Een gat in het gebit

Al jarenlang vormt de tandartsopleiding een groot probleem. De tandartspopulatie vergrijst. De mondzorg in Nederland heeft heel veel tandartsen uit het buitenland nodig om voldoende zorg te kunnen bieden. En toch hebben achtereenvolgende kabinetten erin volhard om onvoldoende tandartsen op te leiden.

Jaarlijks 240 nieuwe tandartsen in opleiding terwijl er 300 per jaar stoppen. Je hoeft geen wiskundige te zijn om te begrijpen dat dat niet goed gaat. Het argument dat mondhygiënisten via taakherschikking de behoefte aan tandartsen doen afnemen, wordt gelogenstraft door de laatste ramingen van het Capaciteitsorgaan. De opleidingscapaciteit moet met 50 procent omhoog. De bal ligt nu weer bij de ministeries van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Aanvankelijk leek het erop dat het aantal opleidingsplaatsen inderdaad zou worden uitgebreid en dat er ruimte zou komen voor bijvoorbeeld een vierde opleidingsplaats in Rotterdam. Maar er dreigt een kink in de kabel te komen. En wel door de nieuwste raming van het Capaciteitsorgaan. Omdat het inwoneraantal in Nederland sneller stijgt dan verwacht adviseert deze om de opleidingscapaciteit van de artsenopleidingen in Nederland niet van 2900 naar 2700 te verlagen. En laat nou het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap het plan hebben gehad om de extra opleidingscapaciteit voor tandartsen te betalen uit het geld dat wordt vrijgespeeld door minder artsen op te leiden. Dus wat nu? Een gat in de begroting van Onderwijs!

Weer dreigt de tandarts het kind van de rekening te worden. Terwijl we zien dat er tweedeling bestaat in de kwaliteit van de gebitten tussen rijk en arm en nog steeds één op de vijf kinderen niet naar de tandarts gaat voor controle van hun gebitten.

De coronacrisis heeft ons met de neus op een aantal feiten gedrukt. Dat het kraakt in de sectoren van de gezondheidszorg waarop te veel is bezuinigd. Denk aan beschermingsmiddelen, specialistische acute zorg, de GGD’s. Als de behoefte aan zorg niet wordt afgestemd op wat nodig is, ook in crisissituaties, dan betalen patiënten en de volksgezondheid de rekening.

Nu dreigt een levensgroot gat in de Nederlandse mondzorg te ontstaan. Dat constateren deskundigen, tandartsorganisaties en opleidingsinstituten. Het zou bizar zijn om de opleidingscapaciteit voor tandartsen niet uit te breiden omdat er meer artsen moeten komen dan financieel-boekhoudkundig is geraamd. Voor de zomer moeten de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en die van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de knoop doorhakken. Ik mag hopen dat men dan het adagium hanteert: regeren is vooruitzien.

De komende crisis kan niet worden opgelost met hetzelfde bezuinigingsrecept van de vorige crisis. Het gapende gat in de mondzorg moet worden gedicht.