Epidemiologie

Een epidemioloog is een wetenschapper die als bioloog, medicus of diergeneeskundige gespecialiseerd is in statistisch onderzoek naar het vóórkomen – de beïnvloedende factoren en de verspreiding van besmettelijke en niet-besmettelijke ziekten binnen een groep of een gebied – alsook in de preventie en de bestrijding van deze ziekten. Bron: anw.nl.

Ik vond de eenvoudige epidemiologie die wij in de geneeskundeopleiding kregen destijds een leuke aanvulling op het stampwerk en kan me nog wel vaag een examen herinneren. Voor medisch microbiologen, infectiologen en virologen is het natuurlijk een veel belangrijker vak, maar ik vermoed dat het voor de meeste artsen toch altijd een prettig, beschouwend bijvak is geweest. Epidemiologie is betrekkelijk simpel, zeer toegankelijk en interessant.

Het verbaast me dus niet dat vrijwel alle journalisten, wetenschappers, politici en artsen van diverse pluimage zich met enig gemak uitlaten over de epidemiologische kanten van het coronavirus. In het begin van de crisis werden er animaties met jip-en-jannekecommentaar getoond over de groepsimmuniteit die zou gaan ontstaan als de epidemie doorzette. Toen kwam de lockdown en de overbelasting van de ic-zorg die daardoor werd bekort. Vanaf dat moment is de situatie verhard en is de openbare kennis rond covid-19 gekaapt door amateurepidemiologen die ons vertellen hoe de verspreiding van het virus moet worden afgeremd, overtuigd van hun gelijk en met maar één doel voor ogen: besmettingen voorkómen. Terwijl die groepsimmuniteit zich misschien nu wel aan het ontwikkelen is.

En wij, artsen, worden geacht achter alle maatregelen te staan. Het lijken wel ónze draconische maatregelen. Medische maatregelen. Ik voel dat niet zo. De ramp van een rondzingend naar virus is een maatschappelijk probleem. Voor medici ligt het veel meer voor de hand om snel te gaan zoeken naar de juiste behandeling, zoals uniforme opvang, behandeling door ervaren mensen, de juiste medicatie op het juiste moment en intelligente wetenschappelijke onderbouwing. De maatschappij kiest duidelijk voor het wapen waarmee wij de politici hebben uitgerust: de ramp voorkómen door het maatschappelijk leven ongelimiteerd te ontwrichten, door surrealistische gedragsregels te stellen. Als dit allemaal geoorloofd is, weet ik nog wel andere medische doelen waar we wel een zetje in de rug kunnen gebruiken. Ik stel voor dat we op deze nieuwe manier het roken, de ongezonde leefstijl, drank- en drugsgebruik en het gebruik van auto’s in het stadsverkeer aanpakken. Op die terreinen zou een zo regulerend optreden meer gezondheidswinst opleveren dan de anderhalve meter, de mondkapjes en al die plastic flessen handalcohol bij elkaar.

Maar ja, de minister is geen arts. De voorzieningen voor een goede behandeling zijn er dan ook niet. De enige behandeling is de preventie. Met maatregels die zo absurd zijn dat zelfs de minister van justitie ze onmogelijk kan naleven. Het moet niet gekker worden.