Helden op sokken

Recentelijk ben ik onderscheiden. Voor bewezen diensten. In de zorg. Niet met een medaille. Of een lintje. Maar met sokken. SOKKEN? Ja sokken. Roze ook nog. Met snorretjes. Daarmee behoor ik nu officieel tot de ‘pinksocks tribe’. En terécht dat u nu stikjaloers bent.

Over het hoe en waarom van juist roze sokken vertelt pinksocks.life. Het is een verhaal van geven, en van connectie maken. Geïnspireerd door zijn ‘Burning Man’-ervaringen en de regelmatige opmerkingen die starter Nick Adkins kreeg over zijn fleurige kousen die zijn steevaste kilt completeerden, begon hij op medisch(-technisch)e congressen met zijn ‘pinksocks’-acties. Steeds als iemand een opmerking maakte over zijn kousen, gaf hij diegene ook zo’n paar en begon hij in het gesprek dat dat losmaakte, over dat wat hen beide – vooral in de zorg – inspireert. Of zoals hij het zelf zegt: ‘Every time you wear these socks they will make people smile. People will come up to you and ask you about your socks. That’s your opportunity to connect with another person, that had you not have been wearing these socks, you would have missed each other in the universe. Don’t miss that moment to connect and share space!’

Inmiddels is de ‘tribe’ wat groter geworden. Niet alleen wie uit nieuwsgierigheid een ‘pinksocks’-drager aanschiet, maar vooral ook wie zich in de zorg bewijst als gepassioneerd, als warm en met aandacht voor meer dan de medisch-technische kant van de patiënt, kan opeens verrast worden met een roze paar voetenwarmers. ‘Somewhere along the way someone assigned a meaning to the pinksocks saying that anyone that wears them is disrupting healthcare from the ground up.’ Daardoor bevinden zich onder de bezitters bijvoorbeeld patiënten, dokters, bestuurders én entrepreneurs. En verspreidden de kousen zich inmiddels over de wereld. 

Ze herinneren ons aan de zachtere kanten van de zorg. Aan de reden waarom veel zorgverleners überhaupt de zorg ooit ingingen. Aan het doel van zorginnovaties en digital health: namelijk de communicatie en de zorg verbeteren, in plaats van een doel op zich zijn. Aan de achterblijvers die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken in plaats van maar moeten zien hoe ze bij de meute kunnen aansluiten. Aan even die hand op je schouder. Aan die glimlach of knipoog. Aan al die dingen die gewoon zouden moeten zijn in de zorg, maar dat helaas niet altijd zijn. Aan hen dus die die dingen toch weten vast te houden.

‘The pinksocks are a lot like Burning Man, whatever they mean for you is what they mean.’ Of ik ertussen hoor, is niet aan mij. Maar voor mij staan ze dus voor zorghelden. Echte helden. Op roze sokken.