Blogs & columns
Blog

Een reddingsboei aanpakken

Plaats een reactie

Ik kom net thuis van een msb-vergadering over de financiële afhandeling van de coronacrisis. Op onze keukentafel liggen drie brieven en op de Spotify klinkt The Notorious B.I.G. Puur toevallige combinatie natuurlijk en gek genoeg komt er meteen een levendige associatie op gang over de afhandeling van de coronacrisis door de overheid en de zorgverzekeraars, en deze volledig los van elkaar bestaande observaties.

De eerste brief is van de garage. Vorige week heb ik mijn auto weggebracht voor een apk-keuring. Ze hebben gelijk een afdekkapje van de versnelling vervangen. Totaal 125 euro. Ze hebben dit niet overlegd maar uiteraard zal ik de rekening betalen. Het zou vreemd zijn als ik zou zeggen dat ze het vooraf hadden moeten bespreken, of dat bij de volgende apk korting wil omdat ik alleen opdracht had gegeven voor de apk-keuring. Ze moeten ervan uit kunnen gaan dat als ze iets repareren wat gerepareerd moet worden, ik dan de kosten vergoed en ik niet ga zitten zeuren en zaniken over kortingen terwijl ze mij juist geholpen hebben.

De tweede brief is een offerte van een aannemer. We zijn ons aan het oriënteren voor een verbouwing. Bij een verbouwing kan je met de aannemer een uurtarief afspreken en gaan ze gewoon aan het werk of je werkt met een vooraf geaccordeerde offerte. Wat je ook afspreekt, aannemers willen over het algemeen per week uitbetaald worden voor het geleverde werk. Dat is logisch want anders komt het risico volledig bij de aannemer te liggen. Hij of zij moet natuurlijk ook zijn personeel en materiaal betalen. Wat niet kan, is achteraf zelf je prijs bepalen als het huis af is. Helaas, was het maar zo’n feest.

De derde is een donateursbrief van de KNRM. Als een schip in nood een maydaybericht over de marifoon uitzendt, staat het iedereen vrij om te komen redden. De KNRM doet dit kosteloos maar leunt volledig op giften van derden en draait nagenoeg volledig op vrijwilligers. Fantastisch natuurlijk. Maar er is ook marktwerking binnen de reddingsdiensten. Als een schipper een sleeplijn of hulp van een commerciële reddingboot aanpakt, is hij verplicht om de gemaakte kosten te betalen. Je kan hierover niet onderhandelen of je moet het vooraf doen maar daar is in een echte noodsituatie geen tijd voor. De keuze ligt bij de schipper. Verzuipen of betalen.

In alle drie de gevallen is er dus een morele plicht of een duidelijk wettelijk kader om gemaakte kosten voor geleverde diensten te vergoeden.

Waarom deed mij dit nou denken aan de gezondheidszorg? De coronacrisis lijkt het meest op een schip in nood. De samenleving is het schip en de schipper is de overheid en de zorgverzekeraars. Zij hebben een reddingslijn aangepakt van een commerciële partij namelijk de zorginstellingen en zijn door deze redders of helden zo u wilt, weer veilig de haven in gesleept.

De reden dat deze wetgeving er op zee is, is klip en klaar maar ook verrassend. Het is ter bescherming van degenen die gered worden. Want als de redders eraan moeten twijfelen of ze voor hun diensten betaald krijgen zullen ze de volgende keer misschien niet zo makkelijk meer uitvaren tijdens een zware storm vol risico’s. Want niet alleen de mensen in nood staan dan op het spel maar ook de reddingsboot en zijn bemanning.

Het nummer van The Notorious B.I.G is Gimme the Loot, een lekker nummer, opzwepend, met een heldere boodschap.

meer van Maarten Staarink
  • Maarten Staarink

    Maarten Staarink is traumachirurg in het Van Weel Bethesda Ziekenhuis in Dirksland.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.