Blogs & columns
Blog

Het dilemma van Bruce Lee

Plaats een reactie

Bruce Lee was mijn jeugdheld. Ik heb Enter the Dragon (1973) wel honderd keer gezien. In de jaren ‘80 waren er nauwelijks Aziatische rolmodellen in Nederland, laat staan coole.

De meeste klasgenoten op de basisschool waren van Surinaamse komaf, de middelbare school bevond zich in de bubbel van Amsterdam-Zuid en kon haast niet witter. Als je een ingewikkelde naam hebt, neem je snel genoegen met de bijnaam Bruce Lee, altijd beter dan Tjap. De opwinding was groot toen de biografische film Dragon: The Bruce Lee Story (1993) uitkwam. Ik heb de film uiteraard gezien, alsmede talloze ‘making of’-filmspecials. Van zowel de film als de specials kan ik me niets meer herinneren, behalve een interessant dilemma waarmee de producenten worstelden: als we een film maken over een martial-artfilmster, wie krijgt dan de hoofdrol? Moet het een acteur zijn die we kungfutrainingen geven? Of geven we een oosterse vechtsporter acteerlessen? De discussie werd afgesloten met de juiste keuze: deze Hollywood-productie moest worden gedragen door een sterke acteur. De Hawaiiaan Jason Scott Lee (geen familie van) kreeg de felbegeerde rol en werd na intensieve kungfubijlessen vereeuwigd als mijn jeugdheld. Teleurgestelde martial-artartiesten dienden na enkele acteerlessen als beeldvulling.

In de Nederlandse zorg is al langer een status quo. Wij, artsen en verpleegkundigen, verzetten aan het bed, in de spreek- of operatiekamer het werk. Terwijl wij met de voeten in de modder staan, zijn er politici, ambtenaren, economen, bedrijfskundigen en consultants die vanuit de bestuurskamers de grote lijnen uitzetten binnen de gezondheidszorg. Over deze zorgmanagers wordt op de werkvloer uitbundig geklaagd: mensen die niet weten wat het vak inhoudt, die nooit een patiënt (meer) zien, of die überhaupt (sic!) hun gezicht nooit laten zien! Intussen maken die verdomde managers ons werk steeds zwaarder en moeilijker, hoe storend.

Wij dragen de zorg. Wij weten het beter. Laten we stoppen met klagen over managers. We hoeven ons geen illusies te maken dat er zorgmanagers opstaan die alsnog een studie genees- of verpleegkunde volgen. Maar wat die managers nalaten, kunnen we zelf. Doe een cursus management (er is voldoende aanbod: zie bijvoorbeeld VvAA, Nijenrode) of neem een heleboel bijlessen (zie bijvoorbeeld de MBA-programma’s in Amsterdam en Rotterdam). Word een leider binnen uw organisatie met verstand van zaken én managementvaardigheden. Met de juiste street credibility kunnen we de zorg transformeren tot een schitterend succes. Het gaat om de juiste instelling en de overtuiging. Laten we in de spiegel kijken en onszelf voorhouden: ‘Wij zijn Bruce Lee.’

Meer van Goda Choi

  • Goda Choi

    Goda Choi is internist-hematoloog, plaatsvervangend opleider interne geneeskunde en opleider hematologie (UMCG).  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.