Blogs & columns
Blog

Geen chocola van te maken

5 reacties

We kennen elkaar al een tijdje. En eerlijk gezegd ken ik je niet anders dan motorisch onrustig en snel afgeleid. In het begin wist ik me tijdens een consult met jou geen houding te geven. Ik werd er zelf onrustig van. Samen bouwden we echter een vertrouwensband op. Inmiddels kunnen we regelmatig lachen om jouw onrust en mijn tegenoverdracht. Bovendien ben je een stuk rustiger geworden, nadat je via de psychiater op volwassen leeftijd methylfenidaat kreeg voorgeschreven. Er is netjes aan een officieel diagnostisch traject voldaan, maar de diagnose was niet te missen. ADHD staat jou immers op het lijf geschreven.

Het was wel even zoeken naar een juiste dosering. Maar eenmaal goed ingesteld was je een stuk rustiger voor jezelf en je omgeving. Je kon weer werken. Je gezin onderhouden. En genieten van het leven. Met een mooie papieren overdracht inclusief medicatie-overzicht werd je terug naar mij verwezen. Ik zag je voor de jaarlijkse controle, maar verder eigenlijk niet. Eén keer ging het iets minder. De onrust keerde terug, zonder duidelijke trigger. Ontredderd zat je tegenover me. Een lang gesprek viel er niet te voeren, maar je vraag was duidelijk: ‘Help me.’ Gelukkig was daar weer die reddende psychiater. Er werd wat gewisseld in medicatie en dosering, dexamfetamine, en je was weer helemaal de ‘oude’.

Dat ging een aantal jaren goed. Tot nu. Je trekt dit keer op tijd aan de bel, maar je gevoel is niet minder wanhopig. Het lukt je nog om te werken, maar je bent als de dood om je baan te verliezen. En hiermee je inkomen. Je huis. Je gezin. Je levensvreugde. Je hoop, en ook de mijne, is weer gevestigd op de reddende psychiater. Ik verwijs je terug naar desbetreffende instelling via ZorgDomein. Enkel voor een medicatieaanpassing. Want nogmaals, de diagnose is (al jaren) duidelijk. Een week later staat er een notitie van mijn assistente in mijn agenda: ‘Meneer Diessen kan over anderhalf jaar terecht. Indien eerder nodig dan eventueel 123consultatie.’

Verbijsterd staat ik naar dit bericht. Mijn patiënt hoeft niet meteen gezien te worden, maar anderhalf jaar?? Ik bel de instelling en krijg de assistente. Ze begrijpt mijn vraag en legt deze voor aan degene die de schifting in verwijzingen maakt. Echter vakantietijd, dus die is er pas twee weken later weer. Vooruit. Ik heb er vertrouwen in en samen kunnen mijn patiënt en ik de overbrugging nog wel aan. Ik word netjes teruggebeld door de assistente. De termijn van anderhalf jaar blijft toch staan. ‘Als we iedereen voorrang geven dan wordt de wachttijd nog langer.’ Ik geef aan dat er geen diagnostisch traject hoeft te worden doorlopen, maar dat het louter een medicatievraag betreft. Ik ben geen psychiater dus het werk wil ik zeker niet bagatelliseren, maar bij een reeds bekende patiënt gaan daar geen uren werk per dag in zitten. De assistente houdt echter voet bij stuk. Maar ik ook. Dus vraag ik naar de psychiater. Daar kan ze me niet zomaar mee doorverbinden: ‘protocol’. ‘Dan iemand die iets te zeggen heeft over de verwijzingen?’, probeer ik nog. Ze zal een mailtje sturen naar desbetreffende met het verzoek contact met me op te nemen: ‘U hoort nog van ons.’

Nog meer verbijsterd staar ik naar de hoorn in mijn handen en luister ik naar de dode toon. Over het algemeen is mijn samenwerkingservaring met de psychiatrie prima. En ik ben allesbehalve een scepticus of pessimist in ons vak. Maar zonder ADHD te hebben, word ik zelfs motorisch onrustig en kan ik mijn focus niet behouden door dit soort boodschappen. Protocol? Elkaar niet te woord staan? En het allerergste: mijn patiënt in de kou laten staan? Dat is vragen om een toename van maatschappelijke teloorgang. Hoe goed ik ook mijn best doe. Ik kan hier geen chocola van maken.

Meer van Arianne Beckers-Bruls
huisartsgeneeskunde adhd
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A. G?bel

    Huisarts, Amstelveen

    "Dus vraag ik naar de psychiater. Daar kan ze me niet zomaar mee doorverbinden".

    Dáár zit het probleem. Je kunt als je wilt elke specialist aan de lijn krijgen, van internist tot cardioloog.
    Zelfs een thoraxchirurg is nog bereid een telefoontje t...e beantwoorden terwijl hij staat te opereren.

    Maar psychiaters? Die hebben een traditie opgebouwd van onbereikbaarheid, Die zitten achter hun computers allerlei dingen te doen en kunnen niet zomaar even een vraag beantwoorden, zoals de internist (die het nog veel drukker heeft) dat wel kan, over een schildklierwaarde of wat dan ook.

    Ik wilde laatst een psychiater spreken over ADHD medicatie. Uiteindelijk werd ik doorverbonden met de rijdende spoedpsychiater die zoiets zei van: 'hoe kom je in hemelsnaam bij mij terecht'.

    De GGZ moet eens goed door elkaar worden geschud, te beginnen bij één regionaal loket voor de hele GGZ, met de loketverantwoordelijkheid om ALLE vragen, verwijzingen etc. VERPLICHT en zonder smoesjes tot een goed einde te brengen.

  • S. Kulcu

    psychiater, Den Haag

    Bij mijn afdeling ADHD bij volwassenen, is er een app voor dit soort casussen, Calculus VIP, voor overleg tussen huisarts-psychiater. Het snelst is dat de huisarts medicatie aanpast met de nodige advies of patient wordt toch voor een aantal medicat...ieconsulten gezien. 1,5 jaar wachttijd voor een heraanmelding klinkt heel triest, onbehandelde ADHD kost de maatschappij heel veel.

  • I.F. van Lingen

    Huisarts, Hellendoorn

    In onze regio is er de mogelijkheid tot eerste lijns consultatie medisch specialist. Dat lijkt mij een prima oplossing voor dit probleem. En als dat niet kan zou ik de zorgverzekeraar laten bellen (desnoods dagelijks) door uw zorggroep. Dit proble...em hebben alle patiënten in uw regio en alle huisartsen. Laat dit op een hoger niveau ontploffen.

  • R. Karemaker

    Psychiater , Dorpen bij Rotterdam

    Absoluut belachelijk! Voor dit soort dingen volstaat een telefoontje en is er altijd vlotte consultatie mogelijk met een psychiater - zéker voor oude bekenden die eerder bij onze organisatie in behandeling waren. Ik deel uw verontwaardiging volledig....

  • J.W.A.M. Hopstaken

    Arts, Bronckhorst

    Belachelijk is dat. Ik kan daar zeer kort over zijn!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.