Er was eens… direct verwijzen
13 reactiesIn Amsterdam en vele andere gemeenten kan vanaf januari een huisarts of jeugdarts niet meer direct verwijzen naar de specialistische jeugd-ggz. In plaats daarvan worden we verwacht een zogenaamd perspectiefplan te schrijven.
Dat is een groeidocument dat wij als verwijzer zelf moeten laten groeien door een lange vragenlijst in te vullen over ouders en kind. Dit enorme naslagwerk moet digitaal worden vastgelegd in een gemeentelijk dossier, dat niet medisch is en al helemaal niet het dossier waar wij mee werken. Daarnaast wordt de verwijzing niet serieus genomen als het epistel niet is goedgekeurd door een ouder-kindadviseur, die geen medische achtergrond heeft.
Deze ouder-kindadviseurs zijn lieve en betrokken collega’s met een sociaal-maatschappelijke achtergrond. Ze zijn onderdeel van de wijkteams en hebben naar mijn mening zeker een positieve bijdrage in de jeugdhulp. Ze hebben namelijk veel meer zicht op een gezin dan ik vanuit mijn spreekkamer kan hebben. Maar wij, artsen, hebben vaker het inzicht voor welke onderliggende problematiek verwezen moet worden. Dat inzicht is niet aan de buurvrouw, de juf of aan een ouder-kindadviseur. Soms ontbreekt dat inzicht ook nog bij de ouder.
Met het perspectiefplan wordt er van alles over ouders en kinderen gedeeld met partijen die daar nog niets mee te maken hebben, het gaat dwars door alle regels van privacy heen. Daarnaast vertraagt deze papiermolen onnodig het verwijzingsproces. De eerstelijnsgezondheidszorg wordt een medische belastingdienst als we zo doorgaan. Waarin de macht van de gemeente zwaarder weegt dan de deskundigheid van de artsen.
Het is waar, nu de wachtlijsten langer dan een halfjaar zijn, we tijd genoeg lijken te hebben om een boek te schrijven over iedere ouder en kind, maar of ik daarvoor voor dit vak heb gekozen is ook een belangrijke vraag. Het perspectiefplan ontneemt mij mijn eigen perspectief. Het demotiveert me.
Want de werkelijke emotie die achter deze weerstand schuilgaat is dat van ons, autonome artsen, wordt verwacht te handelen als bureaucratische clowns, in een circus van transitie, waarin wijzelf nooit stem hebben gehad.
Laat de eerste arts opstaan die denkt dat we met dit perspectiefplan een kind beter helpen.
Laat mij de laatste zijn die mijn weerstand opgeeft en toegeeft dat de gemeentelijke instanties inderdaad de zorg beter en goedkoper hebben gemaakt.
Wico Mulder
Jeugdarts Adolescenten, Amsterdam
Welk doel dient het perspectiefplan? Wat is the WHY?
De algemene opzet en het doel van de Amsterdamse OKT’s zijn duidelijk. Over de diverse praktische samenwerking en werkvormen wordt al vanaf het begin gepraat. De transitie en jeugdwet is initieel ...een door bezuiniging gedreven exercitie maar “verkocht” als een kans om de zorgverleners te verbroederen ten gunste van de klant. Prima. In 020 is de jeugdwet lokaal vertaald door dezelfde gemeente die de term "sociale huisarts" had bedacht en zich meer en meer een beslissingsbevoegdheid toe-eigend. Wordt het systeem (het perspectiefplan) door beleidsmakers gebruikt ter controle en performance indicator? Naar mijn idee is er namelijk sprake van een doorgeslagen cultuur van Trust In Numbers (Porter) en wantrouwen naar elkaar. Waarom? Mede omdat de dialoog niet open en transparant gevoerd wordt, en als hij wel gevoerd wordt spelen tegenstrijdige belangen een rol waarbij macht en money aan het langste eind trekken. We willen allemaal erkenning van onze professionaliteit en minder bureaucratie! Zorgprofessionals dienen een goede band op te bouwen onderling en met hen voor wie we ons werk doen; de klant. Wederzijds vertrouwen is hierin de basis en het uitgangspunt. Het opstellen van een perspectiefplan is niet per definitie een slecht idee, maar deze is naar mijn idee niet voorwaardelijk, passend bij de gegeven omstandigheden en wettelijk vastgelegde afspraken en kaders. Je kan dit niet aan artsen opleggen maar is een te overwegen optie in bepaalde casuïstiek.
Jeanne Marie Hament
Jeugdarts, Amsterdam
Uiteraard bedoelde ik OKA''s ipv oma's....zo zou ik nog meer olie op get vuur gooien....
