Blogs & columns
Blog

De schade van verplaatste operaties

21 reacties

Binnenkort was het zover. 12 februari. Marlies* zou preventief haar borsten laten verwijderen. In dezelfde operatie zouden er nieuwe borsten gemaakt worden. De plastisch chirurg had haar voorbeelden laten zien dat het heus mooi kon worden. De oma van Marlies was overleden aan eierstokkanker en haar moeder had op jonge leeftijd borstkanker gekregen. Zo waren ze erachter gekomen dat er in de familie van Marlies een BRCA-mutatie zit.

Lang had ze gedacht dat ze zij vast geen mutatie had, maar toen ze zich had laten testen, bleek ze toch echt drager. Ook zij had circa 80 procent risico om in haar leven borstkanker te krijgen. Ze wist direct dat ze haar borstweefsel wilde laten verwijderen. Die operatie zal het risico op borstkanker naar ongeveer 3 procent verminderen. Er volgde een zoektocht welke reconstructie ze graag wilde en bij welke arts. Ze stond al meer dan een jaar op de wachtlijst, maar binnenkort was het zover.

Marlies was nog nooit eerder geopereerd. Ze zag er tegenop. Zou ze veel pijn krijgen? Zou het wel mooi worden? Hoe zou het zijn, het leven zonder echte borsten, zonder het gevoel in die borsten? Ze kon zich er maar moeilijk een voorstelling van maken.

Marlies had met haar werkgever geregeld dat er voor zes weken een vervanger zou zijn. Ze had de afgelopen maanden maaltijden gekookt die ze ingevroren had, zodat ze het wat gemakkelijker zou hebben na de operatie. Haar ouders zouden de eerste weken komen om de kindjes op te vangen en naar school te brengen. Ook zij hadden hun agenda daarop afgestemd.

En toen… werd ze op 27 januari gebeld door het ziekenhuis dat de operatie verzet moest worden. De dame aan de telefoon had gezegd dat er een patiënt was die haar plekje harder nodig had. Spoed was het, werd gezegd. Ze vond het ook heel spijtig. Sprakeloos had Marlies met de telefoon in haar hand gezeten. Daarna moest ze huilen. Meer dan een jaar had ze ernaartoe geleefd en nu dit. Ze voelde zich ook schuldig, want er was dus spoed voor een andere patiënt. Dat maakte dat ze bijna niet boos durfde te zijn.

Spoed over twee weken? Echt? Of is dit een planningsprobleem? Wat is er aan de hand? Een tekort aan personeel? Een arts die toch naar een congres gaat, vakantie op wil nemen of les moet geven? Ok-ruimte die toch ineens niet vrij is? Of een andere patiënt voorrang willen geven boven Marlies omdat Marlies geen acute ziekte heeft? Is de reden een reële of een kwestie van achteloosheid? Het blijft gissen, want hoe het echt zit, weten we niet.

Wat Marlies overkwam, is geen incident. We horen het regelmatig in onze achterban. Wat moeten deze vrouwen doen? Een schadeclaim indienen? Hoe kunnen we overbrengen wat de materiële en emotionele schade is? Deze blog is in elk geval een eerste aanzet.

* Marlies is een gefingeerde naam en dit relaas is gebaseerd op de ervaring van verschillende vrouwen.
meer van deze blogger
borstkanker
  • Désirée Hairwassers

    Désirée Hairwassers is gezondheidswetenschapper en borstkankerpatiënte /-activiste. Ze blogt vanuit patiëntenperspectief.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.