Blogs & columns
Blog

Geen lieverdje

Plaats een reactie

Hij is een boef. Een erg grote boef. Volgens de krant dan. Gewelddadig. Leider van een misdaadsyndicaat, en heel veel heel erg foute dingen. Niks van waar natuurlijk, is allemaal verzonnen.

Hij kijkt me met intens blauwe ogen onschuldig aan. Ik weet toch wel dat ze allemaal de pik op hem hebben? Het was weer eens helemaal misgegaan, iemand had iets aan de politie verteld en toen hadden ze hem weer midden in de nacht met geweld uit zijn bed gelicht. Dat is toch niet normaal? Hij komt zijn verwondingen laten zien, die ik allemaal geduldig bekijk en noteer, terwijl ik instemmend hum. Zijn verontwaardiging is oprecht.

‘Ja kijk’, zegt hij, ik ben natuurlijk geen lieverdje en als ze aan me komen, dan gaat ‘t weleens mis. Die agent van vannacht was er ook niet best aan toe.’

‘Toch bijzonder’, zeg ik dan met een lachje, ‘ik word nooit uit mijn bed gelicht door de politie.’ Daar moet hij dan ook om lachen. ‘Nee, u niet.’

Hij komt niet vaak op het spreekuur, hij moet weleens een tijdje weg. Meestal na een aantal krantenberichten achter elkaar. Die allemaal niet kloppen natuurlijk. Ik heb hem nooit iets gevraagd, hij heeft mij nooit iets verteld. Dat is ook niet nodig, het oordelen laat ik graag aan de rechter over. Bij mij in de spreekkamer is hij altijd vriendelijk en respectvol.

Mijn assistente werd telefonisch bedreigd

Maar op een dag staat mijn assistente overstuur in mijn kamer, ze is telefonisch door zijn zoon bedreigd. Deze wilde bepaalde medicatie en ze gaf alleen aan dat ze dat met mij ging overleggen, toen hij volledig door het lint ging en zei wel even langs te komen om haar duidelijk te maken wat ze moest doen.

Nou houd ik er echt helemaal niet van als iemand mijn assistentes het leven zuur maakt – als zij er niet waren (ik ben gezegend met fantastische assistentes) kon ik mijn werk niet doen. Dus ik klim in de telefoon. Krijg ik niet de zoon maar de vader aan de lijn. Op mijn vraag of ik even zijn zoon kan spreken, vraagt hij waar het om gaat. Ik leg uit wat er gebeurd is, en dat het echt niet kan, mijn assistente bedreigen. Hij is het helemaal met mij eens, en zegt ook al jaren onze relatie heel belangrijk te vinden. Hij gaat dit met zijn zoon oppakken en ik kan ervan uitgaan dat het nooit meer gaat gebeuren.

Ik heb zijn zoon daarna niet meer gezien…

meer van marieke dijkzeul

  • Marieke Dijkzeul

    Marieke Dijkzeul is huisarts in Apeldoorn en rondde een opleiding tot kaderarts palliatieve zorg af. Zij heeft drie kinderen in de tienerleeftijd.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.