Graag altijd dezelfde huisarts

'Altijd dezelfde huisarts? Een onderzoek naar wens en waardering van patiënten'. In 2006 verscheen dit artikel in Huisarts en Wetenschap. Daaruit bleek onder meer dat driekwart van de patiënten graag steeds dezelfde huisarts wil spreken en dat dat in twee derde van de gevallen ook gebeurt.

De mensen die graag dezelfde huisarts willen zien, zijn in het onderzoek vaak de ouderen, ook omdat ze vaker meerdere chronische aandoeningen hebben. In 1988 begon ik als huisarts in een gezondheidscentrum in Amersfoort. Een kostenmaatschap. Fulltime werk. Het merendeel van de huisartsen was nog niet eens toe aan een goede ANW-regeling. Geen wonder dat elke patiënt altijd dezelfde dokter zag. Of de patiënt graag dezelfde dokter wilde zien, was niet im Frage: er was geen keus. Er is veel gebeurd in huisartsenland sinds die tijd. In 2006 ziet nog maar twee derde van de patiënten steeds dezelfde huisarts, terwijl driekwart dat lijkt te willen. Bij mij na ruim dertig jaar trouwe dienst willen alle patiënten alleen maar bij mij komen. Want ik ben geweldig. Tenminste, zo lijkt het soms. Maar hoeveel van die patiënten zie ik nog met mijn parttime baan, mijn huisarts in opleiding, mijn vaste waarnemer en mijn dokters van de huisartsenpost: misschien een derde. Dan is het niet zo moeilijk om zo'n percentage aan je te binden en te denken dat je geweldig bent. Als ik ook alle patiëntcontacten meetel die zijn afgehandeld door de praktijkondersteuners somatiek, de praktijkondersteuners ggz, en niet te vergeten de ontelbare door mijn assistentes, dan tel ik zelf nog maar mee voor zo’n kleine 15 procent. Altijd dezelfde dokter? Helaas voor de patiënt ben ik niet meer de huisarts van weleer, maar een dokter van deze tijd die geen rekening houdt met zijn wensen.