Het ligt aan mij
3 reactiesWe kennen elkaar nu een paar maanden. We zien elkaar regelmatig in de spreekkamer. Vanaf het begin heb ik een groot gevoel van sympathie voor je. Je bent een ‘makkelijke’ patiënt. Toch zijn onze gesprekken lastig voor me. Niet omdat je me niet laat uitpraten. Niet omdat je niet wilt luisteren. Nee, het ligt aan mij.
Je bent van middelbare leeftijd, maar hebt het intellect van een kind. Ik ben een militair huisarts. Zo nu en dan op mijn civiele dag of tijdens de ANW-diensten zie ik kinderen. Aangevuld door vrouwen en ouderen. Dat gaat me goed af. Jij bent anders. Niet beter of slechter. Gewoon anders.
Een kinderlijke benadering zou je tekort doen. Als volwassenen onder elkaar, zou ik je overvragen. Toch doe ik dat laatste. Je suikergehalte is te hoog. We hebben het over je levensstijl. Je bent een snoepkont. Ineens begin je te huilen. Ik vraag je waarom je moet huilen. Je zegt ‘Het is mijn schuld. Het is teveel’. Ik schrik. Me bewust van mijn eigen tekortkoming. Je huilt niet vanwege het hoge suikergehalte. De kans op suikerziekte. Of de mogelijke gevolgen die hiermee gepaard kunnen gaan. Nee, je huilt door mij. Niet door de boodschap die ik vertel, maar door de manier waarop ik dat doe.
Het ligt niet aan jou. Het ligt aan mij. Als we samen op zoek gaan naar een oplossing voor je snoepbehoeften loop ik wederom vast. Hoe ga ik je vertellen over de schijf van vijf? Gelukkig help je me. Je vertelt me dat je peperkoek en fruitrepen erg lekker vindt. Ik probeer voorzichtig te zeggen dat je die misschien beter weg kunt doen, zodat je er ook niet zomaar eentje kunt pakken. ‘Maar dat is zonde’. Oké, touche. ‘Uitdelen dan maar?’ De tranen maken plaats voor een glimlach. Dat is een goed idee. Ik heb een invalshoek gevonden. Weet dat ik je nooit zal willen kwetsen. Mocht ik dat onbewust dan toch doen dan spijt me dat oprecht. Het ligt niet aan jou. Het ligt aan mij.
meer van Arianne Beckers
Maarten-Jan Smit
AVG, Nieuw-Wehl
Wat een mooie kwetsbare blog! Ik kan me de worsteling voorstellen maar het feit dat je er op deze manier mee bezig bent maakt dat ik verwacht dat het wel goed gaat komen met het contact met deze doelgroep.
Het is complex en soms sla je de plank een... beetje mis in de communicatie. Over het algemeen geven onze cliënten maar wat graag een tweede kans aan iemand die zich voor hen openstelt. Met aandacht, humor en eerlijkheid kom je vaak een heel eind.
Siep de Groot
huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde
Barber en Arianne,
Het is allemaal zo vanzelfsprekend. We worden overspoeld door vooroordelen. Mooi dat er in het curriculum aandacht is voor de echte mens met gebreken, matige intelligentie en angsten en dat er geleerd wordt te kruipen in de huid... van degene die
tegenover ons zit.
Barber Tinselboer
AVG, Apeldoorn
Wat een leuke en herkenbare column Arianne! Op onze medische dienst in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperkingen ontvangen we een paar keer per jaar een AIOS huisartsgeneeskunde voor hun 3 maanden durende ‘chronische complexe zorg... stage’. Met stip leerdoel nummer 1: de communicatie met de patiënt met een verstandelijke beperking. En het lukt eigenlijk alle AIOS hier in korte tijd grote stappen in te maken, met basale informatie en tips, meekijken/ goede voorbeelden en veel oefenen/ consulten. Aandacht voor contact maken, eenvoudige taal, tempo omlaag, de hoeveelheid gesproken taal en informatie omlaag, en visueel ondersteunen (bijv tekenen) zijn hierin belangrijk. Over dat tekenen ben ik zelf heel enthousiast omdat je hiermee heel flexibel bent, je info ondersteunt (komt niet meer alleen via taal binnen) en je kunt het je patiënt meegeven/ vervliegt niet. Bijv zie www.tekenjeboodschap.nl. Welkom om een keer een dagje mee te lopen mocht je dit leuk vinden!