Blogs & columns
Blog

De zorgverziekeraar - Menno Oosterhoff

12 reacties

Medicinale cannabis. Nog nooit voorgeschreven. Ik heb weliswaar uitgebreide ervaring met de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette, maar vooral in de tijd vóór medicinale cannabis.

Nu had ik al weer langere tijd een patiënt bij wie ik er met de gangbare middelen niet uitkwam. Toch eens medicinale cannabis proberen.

Ik verdiepte me uitgebreid in de materie, overlegde met collega’s en de verslavingszorg. Naar goed Nederlands gebruik is er ook een uitstekende website van de overheid waarop de indicaties staan waarbij werkzaamheid is aangetoond. ‘Maar’, staat er opgewekt bij, ‘het is aan de arts om te bepalen in welke situatie, bij welke aandoening medicinale cannabis een geschikte keuze is’.

Dat is nog eens feestelijk: het is aan de arts – dat hoor je niet meer zo vaak.

Recept geschreven, keurig volgens de Opiumwet dus met geschreven cijfers. Aanvraag gedaan bij de verzekering met uitgebreide motivatie en toelichting. Er leek niks mis te kunnen gaan.

‘Bedankt voor uw e-mail waarin u een aanvraag doet voor medicinale cannabis. Uw aanvraag is niet akkoord.’ Met mijn aanvraag is niks mis. Zij zijn niet akkoord!
‘Wij vergoeden medicinale cannabis niet bij uw patiënt. Wij vergoeden medicinale cannabis alleen als het is voorgeschreven door een neuroloog, oncoloog of pijnspecialist.’

Ik bel in de stellige overtuiging dat dit wel opgelost kan worden. 80 tot 90 procent van de mensen met Gilles de la Tourette wordt immers behandeld door de (kinder- en jeugd)psychiater. Mijn betoog blijkt echter gericht aan dovemansoren.

‘Andere verzekeringen vergoeden het soms helemaal niet’, wordt mij tegengeworpen als ik mijn geduld dreig te verliezen.

‘Moet ik haar dan eerst doorsturen naar een neuroloog? Dat is nog duurder en dit heeft toch niets te maken met kwaliteit’, hoor ik mezelf overspannen zeggen.

Ik bind in. De medewerkster die ik aan de lijn heb, kan er ook niks aan doen. Ik hang op met haar belofte dat ze het met de medisch adviseur zal bespreken, maar dat wordt niet eerder dan vrijdag.
Mijn dag komt niet meer goed. Dit wordt dus de toekomst van de geneeskunde. Na wijziging van artikel 13 neemt de macht van de verzekeraars enorm toe. Door wie en hoe die macht wordt gecontroleerd, kan niemand vertellen.

Dat wordt voortdurend bidden en smeken bij zorgverzekeraars om bepaalde behandelingen te mogen toepassen, bepaalde medicijnen te mogen gebruiken en maatwerk te mogen leveren.
En dat wordt voortdurend tegen een muur oplopen, want de eisen die verzekeraars stellen hebben vaak niets met kwaliteit te maken.

Dat gaat de werkelijke kwaliteit en de arbeidsvreugde van de behandelaar verzieken, vrees ik.
Wat rest is de verzuchting, die ik laatst ergens las: 4 procent is lui en 2 procent steelt, maar dat is toch geen reden om de hele maatschappij zo in te richten dat de overige 94 procent er last van heeft?


Menno Oosterhoff, (kinder- en jeugd)psychiater, manager inhoudelijke zaken Jonx autisme





Op Facebook:

artikel 13
  • Menno Oosterhoff

    Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A.A. van Essen-Rubingh

    huisarts, AMSTERDAM

    Een zelfde soort probleem speelt bij het vervangen van bijvoorbeeld een polsbrace, als die na 6 of 12 jaar eens vervangen moet worden. Patienten hebben hiervoor een verwijzing van de specialist nodig; een revalidatiearts of een orthopeed.
    Ik heb ook ...wel eens een discussie gevoerd met een medisch adviseur, die ik na 3 telefoontjes met zijn secretaresse/assistente pas te pakken kreeg. "nee hoor, het kan echt niet met een verwijzing van de huisarts. Nee hoor, ook niet als de situatie niet gewijzigd is. uw patient MOET een briefje van een specialist hebben." Zonde van de tijd van mij, mijn patient en mijn collega specialist. Zonde van het geld. Zo worden hulpmiddelen wel erg duur gemaakt door de verzekeraar die zo kostenbesparend zou werken...

