Blogs & columns
Blog

Het klapvirus 

Plaats een reactie

In 2002 zat ik vanuit mijn studentenhuis te kijken naar de begrafenisstoet van Pim Fortuyn. Rijen dik stonden de mensen langs de snelweg, op bruggen, op boomtakken, terwijl de auto met de kist naar de begraafplaats reed. Allemaal deden ze iets wat ik eerder bij een rouwceremonie nog niet eerder had gezien: klappen. Massaal klappen. Het hield niet op, het hele land klapte. De arme man had geen dag geregeerd, geen crisis beteugeld, geen motie overleefd, maar toch klapte men onophoudelijk. Het klapvirus was geboren.

Sindsdien is het helemaal los met het klapvirus, de stilte is uit. Te pas en te onpas wordt er geklapt. Zelfs met Pasen wordt de indrukwekkende stilte na tweeënhalf uur Mattheus Passion tegenwoordig moeiteloos weggeklapt. Jezus is verraden, gekruisigd en begraven en we beginnen als een bezetene te klappen. 

Maar goed, het mooie aan klappen is: het is heel makkelijk en goedkoop. Dat vindt de Nederlander mooi. Elke idioot kan het. Je sluit je handen, beweegt ze met volle snelheid tegen elkaar en herhaalt deze beweging en joelt er een beetje bij. Dat geeft het wat extra cachet. Kost niets. Daarom is het ook zo viraal.

Ook vorige week was het zover. Nu werd er uitvoerig geklapt voor de ‘zorghelden’, het zorgpersoneel. Heel aardig bedoeld, maar gratuit wat mij betreft. Wij zijn namelijk een gezamenlijke maatschappij, allemaal noodzakelijke tandwieltjes van de motor. Sommigen verzorgen zieken (wij), anderen bakken het brood en weer anderen halen het afval op. Allemaal cruciaal werk. Een dag lang opereren zonder boterhammetje lukt mij niet. Voor ‘zorghelden’ klappen betekent dus voor anderen niet klappen. Voor de vuilnisman klapt nu niemand, terwijl ik deze week echt heel dankbaar was dat het afval in ieder geval wel nog werd opgehaald. 

Ook moeten we oppassen met die lijst ‘vitale beroepen’; dat we niet denken dat we andere beroepen minder hoog waarderen of belangrijk zijn. Zo viel het een van onze labprofessoren op dat bijvoorbeeld op de lijst van deze vitale beroepen wetenschappelijke onderzoekers niet voorkomen. Dokters kunnen de vinger in de dijk houden met beperkte ic-capaciteit zonder echte therapie, terwijl de onderzoekers straks met een oplossing voor het coronavirus moeten komen. Dat is kennelijk geen cruciale activiteit? Ik zou zeggen vrijspelen die mensen, het lab in en knallen! Maar ja, de laboratoria zijn nu dicht.

Maar het meest vervelende aan het klappen is dat het een vrij goedkope uiting van dankbaarheid is. Je stuurt een appje naar grote groepen, stapt op een gezette tijd naar buiten of doet het raam open en begint met zijn allen te klappen. Om vervolgens met zijn allen lekker het Amsterdamse bos in te gaan of met zijn duizenden tegelijk je labrador op het strand uit te laten. In mijn wijk zijn wij twee weken bezig geweest de ouderen binnen te houden door mijn kinderen langs de deuren te sturen met boodschappenlijstjes. Ze weigerden, lachten en ook zij klapten. 

Een applaudissement gratuit.

lees ook
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.