Blogs & columns
Blog

Grappige lessen

Het is hilarisch. Als ik iemand ga nakijken, vooral als dat begint met een fundoscopie, zet ik een smoeltje op en doe uitgebreid de rituele wassingen totdat de weeë alcoholwalm zijn hypnotische werking in alle hoeken van de spreekkamer kan doen. En mijn patiënten vinden dat prachtig. Ik merk dat ik een gevoel van veiligheid en vertrouwen creëer dat deuren opent die voor anderen gesloten blijven; ik hou dat erin, ook als straks de coronamaatregelen worden opgeheven.

Dat kan volgens mij niet lang meer duren. Mijn kinderen vertellen me dat ze uitnodigingen krijgen voor illegale feesten, volledig op papier gedocumenteerd en professioneel georganiseerd. Daar komt de politie dan waarschuwingsschoten afvuren en exorbitante boetes uitschrijven. Jongeren, reeds gedupeerd door de perikelen met de pensioenen en voor wie geen huizen meer te koop zijn, moeten zich nu gaan aanpassen om de ouderen en kwetsbaren te beschermen. Die op hun beurt in eenzaamheid hebben moeten sterven omdat bezoek niet werd toegestaan. We zijn binnenkort tienduizenden failliete ondernemers verder, we hebben het geld opgemaakt aan het noodrantsoen, we vliegen weer. Er is geklapt voor de zorg.

Ik zie het zo: We weten nu dat het kan. We kunnen inderdaad huisarrests uitvaardigen, het hele land platleggen, social distancing invoeren en dat lijkt te werken. Dat moeten we onthouden. Voor als er een keer een echt gevaarlijk virus komt.

Ik geloof er niets van dat we nu trots mogen zijn dat we de ramp hebben afgewend. We hebben geoefend. De ramp die het vliegende coronavirus heeft veroorzaakt, zou wel eens verergerd kunnen zijn door de genomen maatregelen; de ellende is er volgens mij in ieder geval niet minder door geworden. Het blijft een maatschappelijke en medische ramp. Ik neem aan dat er nu coronateams worden gevormd, dat de ic-capaciteit wordt uitgebreid en dat het behandelen van een ernstig beloop beter zal worden, maar een ramp zal het blijven, al was het maar voor die individuele patiënten die met dat ernstig beloop te maken krijgen. Ik vraag me slechts af of voor Nederland het resultaat van onze aanpak van SARS-CoV-2 op de middellange termijn positief is.

Een wrange, maar grappige les die we kunnen leren is dat de zakelijkheid waarmee artsen de laatste decennia in toenemende mate werden afgerekend als het ging om het resultaat van hun inspanningen, geheel verdampte toen de beleidsmakers en managers zelf de angst om het hart sloeg. Je hoort niemand zeggen dat deze gesel Gods zakelijk gezien best een redelijk en evenwichtig alternatief is voor het CIZ, waarbinnen papieren patiënten op zoek naar een verpleeghuis heen en weer werden gekaatst. Denk daaraan als binnenkort wordt besloten dat mensen van tachtig jaar geen heupprothese meer mogen krijgen.

meer van Emile Keuter

discriminatie

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.