Blogs & columns
Jelle Struik
Jelle Struik
2 minuten leestijd
Blog

Een onverwacht pak sneeuw (of de kunst van acceptatie)

3 reacties

‘Es kommt wie es kommt.’ De Zwitserse boerin waar wij in onze jeugd elke zomer verbleven, zei niet veel, maar als ze wat zei, was het met een bepaalde rustige gelatenheid die je van een boerin kan verwachten. Als het regent, kun je nou eenmaal niet hooien. Het is niet anders.

Ik moest aan Frau Steiner denken toen ik vorige week op mijn weerapp keek en vooral donkere wolken, regen en sneeuw voorspeld zag. Alle hutten voor mijn meerdaagse wandeltocht had ik al gereserveerd en mijn route was precies gepland. Mijn tas was minimalistisch gepakt om overgewicht te voorkomen, elk kledingstuk was zorgvuldig afgewogen. Niks had ik aan het toeval overgelaten. Maar dat pak sneeuw kreeg ik niet weggedacht.

Al lopend door de Zwitserse Alpen voelde ik me echt een kind van mijn tijd. Velen van ons hebben de neiging om de wereld te zien als een plek die wij kunnen beïnvloeden en veranderen in hoe wij het graag zien. Het maakbaarheidsideaal. We hebben hier veel mee bereikt, zeker ook op medisch gebied. We sterven niet meer aan de pokken en de builenpest, meestal ook niet aan een longontsteking of diabetes en steeds minder vaak aan hart- en vaatziekten en kanker. De levensverwachting is enorm toegenomen en onze kwaliteit van leven is flink verbeterd. Hulde aan de geneeskunde! De verwachtingen van mensen zijn hooggespannen, niet zelden verwachtingen die wij als medische stand zelf geschapen hebben. Maar de keerzijde hiervan zie ik terug in de spreekkamer. In een maakbare wereld is ziekte iets wat je op kunt lossen. Een probleem dat ‘gefikst’ kan en moet worden. Dat troosten soms het hoogst haalbare is, zoals Shakib Sana recent schreef, is dan geen optie. Nee, ik móet nu beter worden, want… Ik kan me niet ziek melden… Dit komt echt niet uit. Of, de minder prettige variant: ik ben ziek en jij moet dat fiksen. Dat gezondheid afdwingbaar is, is een idee dat, misschien voor veel mensen onbewust, in onze hoofden is geplant. En als dat onverhoopt niet lukt, dan dreigt kortsluiting.

Het lijkt erop dat we in Nederland de maakbaarheid als ideaal ver boven de waarde van de acceptatie hebben verheven. Dat het ook anders kan, zag ik in Zambia, waar ik jaren geleden een tijdje gewerkt heb in een ziekenhuis. Acceptatie van slechte omstandigheden, ziekte en dood was een kwaliteit die de mensen daar in ruime mate bezaten. Geen protesten tegen de belabberde toestand van de publieke voorzieningen. Geen opstand tegen de corruptie. Geen verwijten aan de dokter bij een ongewenste uitkomst. Wel meer tevredenheid, minder burn-out en een hechte gemeenschap.

We mogen in Nederland trots zijn op alles wat we bereikt hebben door ons geloof in de maakbaarheid. Maar ik gun ons ook een klein beetje meer van de andere kant, van de kunst van de acceptatie. Een beetje meer Zambia en iets meer ‘es kommt wie es kommt’ zou af en toe geen kwaad kunnen.

Ook van Jelle Struik

  • Jelle Struik

    Jelle Struik is sinds 2012 huisarts in Rotterdam West. Ook geeft hij les aan het Erasmus MC.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • J.S.B. van Wijk

    tropenarts, Namitete, Malawi

    Het is wat simpel... im Zambia ist alles besser... je heb daar tijdelijk gewerkt en nu weet je het wel... lees het boek van Judith van de Kamp nu eens goed....

    • J.L. Struik

      huisarts, Rotterdam

      Beste collega Van Wijk, bedankt voor uw reactie. Mijn verhaal beoogt vooral iets te zeggen over de situatie hier en niet persé heel veel over Zambia. Ik haal daarbij enkele voorbeelden aan, o.a. de inspiratie die ik heb opgedaan tijdens een verblijf ...in Zambia, waar ik vaker dan hier een bewustzijn van de grenzen van de maakbaarheid heb gezien en waar ik iets van heb geleerd. Ik beweer zeker niet dat alles beter is in Zambia en al helemaal pretendeer ik niet te weten hoe het allemaal zit. Ik kan me voorstellen dat de tekst een wat stereotiep beeld zou kunnen oproepen, maar dat is zeker niet de intentie geweest. Het boek dat u suggereert, ken ik niet, maar met wat ik er zo snel van zie, kan ik het alleen maar eens zijn.

  • A. Wilschut-Verhoef

    algemeen arts, homeopathie N.P., Barendrecht

    Inderdaad, we kunnen alleen handelen binnen onze mogelijkheden en daarbuiten komen we op onbekend terrein, waar, voor ons, onverwacht dingen gebeuren, die mogelijk deel uit maken van een ander, groter plan. Daar begint het mysterie.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.