  • I.C.M. Godschalk

    huisarts, PRINSENBEEK

    Prima, dat het in deze situatie is opgelost. Ik denk echter dat de patient toch wat meer in opstand moet komen. Het merendeel van de consulten bestaat minimaal voor een deel met vragen over vergoedingen. Als ik patienten erop wijs dat ze hiervoor bij... hun verzekeraar moeten zijn, valt het meestal stil. Patientenverenigingen zouden hier eens wat mee moeten doen. Mensen moeten zich bewust gaan worden wie momenteel een grote bepalende factor heeft in de vergoedingen en verzekeraars zouden ook eens netjes patienten moeten informeren over wat ze doen.

  • M.D. Oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    Zeker zouden patienten zelf hun zorgverzekeraar moeten aansprken, maar mijn patienten zijn daarote niet altijd in staat. De suggetsie dat de macht bij de consument ligt vertegenwoordigd door zijn zorgverzekeraar vind ik een onjuiste voorstelling van ...zaken , want zoveel macht heeft een consument niet tov zijn zorgverzekeraar. Dan moeten ze stemmen met de voeten is het tegenargument, maar dat gaat ook maar ten dele op, want tav aanvullende verzekeringen is er geen acceptatie plicht. Maar wat veel erger is. Het is de vraag of zorgverzekeraars er wakker van liggen als patienten weggaan die ontevreden zijn over de vergoedingen. Dat zijn vaak mensen die dus gebruik maken van de gezondheidszorg en de verzkering geld kosten. Als die weggaan is helemaal geen probleem. Wij zaten ermee toen een bepaalde verzekeraar eind december nog steeds geen overeenkomst gesloten had. Moeten we de patienten van die verzekeraar,die nu bij ons onder behandeling zijn adviseren over te stappen naar een andere verzekering waarmee wij al wel een cointract hebben? En vind de verzekeraar waarbij ze weggaan dat dan eigenlijk erg??

  • M.D. Oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    De suggestie van collega van Beek om patienten het zelf te laten uitvechten met de verzekering kan ik niet helemaal overnemen. Veel patienten hebben geen idee wat er aan de hand is en veel hebben geen keuze. Mensen met uitkeringen enzo mogen straks v...ast alleen de goedkoopste variant. En los daarvan. De macht van de verzekering naar de zorgaanbieders blijft onverminderd groot..

  • P.J. van Beek

    huisarts, OLDENZAAL

    Keuze 5 (bij De Jong)is: laat de patiënt het gevecht voeren met de verzekeraar. Het is immers zijn verzekering. De arts heeft zijn werk gedaan en blijft lekker autonoom. Het is niet medisch maar juridisch.

  • Kaspar Mengelberg

    psychiater, Amsterdam nl

    Ik deel de opvatting van collega van Beek. Conflicten over betaling van onze patienten horen thuis in hun relatie als verzekerde met hun verzekeraar. Wel kunnen wij onze patienten hierin begeleiden. Na verloop van tijd weten wij immers hoe met dit be...iltje gehakt moet worden. Wij dragen hiermee bij aan de empowerment van onze patienten; NPCF zal het hiermee geheel eens zijn, hoera!
    Dit is des te meer van belang nu de machtspositie van de verzekeraars substantieel vergroot dreigt te worden door afschaffing van artikel 13 Zorgverzekeringswet in haar huidige vorm. Ik adviseer mijn patienten geregeld inzake hun strijd tegen verzekeraars voor zover deze medewerking aan de privacy opt-out regeling ggz proberen te ontlopen. Vaak maar helaas niet altijd met succes.

