Blogs & columns
Blog

Ga toch lunchen!

3 reacties

Het is 12.15 uur en ik heb een bericht in mijn Franse aios-appgroep: Ça mange?
Dit is niet alleen een hippe manier om te vragen of er nog wordt gegeten, het impliceert dat er geluncht moét gaan worden. Dat zou in onze ‘culture gastronomique batave’ bijna als opdringerig kunnen worden opgevat. Zo natuurlijk niet in Frankrijk, waar een gezamenlijke lunch de hoogste prioriteit geniet.

Ik vraag me af wat toch verklaart dat we in Nederland zo weinig gaan lunchen: is het die calvinistische soberheid, die onverbiddelijke opofferingsgezindheid, dat misplaatste gevoel van onkwetsbaarheid (ik heb geen pauze nodig) of toch de verslaving aan supersnelle prikkels en beloningen waarbij een minder snelle activiteit ons alleen maar uit ons ritme haalt?

U zou nu natuurlijk kunnen tegenwerpen dat het slechts een onschuldige kwestie is van efficiënt met onze tijd omgaan om zoveel mogelijk tijd over te houden voor familie, vrienden en hobby’s. Ik betwijfel echter of we ons ervan bewust zijn dat we een belangrijke geneugte des levens structureel aan ons voorbij laten gaan. Niet alleen onze voedingstoestand, maar vooral ook de sociale cohesie vaart wel bij gezamenlijke lunches. Om nog maar te zwijgen over de dubbele moraal die we tentoonspreiden door het ene moment een gezonde levensstijl te propageren tegenover onze patiënten, om vervolgens achter de computer snel een boterhammetje naar binnen te werken. Ik schaamde me toen ik aan mijn huidige collega’s vertelde hoe ik gewend ben te lunchen: vaker alleen dan samen en meestal met simpele boterhammen met pindakaas. Hier gaan we iedere dag met alle aiossen lunchen in het personeelsrestaurant, dat een zeer gevarieerd aanbod presenteert (NB: de wijn is hier al enige tijd in de ban). Niemand laat verstek gaan, we lopen gezamenlijk heen en terug en sluiten steevast af met een espresso in de nabijgelegen koffietent.

Naast gezelliger, lekkerder en ontspannener, lijkt de Franse eetcultuur ook gezonder. Eten doe je hier in principe niet alleen en zo min mogelijk tussendoor. Aandacht voor voeding begint al op de babyleeftijd: de crèches bieden compleet verzorgde en gevarieerde maaltijden aan, gepresenteerd op een wekelijks wisselende menukaart. Het is frappant dat de landen met de sterkste culinaire verlokkingen, Frankrijk en Italië, van alle Europese landen het minst te kampen hebben met obesitas.

Om de illusie van een algemene vakantiementaliteit door te prikken: er wordt hard en vaak tot laat (19-20 uur) doorgewerkt. Het idee bekruipt mij dan ook dat die middagpauze van een à anderhalf uur bittere noodzaak is om de weerbaarheid en stressbestendigheid te vergroten. Is er dan misschien een gulden middenweg tussen de Franse en de Nederlandse werk-privébalans: wat korter lunchen en wat eerder naar huis? Of is dat weer mijn Hollandse poldermentaliteit?

lees ook
  • Remmelt Schür

    Remmelt Schür is psychiater voor patiënten met ernstige psychische aandoeningen (EPA) bij gebiedsteam Oost en Noordoost Utrecht van Altrecht.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A van Dalen

    huisarts, Wijhe

    Standaard een uur thuis lunchen (met powernap) en de middag verloopt stukken prettiger.

  • Elise Moers

    Psychiater, Holthees

    Volgens mij moet je niet zo ver gaan.
    Afkomstig uit België heb ik ook op de lagere school een warm middagmaal kunnen gebruiken op schooldagen zowel lager onderwijs als middelbaar onderwijs. Over smaak valt te twisten, maar een lunchpauze van 1½ uur ...was zeker welkom.
    Een traditie die ze daar in ere moeten houden, het is m.i. kostenbesparend op de lange termijn.

  • Jan B. Hommel

    Neuroloog, Dalfsen

    Waarvan akte! In dit opzicht valt er nog heel wat te leren van de zuiderburen!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.