Blogs & columns
Blog

Een penalty om niet te vergeten

1 reactie

Vandaag is Andrea Pirlo jarig. Hij was kunstenaar van beroep en werkte op voetbalschoenen. Alhoewel niet meer actief, inspireert hij nog steeds vele mensen wereldwijd en ik ben één van hen.

Utrecht 2012. Ik was larger than life. Na twee jaar vooropleiding toch besloten om chirurg te worden en meteen aangenomen. Promotie afgerond en daarna een studie opgezet die ook nog eens goed liep. Grote zak geld gekregen en zelf een onderzoeker aangesteld. Als klap op de vuurpijl werd ik onthaald door de nieuwe academisch opleider heelkunde met een dikke zoen op mijn rechterwang en de woorden: ‘Wat mooi dat je er bent.’ Kortom: thuiswedstrijd, 3-0 voor en de tweede helft moet nog beginnen.

Nou, de tweede helft begon en ik stond binnen de kortste keren met 3-4 achter. Als je als voormalig orthopeed uit de periferie komt en ook nog een grote mond hebt, weet je vrij zeker dat je wat te bewijzen hebt in de academie. Ik ging dwars door het ijs. Ik was gewend dat patiënten hooguit één probleem hadden en zo redeneerde ik ook. In onze academie komen alleen geen patiënten met maar één probleem.

Bovendien stond je destijds als nieuwe aios op de medium care. Daar liggen geen patiënten na verwijderen appendix, maar zieke patiënten na grote chirurgie. Je moet echt wat afweten van fysiologie, respiratie en hemodynamiek. Wist ik veel. Mijn leven bestond uit botten aan elkaar schroeven.

Ik werd iedere maand nederiger. En verloor het plezier in het vak. Ik had een paar grote clashes met stafleden, sommige terecht, andere wat minder.  Ik heb daardoor nog een klein stukje ‘verbaal ouderwetse’ heelkundeopleiding genoten. En dat is dan de positieve manier om het te benoemen. Ik zat evident in een neerwaartse spiraal.

Juni. Ik had een week nachtdienst en het was pas zondagavond. Gelukkig is daar dan koning voetbal. Wedstrijd Engeland tegen Italië, EK 2012. Penalty’s. En toen kwam Andrea Pirlo. Zelfs de aanloop was mooi. Een waanzinnige ‘panenka’ onder hoogspanning. Kortom: kunst.

Vijf minuten later gaat mijn telefoon. De hoogleraar om een paar patiënten te overleggen. Ten slotte zegt hij: ‘Heb je Pirlo gezien? Genieten hè?’ De volgende ochtend na de overdracht krijg ik een mail. ‘Verdomd goede nachtdienst en strakke overdracht. Ga zo door, beoordeling staat in je portfolio. IBR.’ En vanaf dat moment klom ik weer voorzichtig omhoog.

Wat een penalty van Andrea Pirlo hiermee te maken heeft? Feitelijk helemaal niks. Maar Pirlo herinnert mij eraan dat je als aios af en toe een steuntje in de rug nodig hebt. Want het is niet altijd leuk en het gaat niet altijd vanzelf. Soms heb je even hulp nodig van iemand die op je let. Die penalty is voor mij dat symbool. Opdat ik niet vergeet.

meer van Marijn Houwert

  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Henk J van der Steeg

    oud gynaecoloog en oud bestuurder, Houten

    Wat een mooi en herkenbaar verhaal. Leuk opgeschreven. Knap. Zo was het vroeger en zo ging het bij jou dus ook. Nu is het zeker wel een tandje anders. Of niet?

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.