Blogs & columns
Roosmarijn Lurvink
Roosmarijn Lurvink
2 minuten leestijd
Blog

Fulltime is het nieuwe parttime

6 reacties

‘Steeds meer jonge artsen kampen met burn-outklachten’, meldt de Jonge Specialist. Waar de teller een aantal jaar geleden op 14 procent stond, is dit nu opgelopen tot een kwart. Hoe kan dat? En nog belangrijker: hoe zorgen we ervoor dat we dit kunnen voorkomen en veranderen?

Voorkomen is beter dan genezen. Maar ik constateer dat we achter de feiten aanlopen. Als het gaat over het welzijn van de patiënt, kun je je dat als arts niet permitteren. Waarom dan wel als het gaat over het welzijn van jezelf? Om me heen zie ik het gebeuren. De een na de ander valt om. En dat leidt dan weer tot een grotere last op de schouders van degenen die al koorddansend proberen de balans te bewaren. Met bleke gezichten, wallen tot op de knieën en slechte voedingstoestand zie ik dagelijks artsen die op weg zijn naar het ziekenhuis. Ongezond als je het mij vraagt. Een vooral onnodig. Er is iets goed mis, maar wat dan? Volgens Hans Rode, psychiater en trainer, ‘is er iets mis met het systeem’. Het systeem dat ervoor zorgt dat koorddansers blijven balanceren in plaats van dansen. Een systeem dat nog stugger is dan de betonnen muren er omheen.

Laatst werd ik geconfronteerd met ‘het systeem’. Ik had mijn arbeidsvoorwaardengesprek met de mevrouw van HR. Ze is begin 40, gezegend met een 32-uurscontract en mag op haar parttime dagen genieten van al het moois wat de stad te bieden heeft. Iets waar ik toch stiekem wel jaloers op ben. Bij haar zie ik geen wallen onder haar grote bruine ogen die mij vriendelijk toelachen. ‘Wat voor contract krijg ik eigenlijk?’, vraag ik. ‘Een fulltimecontract, 46 uur’, zegt ze met droge ogen, nog altijd even vriendelijk. Geschrokken als een hert in de koplampen kijk ik haar aan. Ze leest mijn blik en zegt: ‘Ja parttime kan ook wel, maar dat is niet gebruikelijk. De meesten die dat doen hebben een kleintje.’

Fulltime dus, 46 uur. En als ik minder wil, moet ik eerst een kind krijgen… Ik laat het even bezinken… Dit systeem moet anders, maar verandering begint bij jezelf. Daarom heb ik toch maar brutaal een parttimecontract aangevraagd. Gewoon omdat het kan, gewoon omdat ik het mezelf gun, gun om gezond te blijven, ver weg van de burn-out. Verrassend genoeg is het goedgekeurd. Het aankomend jaar zal ik als parttimer door het leven gaan, met mijn 41,4-urige werkweek.

Lees ook
  • Roosmarijn Lurvink

    Roosmarijn Lurvink is werkzaam als anios kindergeneeskunde in het Amsterdam UMC.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A.P. Risselada

    Reumatoloog, Warnsveld

    Good for you! En goed voor je patiënten, een dokter in balans maakt beter!

  • A.M. de Groot-van Woudenberg

    Arts Maatschappij en Gezondheid GGD Amsterdam, Baambrugge

    Word alsjeblieft een andere specialist namelijk Arts Maatschappij en Gezondheid. Dé kans om echt preventief te werken en passende zorg te bieden. Dan kun je ontzettend veel goeds doen voor kinderen, tieners en hun ouders. Net als de huisarts. Je kunt... normaliseren, demedicaliseren, vaccineren, ontwikkelingsproblematiek op tijd eruit halen, schoolziekteverzuim tegengaan en nog veel meer.
    En het kan in iets normalere werktijden. Wij hebben steeds meer collega's die deze overstap maken en er heel blij van zijn geworden.
    En daarnaast verwacht ik in de toekomst meer vervlechting en samenwerking tussen binnen ziekenhuis en buiten het ziekenhuis. Dat zou helemaal prachtig zijn.

  • A. G?bel

    Huisarts, Amstelveen

    Er is een traditioneel ethos in de geneeskunde die inhoudt dat je pas een echte dokter bent als je al het andere verwaarloost. Het lijkt in de loop der decennia iets af te nemen, maar deze stoerheid wordt nog steeds aan volgende generaties doorgegeve...n. Maar dat hebben we nou toch wel een beetje gehad? Ook artsen hebben maar één leven en als je dat alleen in dienst stelt van je werk ben je niet goed bezig en krijg je er ooit spijt van. Het zal in de DSM-V ongetwijfeld ergens op as II vermeld staan: "monomaan narcisme op een bedje van reddersfantasieën". Met als gevolg arbeidskundig grensoverschrijdend gedrag.
    Eén van de meest tricky oorzaken - want vermomd als iets goeds - van overspannenheid is dat je jezelf uitholt in het helpen van anderen. Continuïteit is belangrijk in de geneeskunde, maar als je dat niet binnen 40 uur redt hebben we misschien te veel patiënten? Er moeten dus meer artsen bij voor hetzelfde werk. Dat geeft lucht, ruimte en werkplezier. En laten we aandacht voor de patiënt niet vergeten.

    [Reactie gewijzigd door G?bel op 20-12-2022 13:55]

  • F. Roelofs

    Bedrijfsarts, Nijmegen

    Kom naar de bedrijfsgeneeskunde! Hier kun je prima part time werken: relevant werk en vrije tijd.

  • D.C.D. van Eerd

    HAIO, Amstenrade

    Wanneer gaan dit soort types eens leren hun Human Resources beter te Managen? Zich op de hoogte stellen van de werkdruk en het uitvalpercentage in hun ziekenhuis en zich oprecht te interesseren in de wensen en grenzen van de persoon tegenover zich, ...in plaats van ze een geprotocolleerd gesprekje door de strot te duwen? Heel goed dat je tot die tijd je eigen balans opmaakt en veel succes en plezier in je (in andere sectoren ruim fulltime) werk!

  • C.E. Clemens

    Kinderrevalidatiearts, Den Bosch

    Helaas leidt parttime werken als AIOS zoals deze 90% bijna overal alsnog tot een niet-evenredige dienstbelasting van 100%, alsnog hetzelfde werk op de afdeling in minder tijd, minder administratie tijd, want “vrije middag”, minder salaris en je doet ...langer over je opleiding.
    Ik vond 90% werken vooral een sigaar uit eigen doos…

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.