De waarde van een mensenleven
2 reactiesWij zijn ertegen om een prijs te hangen aan een leven, aldus CDA-Tweede Kamerlid Hanke Bruins Slot, naar aanleiding van de discussie over dure medicijnen. Het klinkt redelijk en lijkt ook naadloos aan te sluiten bij christelijke waarden, maar het is gebaseerd op hardnekkige misverstanden.
Als je hiertegen bent, ben je ook tegen een rationele overweging bij het aanleggen van verkeersdrempels en dijken. Bij het aanleggen van deze levensreddende constructies bepaalt de maatschappij wat ze in het heden wenst op te offeren om leed in de toekomst tegen te gaan. Leuk of niet, daar ligt een berekening aan ten grondslag die impliciet of expliciet een prijskaartje aan een leven hangt.
In de zorg nemen artsen dagelijks beslissingen die een prijs aan het leven koppelen. Ook christelijke artsen zullen besluiten om geen peperdure operatie te doen bij een 90-jarige om een paar levensdagen te redden, zelfs als zo’n ingreep medisch gezien verantwoord zou zijn.
Het meewegen van kosten bij het bepalen welke dure medicijnen we wel willen en welke niet, is niet alleen economisch gewenst (je kunt je euro maar één keer uitgeven) maar ook ethisch en christelijk verantwoord.
Een tweede – en nog grotere – misvatting in het hierboven aangehaalde citaat van het CDA-Kamerlid is dat we ons primair zouden laten leiden door financiële overwegingen bij het nemen van beslissingen over leven en dood. Dat is hooguit zo als het om een abstracte, onpersoonlijke discussie gaat, zoals bij het aanleggen van een dijk.
Omdat we eventuele toekomstige slachtoffers niet kennen, bepalen we welke overstromingskans we nog acceptabel vinden. Wanneer een overstroming daadwerkelijk plaatsvindt, is er geen reddingswerker die als een kille rekenaar te werk gaat in het bepalen of hij of zij wel of niet handelend moet optreden.
Hetzelfde geldt voor een arts. Context weegt altijd mee. Zo kon het gebeuren dat longarts Sander de Hosson onlangs een medisch tamelijk overbodige chemobehandeling aan een longkankerpatiënt aanbood om volstrekt legitieme humanitaire redenen (zie blog ‘Fonkelend’ op agora.nl). Dat wil niet zeggen dat iedereen daar recht op heeft of dat geld geen rol speelt.
Door bij beslissingen over dure medicijnen kosten geen rol te laten spelen, steekt het CDA zijn kop in het zand; een doodzonde in tijden van transparantie en sociale media. Burgers verlangen van politici dat zij in openheid de verschillende relevante overwegingen meewegen. Financiële en ethische factoren tegen elkaar afwegen, zou juist bij christelijke partijen op zijn plaats moeten zijn. De Bijbel zit immers boordevol met passages over ethiek en goed rentmeesterschap. CDA, doe er wat mee.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen Nederland
Hear, hear... Weinig aan toe te voegen... Of het moet het drama rond de introductie van de Marktgestuurde Zorg zijn, het miljardenverslindende DBC systeem, later vervangen door de DOT systematiek. En dat de NZa geld kost is mij wel duidelijk, maar wa...t de toegevoegde waarde is, kan ik maar niet ontdekken. Och, zo had ik alleen in de zorg al weer drie onderwerpen te pakken... En wat te denken van de "modernisering" van het onderwijs, Nederland als kenniseconomie. Ach nee, nu houdt ik op, ik heb hiervoor niet genoeg ruimte en het is niet goed voor mijn humeur. Maar misschien is het een idee om de leden van het kabinet alleen met hele goedkope geneesmiddelen te behandelen. Haloperidol tegen waanideeën, en lorazepam tegen al te enthousiaste luchtfietserij. Dat hoeft in ieder geval niet veel te kosten...
D Hairwassers
patient advocate borstkanker,
Elke euro kun je maar één keer uitgeven. In dat opzicht deel ik de mening van Marcel Canoy. Elk mensenleven heeft een oneindige waarde, maar we hebben nu eenmaal niet oneindig veel middelen, dus ontkom je er niet aan ook naar kosten te kijken. Wegkij...ken is naïef.
Nu is het heel vreemd om met een kritische bril te kijken naar Geneesmiddelen en de kosten daarvan en tegelijkertijd andere vormen van therapie, waarvan én de kosten én de werkzaamheid én de schadelijkheid vaak veel minder bewezen en vastgelegd zijn, te negeren. Euro's die je niet uitgeeft aan geneesmiddelen, maar wel aan andere matig of niet zinnige vormen van therapie, zijn immers ook niet meer beschikbaar om nuttige dingen mee te doen.
De discussie wordt nog lastiger als we alle geldverspilling vanuit de overheid (met door ons betaald belastinggeld) erbij betrekken- ik denk aan het PGB-drama, de Fyra etc. Het is lastig te verkroppen dat patiënten geschikte medicatie niet krijgen, terwijl ze er ook getuige van zijn hoeveel geld er elders over de balk gesmeten wordt.
Zinnig en doelmatig, laat dat de slogan zijn, voor álle vormen van therapie en bij voorkeur ook breder dan alleen de zorg. Je zult zien dat er dan voorlopig geld genoeg is om patiënten van goede therapie te voorzien. Gezondheid en goede zorg voor zieken vinden alle burgers immers ontzettend belangrijk !