Blogs & columns
Blog

Een ‘meelevende’ brief van de zorgverzekeraar

1 reactie

‘Ik wens u veel sterkte met alles. Vooral met de definitieve beslissing voor euthanasie.’

Zo eindigt de brief die een van mijn patiënten onlangs ontving van zijn zorgverzekeraar. Een keurige brief waarin de toezegging over de vergoeding van een behandeling waar aanvankelijk wat onenigheid over bestond, bevestigd werd. Nee, die toezegging ging niet over het vergoeden van de euthanasie.

Ontdaan kwam hij daarna op het spreekuur. ‘Het is waarschijnlijk voor hen goedkoper om een euthanasie te vergoeden dan de komende jaren mijn medische kosten te dekken.’

Wat is het geval? Mijn patiënt heeft veel klachten, deels verklaard door een paar vervelende, maar beslist niet dodelijke aandoeningen, en deels onverklaard. Nu is meervoudige problematiek op zich een kolfje naar mijn hand. We zijn al een tijdje bezig om te kijken hoe we zijn leven wat draaglijker kunnen maken. Hij heeft al van jongs af aan veel ellende meegemaakt en soms ziet hij het niet meer zitten en dan komt de gedachte aan euthanasie op. Ik bewonder zijn veerkracht en de wijze waarop hij zich door het leven slaat.  En wat we beiden heel fijn vinden, al houden we wat slagen om de arm, zijn levenslust neemt weer toe.

Toen hij in het telefoongesprek met de zorgverzekeraar aan het steggelen was over de vergoeding van een behandeling, kwam opeens de vraag over de vergoeding van euthanasie bij hem op, uit nieuwsgierigheid. Hij is sterk associatief in gesprekken, dat maakt het vaak erg boeiend om met hem te praten. Zijn vraag was of het voor de vergoeding uitmaakt of het om euthanasie gaat die de huisarts verricht of om euthanasie via de Levenseindekliniek. De meneer aan de telefoon gaf daar netjes antwoord op.

Niets mis mee, zou je zeggen. Hij heeft keurig geleerd om alle vragen netjes te beantwoorden en medeleven te tonen. Waarschijnlijk heeft hij niet eens door wat hij nu met zijn brief heeft aangericht. In de woorden van mijn patiënt: ‘Alsof de keuze voor euthanasie hetzelfde is als de keuze voor een behandeling van spataderen.’

Ook van mensen die bij de zorgverzekeraar werken verwacht ik dat ze niet alleen maar protocollen volgen, maar nadenken over wat ze zeggen en schrijven en vooral over wat dat kan betekenen voor iemand. Pas dan is er sprake van echt medeleven en blijven we verschoond van dit soort ‘meelevende’ brieven. Maar misschien is dat iets te veel gevraagd.

Blogs
  • Henriëtte van der Horst

    Henriëtte van der Horst is huisarts niet praktiserend en emeritus hoogleraar huisartsgeneeskunde.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A. Wilschut-Verhoef

    algemeen arts, homeopathie, BARENDRECHT Nederland

    Wat mij de laatste tijd steeds vaker opvalt, is dat er niet nagedacht wordt. En dat is bij mijzelf nu hetgeen de meeste tijd kost! Nu niet vragen naar mijn leeftijd( 70). Ik vergelijk het vaak met rijden op de Tom Tom. Het is mij toen duidelijk gewor...den, dat ik netjes gevolgd heb, maar vervolgens geen notie had waar ik zat. Ik was wel op de bestemming aan gekomen, maar oriëntatie ontbrak. Nadenken wordt overgenomen door de computerprogramma's en de effecten daarvan zijn nog onbekend. Maar kunnen we nog zonder? Dus...wel blijven nadenken.


 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.