Blogs & columns
Emile Keuter
Emile Keuter
2 minuten leestijd
Blog

Euthanasie 2.0 - Emile Keuter

4 reacties

In een van de interviews met Theo Boer, de hoogleraar aan de Theologische Universiteit Kampen die opstapte als lid van een toetsingscommissie voor euthanasie, las ik dat de Levenseindekliniek soms herinneringsbrieven stuurt naar mensen die na een afspraak voor euthanasie niets meer van zich laten horen. Denkt u eraan dat de hele procedure dan opnieuw moet worden doorlopen? Zoiets. Best aardig natuurlijk, maar ook best schokkend. Zo gewoon is het dus geworden voor de medewerkers van de Levenseindekliniek.

Niet dat ik het overigens met Theo Boer eens ben. Hij kan zich niet verplaatsen in mensen die een duo-euthanasie overwegen of in mensen die echt niet kunnen leven met het vooruitzicht van opname in een verpleeghuis. Als je eigenlijk tegen euthanasie bent, kan je volgens mij beter niet zitting nemen in een toetsingscommissie. Ik ben daar veel gemakkelijker in. Van mij mag iedereen die dood wil dood. Het is meer de vraag of dat door een arts moet gebeuren. Iedereen die dat wil kan het boek Uitweg van Boudewijn Chabot kopen. Vanaf 14,99 euro als ebook of 24,95 in paperbackuitvoering. Vandaag voor 23.00 uur besteld, morgen in huis. Mensen die er genoeg van hebben mogen wat mij betreft zelf de hand aan de ploeg slaan.

Dat artsen niet vervolgd worden voor een euthanasie is omdat je als arts nu eenmaal soms het dilemma tegenkomt dat je iemand wilt helpen, maar beseft dat de beste hulp gelegen is in een zachte dood. Het zou toch te gek zijn als een arts vanwege zo’n daad veroordeeld zou worden voor moord, wat het in engere zin is. Jammer dat Els Borst er niet meer is om het uit te leggen. Iedereen mag dood en als dat zo uitkomt mag een arts daarbij helpen. Waar het mij om gaat is dat er in een instituut als de Levenseindekliniek, hoe groot ook haar maatschappelijk bestaansrecht, artsen en ondersteuners werken die te vaak een euthanasie doen. Dat kun je niet maken. Daar hebben die mensen last van. Dat verwringt de geest en laat mensen brieven schrijven als hierboven bedoeld. We moeten ons als artsen terugtrekken uit de bedrijfsmatige euthanasie voor het te laat is.

Emile Keuter

euthanasie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • B.H. Kooistra

    Specialist ouderengeneeskunde, ALMERE Nederland

    " een verpleeghuis dat euthanasie voorstelt als er een personeelstekort dreigt" .

    Zullen we op niveau blijven op deze pagina's???

    B Kooistra, specialist ouderengeneeskunde

  • J. van der Meulen

    SCEN-arts, DORDRECHT Nederland

    Goede vraag, heb je een arts nodig om er zelf een eind aan te maken? Het vage begrip de maatschappij vindt van wel. Voor de doe het zelfers maakt de maatschappij het vergeleken met 50 jaar geleden wel heel moeilijk. "Aan het gas" niet meer mogelijk m...et het vervangen van het stadsgas door het aardgas. De door mijn moeder teder genoemde "Vesparaxjes" zijn uit de markt gehaald. Als je er 20 in plaats van 1 innam om in te slapen, dan bleef je wel doorslapen. In de Europese landbouw is het gebruik van het zeer goedkope en effectieve"Paraquat" verboden. Eén borrelglaasje en je kwam op de grazige weiden van het hiernamaals. De verplichte airbags maken het je ook niet makkelijker om in je auto het hoekje om te gaan.

  • C.L. Kraaijeveld

    neuroloog, WASSENAAR Nederland

    Beste Emile,
    Ik ben het van harte eens met je stellingname. Tussen de regels door lees ik je eigenlijke boodschap: 'Als je dan toch echt dood wil doe het dan zelf en val de dokter er niet mee lastig. Helemaal mee eens. de angst voor een ontluisterend...e/viezerige/rommelige dood wint het bij veel mensen en dan komt men al gauw uit bij de dokter, die het maar moet doen: het staat toch in de wet?
    Hiermee zij niet gezegd, dat er helemaal geen plaats is voor euthanasie. Verre van dat, maar het gemak waarmee het gevraagd wordt en vervolgens uitgevoerd rechtvaardigt alleszins jouw laatste zin.
    Met vriendelijke groet,
    Kees Kraaijeveld

  • W. van der Pol

    ziekenhuisapotheker en counselor, Delft

    Aan heel veel zaken merk je dat het taboe rond het levenseinde verdwijnt. Daar kun je luchtig over doen, zoals een verpleeghuis dat de bewoners euthanasie voorstelt, wanneer er weer een personeelstekort dreigt of een faillissement voor de deur staat.... Uiteraard gaat dat wringen en kan de geest "verwringen". Maar bovenal moet zorgvuldigheid of liever gezegd deskundigheid en vaardigheid rondom de uitvoering van euthanasie voorop blijven staan en staat de Leveneindekliniek met stip op een.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.