Jeanne Marie Hament
Jeugdarts, Amsterdam
Beste collega, Jet
Ik ben het helemaal eens met je woorden. En vooral dat de Oma's een waardevolle toevoeging zijn. Er schuilt veel kracht in het Ouder en Kind Team. Mijn bedoeling is niet om collega's te beledigen, als dat gebeurd is mijn excuses d...aarvoor.
Ik wil wel kritisch zijn op een maatregel; ik wil de keuze of ik direct verwijs of niet behouden. Als ouders mij vragen te verwijzen zonder dat met meerderen te delen, dan wil ik daar dienstbaar in kunnen zijn.
Jet van der Jagt
Arts M&G, UTRECHT
Na alle steunende reacties wil ik ook graag een tegengeluid laten horen. Tot nu toe ervaar ik het werken in de Ouder-en Kindteams als een verrijking van mijn vak. De Ouder-en Kindadviseur waar ik o samen werk zijn niet alleen lief en betrokken maar g...ewaardeerde collega's in een multidisciplinair team. Voor mij staan ze niet gelijk aan de juf of de buurvrouw. Ze vullen mijn sociaalmedische expertise en kennis aan en ik leer van de wijze waarop zij de hulp vormgeven met gezinnen. Maar misschien nog wel meer van de wijze waarop zij werken aan transformatie van het jeugdstelsel. En dat vind ik een hele knappe prestatie gegeven het feit dat ze de opinie niet altijd mee hebben. En ik vraag me met deze column ook opnieuw af wat me zo tegen de borst stuit van het vaker gehoorde 'wij hebben het inzicht', 'wij weten het beter' 'uitglijders van gemeenten’. Want ik maak me ook zorgen over de huidige situatie met de uitkleding van de ggz. Waarvan ik denk dat dit ook vooral komt door de bezuinigingen die gecombineerd zijn met de transitie. En waardoor ook vooraf al het faillissement van transformatie georganiseerd lijkt te zijn. En dat laatste vind ik echt heel erg jammer. Voorheen was het duidelijk en wij wisten wat we moesten doen om jeugdhulp in te zetten, signaleren/motiveren/verwijzen, maar op kind en gezinsniveau leverde dit onvoldoende op en het werd onbetaalbaar. Daarom staat ik achter nieuwe verhoudingen tussen gezinnen, professionals, instellingen. Blijven bij het oude geeft geen vooruitgang. Ik wil graag mee bouwen aan een nieuw stelsel en vind het perspectiefplan, dat onderdeel is van een ontwerp met resultaatverantwoordelijkheid van de aanbieder van jeugdhulp, een veelbelovend principe. Ik wil graag samen strijden voor het verbeteren van de voorwaarden (registratiedruk, privacy, snelheid van schakelen tussen verwijzer en aanbieder) maar niet alleen vasthouden aan onze rechten. Dit voorbij gaat aan de bedoeling van transformatie: effectievere, betaalbare zorg.
Steven J.A. Verbeek
Bedrijfsarts, Coullons, Frankrijk
Welke doorgeschoten bureaucraat heeft deze onzin verzonnen?
Even vergeten dat een jeugdarts ook een sociaal-medische specialist is die na de artsopleiding nog jaren doorgeleerd heeft?
En bovendien geen enkel economisch gewin bij doorverwijzing he...eft....
Roel
Geneeskundestudent, Rotterdam
Mooi helder verwoord, ik hoop dat de GZ in Nederland weer gezond wordt. Ik vind dit en andere recente ontwikkelingen zo’n demotiverende farce. Ik heb geen groot ego, maar om nu dit soort beslissingen (en gevoelige informatie) aan jan en alleman over ...te laten alleen maar om die stelling te bewijzen? Weten de wethouders wel waar ze om vragen? Ik vind het onverantwoord en ik hoop dat er meer artsen zijn zoals jij die hun professionele verantwoordeijkheid durven te nemen en hier iets tegen doen; hard nodig lijkt me zo.
Jano Havas
Jeugdarts KNMG, Heerlen
Hier word ik heel erg boos van! Als dat bij mij in de regio zou gebeuren, dan zou ik in Staking gaan! Hoe ver kan een gemeente gaan?! Hoe lang laten we ons werk nog bepalen door niet ter zake deskundigen! Hopelijk komen de jeugdartsen en huisartsen I...N ACTIE!! Succes!
Jeanne Marie Hament
jeugdarts, Amsterdam
Beste Stella Zonneveld,
Zouden de goed georganiseerde (complimenten! ) huisartsen van Amsterdam/Almere haar kleine zusje de jeugdartsen willen meenemen in deze onderhandelingen? Wij zien heel veel kinderen en kunnen de huisartsen veel beter onders...teunen als we ook direct kunnen verwijzen en elkaar goed op de hoogte kunnen houden. Ik denk dat het belangrijk is dat we ook samen optrekken om dit te realiseren......ik houd me aanbevolen,
Sjoerd Ganzinga
Huisarts, Ruinerwold
Verwijzen kan en mag niet geblokkeerd dan wel gestuurd worden door derden die geen behandelrelatie met het kind of de ouders hebben. Dat zou onze principes qua beroepsgeheim en privacy schaden. Helemaal eens met de vier voorgaande reacties.
