Google Translate
1 reactieToegang tot medische zorg hoort tot de basisrechten van mensen, alle mensen. In ons land is dat grotendeels goed geregeld met een sterk georganiseerde eerste lijn. Toegang tot zorg is meer dan een praktijk binnen mogen stappen. Toegang is dat je werkelijk met je problemen ergens terechtkunt.
Taal is hiervoor ons belangrijkste middel en een taalbarrière de belangrijkste vijand. Het is een sta-in-de-weg voor vluchtelingen, die veelal met grote psychische lasten en lichamelijke problemen onze hulp vragen. Zolang zij in een asielzoekerscentrum verblijven, wordt de medische zorg ondersteund door een professionele tolkentelefoon. Essentieel voor patiënten en zorgverleners om elkaar goed te kunnen begrijpen.
Zodra asielzoekers een verblijfstatus krijgen, vallen zij onder de reguliere huisartsenzorg. Vallen geldt hierbij vrij letterlijk: zij vallen terug in de mogelijkheden. De tolkentelefoon wordt immers niet financieel ondersteund, doordat de minister de vergoeding daarvan in 2012 afschafte. Misschien dacht de minister dat bij de verblijfsstatus ook een perfecte taalbeheersing hoort. Ze vergat het echter mee te geven als welkomstcadeau.
Nieuwkomers hebben bij aankomst al een gezondheidsachterstand. Het ontbreken van (vergoeding) tolkentelefoon levert hun ook nog een gezondheidszorgachterstand op. Zorgverleners voelen zich onmachtig hun goede zorg te leveren. Dit levert ongewenste situaties op waarin familieleden (niet zelden kinderen) vertalingen doen, ook als het om delicate onderwerpen gaat.
Dat het beleid penny wise, pound foolish is, laat zich raden. Het niet goed kunnen begrijpen van patiënten door een taalbarrière leidt tot overdiagnostiek en overbehandeling, uit verlegenheid geboren. ‘Ik snap u niet goed, maar ik doe in elk geval nog iets voor u’, is een invoelbare gedachte van zorgverleners.
De minister overweegt nu om voor een korte periode tolkentelefoon weer te vergoeden, maar dan alleen voor contacten bij de huisarts. Na zes maanden dienen deze statushouders echter gebruik te maken van Google Translate. De minister lijkt te denken dat vertalen beperkt is tot woordjes vertalen. Dat taal veel meer dan dat is en dat juist dat meer van belang is in echte communicatie weten en ervaren zorgverleners. Zorg vragen is nu eenmaal gecompliceerder dan een brood kopen. De minister zou het ook moeten weten. Zij weet het waarschijnlijk ook wel. Maar het past zo mooi in het bezuinigen op alles wat met vluchtelingen te maken heeft. Ontmoedigen moeten we de toestroom, toch?
Ik vraag me af wat de volgende stap van onze minister zal zijn? Verwijst zij asielzoekers van Google Translate naar dokter Google, omdat ook de huisarts geld kost? Een gevaarlijk kleine stap na de ingebruikname van Google Translate. In plaats van deze glijdende schaal af te roetsjen, zou het de minister en de Tweede Kamer sieren de basisrechten van de mens, dus ook die van vluchtelingen, te respecteren en de toegang tot zorg werkelijk te waarborgen. Taal mag daarvoor geen barrière zijn.
Rob Kok
Verzekeringsarts/Voorzitter NVVG, Rotterdam
Mooie blog Marco. Het is inderdaad penny wise and pound foolish en getuigt van weinig begrip voor zowel vluchtelingen met reeds een gezondheidsachterstand zoals je schrijft en ook de professional wordt in de kou gezet. Hopelijk ziet de minister dit e...ens een keer in met alle aandacht die jullie hiervoor vragen. Succes met jullie campagne, onze steun heb je!