De vriend die mijn leven redde, was onherkenbaar veranderd
1 reactieToen ik gisteren mijn nieuwe medicijndoosje uit de verpakking haalde, beleefde ik een klein moment van verwarring. Het doosje had een ander uiterlijk en de tabletten kwamen me onbekend voor. Een ogenblik later besefte ik dat ik te maken had met een wisseling van fabrikant en dat verder alles hetzelfde was. Ik was de schrik snel te boven en slikte het voor mij niet al te belangrijke tabletje zonder problemen weg. Het voorval bracht me terug naar een situatie jaren geleden, toen ik op een ochtend een soortgelijke ervaring had.
In 2002 werd ik gediagnosticeerd met chronische myeloïde leukemie en dat kwam uiteraard als een grote schok. Ik was 19 jaar en net begonnen met mijn derde jaar geneeskunde. Mijn leerboek Interne geneeskunde voorspelde weinig goeds: ‘… een kabbelende ziekte, die echter een tijdbom in zich draagt. De mediane overlevingsduur: vier jaar…’1
Wat ik op dat moment niet wist, was dat een jaar eerder het revolutionaire medicijn Glivec op de markt was gekomen. Dit geneesmiddel, dat zelfs een plek verdiende in het prachtige boek De keizer aller ziektes, zou mijn redding blijken te zijn.2 Het werkte wonderbaarlijk. Na enige tijd kon ik mijn normale leven hervatten. Elke ochtend drukte ik trouw de oranje tablet uit de strip. Als ik op vakantie ging, stond Glivec bovenaan mijn paklijst. Het werd een onderdeel van mijn leven, zoals tandenpoetsen, douchen en ontbijten. Jarenlang dezelfde routine. Ik raakte aan de pillen gehecht. De oranje en lichtblauwe kleuren van de verpakking wekten een positief gevoel bij me op, het besef dat ik werkelijk geluk had gehad dat ik niet een paar jaar eerder door CML getroffen was. Glivec was mijn nieuwe vriend.
Het was inmiddels zeker tien jaar later, toen ik op een ochtend een nieuwe verpakking Glivec opende en er een moment van schrik door mij heen ging: een vreemd doosje, een bijsluiter in het Pools of zo, andere pillen. Mijn vriend, die altijd voor mij had klaargestaan en mijn leven redde, was onherkenbaar veranderd, had een andere jas, een baard, een gekke bril, sprak een onverstaanbare taal. Maar hij zei dat hij gewoon nog dezelfde was en dat ik niet bang hoefde te zijn. Het wekte een gevoel van onzekerheid bij mij op. Klopt dit wel? In wat voor vage achenebbisj-achtige fabriek zou dit geproduceerd zijn? Krijg ik straks allerlei bijwerkingen? En vooral: werkt deze pil wel net zo goed als de pillen die ik altijd geslikt heb?
Het is allemaal goed gekomen. Maar ik snap die mensen wel, die worden geconfronteerd met een verandering van merk, doosje, kleur of bijsluiter en dan te horen krijgen dat het allemaal niet uitmaakt. En dan heb ik het nog niet over moeten overstappen naar een volledig ander medicijn omdat de oorspronkelijke medicatie niet leverbaar is. Ik snap het wel, de angst, de irritatie en de boosheid soms. Want het is een stap in het diepe om je lichaam toe te vertrouwen aan geneesmiddelen en dan wil je gewoon weten dat het goed zit.
Voetnoten
Interne geneeskunde. Van der Meer. 2001
De keizer aller ziektes: een biografie van kanker. Siddhartha Mukherjee. 2020. Zie ook: Een kwaadaardige dubbelganger
J.E. Wolffensperger
Specialist ouderengeneeskunde
Vaak hoor ik van mijn oudere patiënten in de errstelijn: dokter, geen idee wat ik inneem. Altijd andere kleur en vorm…
Of de man met het delict waarbij de risperidontabletjes in eens gifgroen waren en bang was voor vergiftiging terwijl het daarvoor ...probleemloos werd ingenomen… altijd weer een diepe zucht, goede uitleg en dan weer door.