Eén mening is geen mening
5 reacties‘Nee, je mag niet de term “second opinion” gebruiken!’, briest de klinisch manager. ‘Dan lijkt het alsof we onze collega’s afvallen en dat komt slecht over op de buitenwereld. Schrijf maar op dat de patiënt een extra dokter heeft geconsulteerd.’
Stomverbaasd laat ik deze gedachtekronkel op me inwerken. Dit slaat nergens op, een second opinion is niks meer of minder dan een tweede mening van een collega. Iedereen heeft zijn basiskennis, plus ervaring, en daarnaast een eigen ontwikkelde visie op wat het beste lijkt te werken voor de patiënt. In mijn twintigjarige medische carrière heb ik nog nooit meegemaakt dat we een tweede of derde consultatie anders moeten gaan benoemen. Laat staan dat je hiermee een collega zou afvallen. Een ander inzicht of andere aanpak kan juist verhelderend zijn voor de patiënt. Daarnaast zijn de persoonlijke connectie en vertrouwensband tussen arts en patiënt belangrijk. Ik adviseer mijn patiënten ook om een second opinion te vragen als ze het niet eens zijn met mijn plan van aanpak. Keuzevrijheid juich ik toe, zeker in de Verenigde Arabische Emiraten met een zeer groot aanbod aan private medische faciliteiten.
De laatste jaren bemerk ik – en mijn collega’s met mij – steeds meer de bemoeienis van het ziekenhuismanagement bij de dagelijkse werkzaamheden. Zoals laatst, toen dit bericht – op maandag – in mijn WhatsApp plofte: ‘Dinsdag komt de directie langs om te spreken over het nieuw geopende ziekenhuis en hun Obstetrie/Gynaecologieafdeling, ruim je agenda leeg voor de ochtend.’ Het is geen vraag, maar een opdracht, die forse implicaties heeft voor mijn schema. Ik had vier procedures gepland staan en die moesten allemaal even snel verzet worden, waar niemand blij van wordt. Mijn wachtlijst is lang en elke onverwachte verandering in het schema veroorzaakt een negatief domino-effect.
Dankzij onze fantastische backoffice hebben we alles keurig op tijd kunnen oplossen. De volgende ochtend vroeg kreeg ik een nieuw WhatsApp-bericht: ‘De directie komt toch niet op dinsdag, mogelijk volgende week of de week daarop. Gooi je schema maar weer open.’
Ik heb medelijden met de backoffice en de patiënten die zo heen en weer worden geslingerd. En het management? Geen sorry, geen uitleg: snuitjes dicht en doorwerken. Op zulke momenten mis je wel het Nederlandse of westerse stukje cultuur van inspraak en rationeel overleg. Maar ja, dat is maar één mening.
Meer van Aagje Bais
M.D. Oosterhoff
Psychiater, Thesinge
Ook in Nederland wordt de professionele autonomie vaak niet gerespecteerd. Maar Jij bent verantwoordelijk voor hoe je met je patiënt omgaat en een hiërarchisch boven je gestelde moet daarvan af blijven.
P.K. de Haan
chirurg in ruste, Harderwijk
Het commentaar van collega Lieshout - als eerste geplaatst, maar op het moment van mijn commentaar nog niet aanwezig - onderschrijf ik Ten volle!
O.N. Lieshout
Orthopedisch chirurg , Ermelo
Dit soort problemen krijg je als je een (slechte) manager boven je hebt staan. Dat zal je in de vrije vestiging niet gebeuren want dan staat er per definitie geen manager boven je die je een dienstopdracht geeft.
Bericht aan de overheid: dwing voor...al alle specialisten in loondienst en zet er slechte managers boven (dat gaat zeker lukken). Dan hoeven we in elk geval niet naar UAE te emigreren om het patiënten belang op de laatste plaats te zetten.
S. Kats
Psychiater, Rotterdam
Beste Aagje, helaas is er ook in Nederland steeds minder ruimte voor inspraak van de zorgprofessionals. Na de invoering van de marktwerking in de zorg, zijn het vooral zorgverzekeraars en NZA, die ons dicteren hoe we moeten werken, evenals de (bedrij...fsvoeringen) managers. Wat dat betreft lijken we steeds meer op de cultuur waarin jij lijkt te werken, merk ik op uit je column.
P.K. de Haan
chirurg in ruste, Harderwijk
Geachte collegae, zowel de inhoud van het blog als die van het commentaar zijn mij uit het hart gegrepen. Dokters - de eindverantwoordelijken voor onderzoek en behandeling van patiënten - moeten ook in Nederland steeds meer naar de pijpen van vaak n...iet medisch onderlegde zorgmanagers en van ziektekostenverzekeraars dansen . Als het onverhoopt komt tot een verplicht dienstverband voor medische specialisten zal dat nog erger worden.