Blogs & columns
Arianne Beckers - Bruls
Arianne Beckers - Bruls
2 minuten leestijd
Blog

De tijd nemen

1 reactie

Als ik met collega’s praat over de voordelen van het als arts werken bij Defensie, kan ik dit niet altijd concreet onder woorden brengen of met feiten onderbouwen. ‘Het is gewoon een mooi bedrijf met veel (medische) uitdagingen’, hoor je iedere dokter zeggen die enthousiast is over zijn of haar werk(gever). Ik onderscheid me hierin niet van de rest.

Het RTL Nieuws heeft me echter sinds vandaag wel iets concreets in handen gegeven. ‘Zorgkosten dalen als huisarts meer tijd neemt voor zijn/haar patiënt’, luidt de kop van het artikel. Wanneer huisartsen meer tijd (kunnen) nemen voor hun patiënt(en), hoeven ze minder vaak medicijnen voor te schrijven of patiënten te verwijzen. Gorinchem en Noord-Limburg experimenteren sinds een jaar met minder patiënten per huisarts (1800 in plaats van 2100). Deze daling leidt tot 15 minuten tijd voor een enkel consult van de patiënt in plaats van 10 minuten. Hetgeen weer resulteert in meer tevredenheid onder patiënten, maar ook de huisartsen zelf, en minder verwijzingen naar de tweede of derde lijn. Met als kers op de taart een daling in de zorgkosten. Een win-winsituatie, toch? Dit is de voorzichtige conclusie die getrokken wordt uit een proef van de twee eerdergenoemde regio’s.

Helaas ziet het er in de praktijk over het algemeen anders uit. Steeds meer zorg wordt bij de huisarts belegd. Er is steeds minder geld beschikbaar en collega’s werken zich over de kop om de mensheid nog een beetje gezond te houden. De echte hulpvraag komt niet boven water. Defensieve geneeskunde neemt de overhand. En de wens van de patiënt komt boven, hetgeen we echt geleerd hebben. We hebben simpelweg de tijd niet om te luisteren. Een expectatief beleid te hanteren of om gericht uitleg te geven waarom het beter is om (nog) niet naar de specialist te gaan. Het is niet gek dat ik hierin kan verwijzen naar een eerdere blog over ‘burn-out’. Ongeacht de definitie, het wel of niet bestaan van dit begrip en de betrouwbaarheid van het genoemde onderzoek. Feit is dat de vele reacties op deze blog laten zien dat dit onderwerp leeft onder collega’s. Het is toch ook niet vreemd dat we als medici meer vatbaar zijn voor een ‘burn-out’ als we zo doorgaan?

Ik kan eindelijk onderbouwen waarom het werk als (huis)arts bij Defensie zo mooi is. Ik kan, mag en moet de tijd nemen voor mijn patiënten. Ik kan werken vanuit mijn passie en hart in plaats van op basis van tijd en de resultatenrekening. Ik kan fluitend naar mijn werk in plaats van opgebrand mijn spreekuur doorploeteren. Ik zie dit als een voorrecht dat ik al mijn collega’s gun en toewens. Dit is geen propaganda om militair artsen te werven. Wel propaganda om meer tijd te kunnen, mogen en moeten nemen voor onze patiënten. Laten we hier een regel van maken in plaats van een uitzondering. In het kader van gezondheid van zowel de patiënt als de zorgverlener. Want zeg nou zelf. Gelukkig, langdurig inzetbaar zijn en gelukkige, langdurig inzetbare patiënten leveren, dat willen we toch allemaal?

Uw bijdrage in de eindejaarsspecial Net (niet) op tijd?

burn-out
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.