Échte aandacht

Polarisatie. Dat is blijkbaar het woord van 2024. Het is niet mijn woord. Niet omdat ik mij als een struisvogel gedraag, want het geschreeuw over het eigen gelijk, het mensen in hokjes duwen, het kwetsen en het over elkaar heen walsen bereikt mij natuurlijk ook. Het maakt me boos en het maakt me bang. Het maakt dat ik me machteloos voel, want wat kan ik in mijn eentje tegen zoveel negatieve emotie beginnen?

Het is vreemd, maar elke keer wanneer ik het woord polarisatie hoor, galmt er een zin door mijn hoofd: ‘Wat je aandacht geeft groeit.’ Door die woorden verdwijnt de moedeloosheid en het gevoel van onvermogen. Want ik kan zelf kiezen wat ik aandacht geef. Het is als een zaadje dat ik in de grond kan stoppen, water kan geven, kan beschermen tegen slakken en zo kan koesteren zodat er een prachtige bloem kan groeien. Het kan en mag toch niet zo zijn dat het negatieve de grootste aandacht naar zich toe trekt? En daar alleen nog maar sterker door wordt? Dat de intensiteit ervan ons zelfs monddood maakt? Dat het al die mooie interactie tussen mensen kapot maakt? We willen toch liever zonnebloemen zaaien dan brandnetels?

‘Ik leef de laatste tijd onder een steen.’ ‘Ik volg het nieuws niet meer, het is allemaal té veel.’ ‘Zullen we het daar nu niet over hebben? Liever even iets vrolijks.’ Gewoon wat losse opmerkingen die ik de laatste tijd hoorde. Want naast polarisatie is er nog wat anders aan de hand. Ik heb er niet één woord voor. In contact met anderen merk ik gevoelens als angst, apathie, onvermogen en moedeloosheid. De ontwikkelingen in de wereld en dichter bij huis overrompelen ons op een negatieve manier. Alles lijkt zo complex. Hiermee om te gaan is moeilijk. Niemand heeft de antwoorden.

Als niemand de antwoorden heeft, kunnen we die dan niet met zijn allen maken? Niet afwachten wat een ander doet, maar zelf vanuit menselijkheid en nabijheid er voor elkaar zijn? Als we de aandacht die we nu dagelijks geven aan polarisatie en angst laten schijnen op menselijkheid en vriendelijkheid. Natuurlijk lossen we daar niet zomaar wereldproblemen mee op. Maar door het aandacht te geven, zal het zeker groeien.

Dus polarisatie is niet mijn woord van 2024. Maar met terugkijken kom ik niet verder. Liever kies ik iets uit voor 2025. Een positief woord, iets waar ik me aan vast kan houden en waar ik naar kan streven: aandacht. Dat wordt mijn woord. Échte aandacht betekent luisteren naar elkaar, horen wat de ander zegt, proberen te begrijpen wie de ander is. Aandacht voor elkaar betekent samen lachen, samen huilen, samen bang zijn en samen trots zijn. En als die aandacht uitgroeit tot meer begrip en toenadering, wat kan 2025 dan een mooi menselijk en vriendelijk jaar worden vol kleurige bloemen.