Eet je niet dik

Zichtbaar vermoeid zit je tegenover me. Door het bos van adviezen zie je de bomen niet meer. Het begon allemaal preconceptueel met goedbedoelde adviezen. Niet roken en geen alcohol lag voor de hand en klonk in jouw oren heel logisch. Maar geen rauw(e) vis, vlees of eierproducten? Geen ongepasteuriseerde melkproducten? Zo weinig mogelijk cafeïne?

Dus als je het goed had begrepen voorlopig geen filet americain op de boterham, geen toastje met brie en zeker geen mok Starbucks-koffie met vriendinnen. Mocht er nog iets wèl? Ik adviseerde je met een glimlach naar Voedingscentrum.nl te gaan voor handvatten. Daar werd het niet veel beter van. Die lijst is onuitputtelijk! Als je al geen last had van je zwangerschapsmisselijkheid dan verging je de zin van het eten wel door al die verboden voedingsmiddelen. Maar zoals een echte moeder in spe betaamt, luisterde je naar die adviezen. Geen Listeria of Toxoplasma gondii aan jouw lijf. Geen risico voor je kleintje. Er was zelfs lichte paniek als de plaatselijke buurtsuper om diezelfde bacteriën producten terugriep.

‘Wat is het eerste wat je na je bevalling gaat eten?’, was een vraag die je regelmatig gesteld werd. Er volgde een echte inhaalrace met sushi. Wel eens vijftien keer de Mont Ventoux opgefietst standje mach 3? Die maaltijd komt later. Laat staan na een bevalling. Maar voordat je weer goed en wel over eten kon nadenken, waren daar de volgende adviezen. Liever borstvoeding dan flesvoeding. Dus een nieuw lijstje van Voedingscentrum.nl. Hield het dan nooit op? Bekloofd en gestuwd bikkelde je je door deze periode. Natuurlijk vol euforie met jullie wonder. Dus voelde het niet als een opoffering, maar als iets dat voor zich sprak. Toch ging de borstvoeding om de een of andere reden niet van een leien dakje. Dan toch maar flesvoeding. Merk X veroorzaakte reflux. Merk Y gaf geen poep. Merk XY huiduitslag. Gelukkig is daar merk XYZ. Veel te duur, maar een kind zichtbaar vrolijk en blakend van gezondheid. Dus was het geen vraag.

Je dacht ervan af te zijn? Reken er maar niet op. Op het consultatiebureau gingen ze nog even door. Niet te veel suikers. Wissel af in de hapjes. Liefst zo weinig mogelijk tussendoortjes. En als je het dan toch doet, dan het liefst een stukje groente of fruit. Ook hier hebben we lijstjes voor. Maar dan komt de sociale interactie om de hoek kijken. In het tijdperk van de gulden waren aardappelen met een beetje groenten en veel vlees met saus de normaalste zaak van de wereld. Met vanillevla en slagroom toe: ‘Jullie zijn toch ook groot geworden?’ Om maar niet over overgrootopa en -oma te praten die bij de bingo een chocolade paashaasje winnen. Niks leuker en lekkerder voor een kind: ‘Maar kijk dat koppie dan bij het eten van die chocolade. Zo blij! En daar worden wij ook blij van.’ Tja, wat heb je daar tegenin te brengen?

Als je eenmaal de balans hebt gevonden tussen onze medische adviezen en de sociale peer pressure, dan volgt school. Uitdelen op een verjaardag mag, maar geen zoetigheid. Een doosje rozijntjes is op het randje. Want ook van die natuurlijke suikers wordt Jantje druk. Maar ook geen noten, want Wiesje heeft een notenallergie. Dus sta je tot in de late uurtjes na je werk vegetarische kipspiesjes met avocado te bereiden.

Vanaf de bovenbouw van de basisschool kan je toch zeker wel ademhalen? Ze kunnen dan immers ook zelf veters strikken dus eveneens zelf kiezen wat ze willen eten. Oké. Niet iedere dag pannenkoeken of frites met appelmoes. Dat moge duidelijk zijn. Maar een verbod op een Big Mac en andere fastfoodproducten? Dat zijn geen kinderfeestjes meer bij de grote gele M. Ook al hebben ze daar speeltuintjes waar je wel kunt voldoen aan de bewegingsadviezen.

Want jawel, ook daar hebben we als medici een advies voor. Vanaf 4 jaar minimaal een uurtje per dag. Daaronder zelfs 180 minuten per dag waarvan minimaal 60 minuten matig intensief.

Je blijft braaf naar ons luisteren. Er wordt wat af gebabyyogaat en gepeuterzwommen. Want wat goed is voor jouw kleine telg is ook goed voor jou. Die Bic Mac past immers net zo goed niet in jouw schijf van vijf. Dus als je ergens de tijd vindt, blijf dan ook op je eigen levensstijl letten. Beter nog. Maar er gewoon tijd voor. Jong geleerd is toch oud gedaan?

Nog tollende op je benen van vermoeidheid vraag je mijn mening als moeder. Gebruik je gezond verstand en eet je niet dik. En mijn mening als je huisarts? Die sluit daarop aan. Met wel degelijk bovenstaande adviezen, maar ze moeten wel haal- en leefbaar zijn. Het zijn richtlijnen en leidraden. Geen wetten. De een beter onderbouwd dan de ander. Dus neem ze met een klein korreltje zout. Niet letterlijk natuurlijk, want dat is weer niet goed voor je bloeddruk. Zullen we het daar de volgende keer over hebben?