  • J.P. Detering

    Verpleegkundige, Almere

    Tja, dit is slechts het begin. VGZ heeft bijvoorbeeld besloten niet meer met alle apothekers een contract af te sluiten voor het leveren van bijvoeding. Helaas vindt VGZ het niet opportuun haar klanten hier vooraf over te informeren. Voor een kankerp...atient betekende dit een week zonder bijvoeding en voor de huisarts een extra bureaucratische procedure omdat opnieuw machtigingen moeten worden geschreven, en ja dan mag je ook echt geen hokje vergeten aan te kruizen, want dan kont de aanvraag weer retour. Daarvoor werd alles gewoon tussen apotheker en huisarts afgehandeld zonder dat de patient daar last van had.

  • M.D. Oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    Eerlijk is eerlijk. Inmiddels heeft de zorgverzekeraar alsnog toestemming gegeven. Mijn kritiek is ook zeker niet tegen mensen persoonlijk gericht.

  • M.D. Oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    Naschrift: Hoewel de titel anders doet vermoeden vind ik niet dat de zorgverzekeraar primair schuldig is. De rol die zij hebben gekregen door de marktwerking heeft dit soort dingen tot gevolg.Zij hebben eerst al de nodige macht gekregen, want daardoo...r zou de zorg goedkoper worden. Maar wat bleek. De zorgkosten namen toe, in elk geval in de GGZ. In plaats van de conclusie te trekken dat we op de verkeerde weg zitten wordt er een stap verder gegaan door art.13 aan te passen.Jim van Os beschrijft in zijn boek "De DSM-5 voorbij" een aantrekkelijk alternatief, in elk geval voor de GGZ. Of dat voor de hele zorg toepasbaar is kan ik niet beoordelen.Het idee om ook beleid te baseren op evidence en vooraf na te denken in plaats van achteraf gaten te dichten met nog meer controle en regels lijkt me echter universeel toepasbaar. Ik heb elders al eens gezegd dat de overheid het begrip na-denken wel erg letterlijk neemt. Na-denken kan ook voor-af.

  • C.J. de Jong

    anesthesioloog, AMSTERDAM Nederland

    De keuzes gaan worden:
    1. Patiënt krijgt niet de benodigde behandeling omdat de behandeling niet in de richtlijn staat en daarom niet door verzekering wordt vergoed.
    2. Arts verspilt veel tijd om verzekeraars te overtuigen van nut van behandeling van... patiënt ook al staat het niet in de richtlijn. De verzekeraar blijft hardnekkig nee zeggen en patiënt krijgt geen behandeling.
    3. Arts fraudeert met diagnose zodat de patiënt volgens een richtlijn een behandeling kan krijgen.
    4. Arts verwijst naar een andere specialist, genereert onnodig extra kosten met een kans dat patiënt alsnog de behandeling krijgt.
    Daar zit geen enkele goede keuze tussen voor een arts. Inderdaad: weg arbeidsvreugde.

  • W.J. Duits

    Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland

    Het is algemeen bekend dat mensen burn-out raken als ze onvoldoende regelmogelijkheden hebben. Artsen zijn academisch opgeleide mensen, die opgeleid zijn in het zoeken naar oorzaak en gevolg en vervolgens handelen om de gevolgen te bestrijden of de o...orzaak weg te nemen. Om te kunnen handelen moet je bevoegdheid hebben om dat handelen ook uit te voeren. De bevoegdheden en regelmogelijkheden worden om zogenaamde kwaliteitseisen aan banden gelegd. Dus academisch opgeleide mensen worden niet capabel geacht om zelf beslissingen te nemen. Onvoldoende autonomie en onvoldoende regelmogelijkheden. Ik geloof dat het tijd wordt dat voor alle artsen een bedrijfsarts beschikbaar moet komen, want er komt veel werk aan.

  • Kaspar Mengelberg

    psychiater, Amsterdam nl

    Aan de orde is sinds vandaag dat artsen hun patiënten begeleiden richting de juiste verzekeraars: een restitutiepolis bij ONVZ (VvAA), DSW of Anno1012. Weg bij de zorgverziekeraars.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.