl. De geldstromen gaan naar een stichting die onderwijs verzorgt aan en onderzoek doet naar de auteur.

Lees ook
  • Imme Bergman

    Hoewel ik in het echt anders heet ben ik het wel, bijna 35 jaar huisarts. In mijn innerlijke wachtkamer zitten veel patiënten, mensen met wie ik ontroerende tot hilarische dingen heb meegemaakt. Ze hebben op deze blog gewacht. Ik heb veel van hen geleerd en ze hebben mijn leven verrijkt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • psychiater, Heerenveen

    Mooi verhaal, mooi geschreven.
    Het laat zich ook lezen als een zen-parabel, getiteld 'de dokter en de gek'. De dwaasheid van de dokter wordt op het juiste moment op onnavolgbare wijze blootgelegd door de als gek gebrandmerkte patiënt die zich ontpopt... als een Meester in de gedaante van een nar. Zijn daad had natuurlijk moeten leiden tot de verlichting van de dokter die dan, wijs geworden, had gezegd: just because you're paranoid doesn't mean they're not after you.

    [Reactie gewijzigd door op 26-10-2022 08:13]

  • M. Kromkamp

    psychiater, Enschede

    Dank Imme, voor deze prachtige casus en ontroerende beschrijving. De Lidl wordt nooit meer hetzelfde.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.