Help, mijn gynaecoloog is zwanger

Mijn dikke buik baart mijn patiënten zorgen. Afgelopen maanden was hij nog vrij onopvallend, achter mijn witte jas, maar nu bulkt er toch echt een forse ronding uit mijn jas. ‘Bent u zwanger?’ vraagt een Libanees koppel voorzichtig, terwijl ze naar mijn buik staren. Gek genoeg kijk ik ook zelf nog even naar beneden en daarna terug naar mijn patiënt en haar man. ‘Ja’, antwoord ik bevestigend en anticiperend op hun vraag; ‘maar maakt u zich geen zorgen, ik kan uw operatie nog prima uitvoeren hoor.’ De directe opluchting op hun gezichten spreekt boekdelen net als hun reactie: ‘Ah gelukkig, o ja en natuurlijk ook dat u zwanger bent hoor, gefeliciteerd.’

In mijn kliniek krijg ik veel lokalen en expats die vooral op aanraden van anderen komen. Mond-tot-mondreclame werkt het beste en men heeft hier een voorkeur voor westerse of westers opgeleide artsen. Door de snelle groei in de Verenigde Arabische Emiraten binnen de gezondheidszorg is de geboden kwaliteit nogal divers. Menig patiënt vertrouwt meer op de mening en ervaring van een familielid, vriend of bekende als het om een behandelend arts gaat, dan zo maar op het algemene imago van een ziekenhuis. Het mooie is dat dit heel trouwe patiënten oplevert die terugkomen en het liefst zien dat je de komende twintig jaar daar blijft. Mijn zwangerschap lijkt sommigen even uit balans te brengen: ‘Wanneer komt u weer terug?’ ‘Mag ik u wel bellen tijdens uw absentie?’ ‘Maar dan bent u er niet als ik ga bevallen?’ Alle variaties heb ik tot nu toe voorbij zien komen en ik stel de meeste patiënten gerust, al is het alleen al om het feit dat we hier slechts 45 kalenderdagen verlof krijgen, van voor tot na de bevalling. Ik ben binnen de kortste keren weer terug.

Ook op de ok viel vanochtend even een stilte toen ik kwam binnenlopen en de Filipijnse hoofd-ok-assistente schuchter vroeg: ‘Doctor you are pregnant?’ Weer kijk ik naar mijn eigen buik alsof deze niet zichtbaar genoeg is voor de buitenwereld, en bevestig haar vraag. Het ok-team én mijn klaarliggende patiënt applaudisseren hartelijk alsof ik net een enorme prestatie heb geleverd. Enigszins verrast en spontaan roep ik: ‘Thank you, thank you. Once it’s born I will bring you biscuits with mice.’ Iedereen kijkt enigszins verward en ik realiseer me dat beschuit met muisjes zich hier niet handig laat vertalen.