Stella Zonneveld
huisarts en voorzitter Huisartsenkring Amsterdam Almere (HKA), Amsterdam
De bezwaren op het voornemen van de gemeente Amsterdam die van collega Hament hierboven noemt zijn terecht. Daarom heeft het bestuur van de huisartsen Amsterdam/Almere afgelopen juli formeel geprotesteerd bij de gemeente tegen de hierboven omschreven... werkwijze: het is onwerkbaar, want veel te bureaucratisch en niet passend binnen ons vak. Daarnaast zou het recht op vrij verwijzen door huisartsen, dat wettelijk is vastgelegd, ondermijnd worden. Huisartsen zijn opgeleid om goed te kunnen differentieren tussen eenvoudige problematiek, bijvoorbeeld opvoedondersteuning, enkelvoudige specialistische problematiek zoals een angststoornis en complexe problematiek, waarbij op meerdere domein problemen spelen of er zeer ingewikkelde psychiatrische problematiek bestaat. Op deze basis kan de huisarts doorverwijzen naar ouder- en kindteam als dat kan bij eenvoudige problematiek en specialistische zorg wanneer dat nodig is; en wij houden hieraan vast.
In gesprek met de gemeente is duidelijk geworden dat zij alleen in de gevallen van complexe problematiek denken aan een perspectief plan, omdat zij een integrale aanpak van deze problematiek zinvoller vinden dan alleen een behandeling gericht op een stoornis, zonder de rest mee te nemen. Hoewel het hier om slechts een deel van de kinderen gaat , vinden we ook hier niet dat de huisarts zelf een ingewikkeld perspectief-plan moet opstellen of moet laten opstellen door een ouder- en kindadviseur. We juichen een integrale aanpak toe, maar vinden dat de behandelaar bij de intake een integraal plan moet opstellen en dat er geen vertraging in het proces van behandeling moet optreden. De gemeente heeft goed naar ons geluisterd. De voorwaarde van schrijven van een perspectiefplan vóór verwijzing door de huisarts is van de baan. We zijn nu samen met gemeente en aanbieders (wo Bascule en Arkin) in gesprek hoe het verwijsproces optimaal kan verlopen, zonder obstakels voor ouders en hun kind en zonder administratieve last voor de huisarts.
Kaspar Mengelberg
psychiater, AMSTERDAM
Dit is toch te gek voor woorden. De jongere niet meer gewoon verwijzen maar, om voor financiering in aanmerking te doen komen, eerst een 'perspectiefplan' richting gemeente opstellen.
Over administratieve lasten wordt terecht steen en been geklaagd....
Dit heet 'Vernieuwing in de jeugdhulp vanaf 2018'.
https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/organisatie/sociaal/onderwijs-jeugd-zorg/zorg-jeugd/vernieuwing/
Huisartsen en andere verwijzers moeten dit weigeren.
Hilmar Backer
Kinder- en jeugdpsychiater, Monnickendam
Schandalig en onwettig. En waarom horen we niets van de Bascule, en haar kinderpsychiaters? Wie wil daar nog werken, als een kind pas na een ellenlange administratieve procedure van een ondeskundig wijkteam verwezen kan worden? En waarom hoor ik de h...uisartsen niet, die zich beklagen over wijkteams die 'eerst maar eens een wandeling gaan maken en de diagnose autisme overboord gooien? De Bascule kiest ervoor niet failliet te gaan (zoals Virenze) en slikt alles wat de gemeente haar oplegt, waarbij ze de beroepsnormen helemaal loslaat. Je zal toch in Amsterdam wonen of werken.....
Menno Oosterhoff
psychiater, THESINGE Nederland
Volgens mij is dit onwettig. Bij de bespreking van de wet is destijds uitgebreid besproken dat dit wel zou moeten kunnen. Ook toen hebben we er al op gewezen dat het een kwestie van tijd zou zijn tot gemeentes dit zouden belemmeren, maar daar werd ni...et naar geluisterd want die jeugdwet moest en zou er komen.
Ik wil graag met je de laatste zijn die gelooft dat dit een goed plan is.
Nadat de wet was aangenomen heb ik besloten dat ik niet de rest van mijn leven in ergernis wilde doorbrengen en kijken hoe we er het beste van maken, maar dat lukt de ene keer beter dan de andere keer.