Blogs & columns
Blog

Een ode aan de intervisie

1 reactie

In het eerste jaar van de opleiding komen wij wekelijks op dinsdag terug van de huisartsenpraktijk naar het huisartseninstituut voor onderwijs. Deze dag begint altijd met anderhalf uur intervisie. Vroeger wel oneerbiedig het ‘spui-uurtje’ genoemd, maar tegenwoordig gaat de intervisie door het leven als ‘uitwisselen’.

De huisarts-docent en de psycholoog inventariseren de onderwerpen en urgentie en begeleiden de intervisie. Best een klus bij onze diverse groep met verschillende bagage aan boord. De een heeft al jaren ervaring en is volledig gesetteld met vier kinderen thuis, de ander heeft één jaartje SEH-ervaring en leeft meer op vrije voet. Zelfs een herintredende huisarts verrijkte onze groep. 

Waar hebben we het het afgelopen jaar al die uren over gehad?

Het sterfbed van een patiënt jonger dan dat jij bent. Een boze patiënt die de deur uitstormt. Een reanimatie thuis op het hoogpolige tapijt van de woonkamervloer. Twijfel of je het wel goed doet. De samenwerking met de assistentes. Bedenkingen bij de huidige inrichting van het huisartsenvak. Een diagnose missen. Een lijkvinding doen. De euforie van het reponeren van een geluxeerde schouder. Een vreemde soa bij een getrouwde patiënt van 70 jaar. De bewondering voor of irritatie over je opleider. Een eerste euthanasie bijwonen. Overvraagd worden. Ondervraagd worden. Om nog maar te zwijgen van alle veranderingen in onze persoonlijke levens: kinderen in de maak, kinderen gebaard, huizen gekocht, huwelijken gesloten, relaties verbroken, zieke ouders of zelf ziek worden.

Als huisarts in opleiding schiet ik heen en weer tussen levensfasen, tussen milde problemen en levensbedreigende. Het geeft stof tot nadenken en zorgt in mijn geval voor casusgerelateerde dromen in de nacht. Het vaste moment op dinsdag dwingt mij af te remmen, te bezinnen en reflecteren. Het geeft inzichten en meer ruimte in mijn hoofd. En, nog wel het belangrijkste naar mijn mening: het hoort er allemaal bij en mag er zijn. Iedereen loopt tegen dingen aan, struikelt een keer, twijfelt. En hoe fijn om daar zo open met elkaar over te praten en dit uit te diepen.

De intervisie op dinsdagochtend voelt als een goede vriend die naar je luistert en je soms een pijnlijk heldere spiegel voorhoudt. Geen wonder dat hier vriendschappen voor het leven worden gesloten.

meer van Floor Kamphuis

  • Floor Kamphuis

    Met de woorden ‘dat beloof ik’ nog vers in het geheugen, schrijft Floor (pseudoniem) over haar ervaringen en bijkomende twijfels als huisarts in opleiding.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Siep de Groot

    huisarts, nier praktiserend, Eelderwolde( Groningen)

    De huisarts in opleiding beschrijft het gewone dagelijkse leven van een huisarts. Meestal een vrouwelijke huisarts die niet langer dan vier dagen in de week werkt van 8 uur tot 16.00 uur.
    In mijn tijd was er geen opleiding, geen intervisie, geen ter...ugkoppeling. Toch waren er beel goede huisartsen die niet zelden 24 uur per dag llaar stonden voor hun patienten. Kleuterburo, zuigelingenburo, verloskundige zorg, EHBO en.......
    een apotheek voor eigen patienten. Zet hem op Floor!
    Siep de Groot huisarts op het platteland, niet praktiserend.
    Eelderwolde(Groningen)

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.