Blogs & columns
Blog

De oudste (huis)arts

7 reacties

Op de dag van de commerciële liefde is van ons heengegaan drs. N. van Hasselt. Hij was de oudste praktiserend huisarts van Nederland. Ik kende hem niet persoonlijk. Evenmin kan ik uit de eerste hand iets vertellen over zijn praktijkvoering. Feit is wel dat hij een aantal keren het nieuws heeft gehaald door op hoge leeftijd nog actief als huisarts te werken. Als ik het internet mag geloven is dat echt niet altijd over rozen gegaan! Mijn interesse werd gewekt.

Van Hasselt heeft gevangen gezeten in kamp Vught en de Tweede Wereldoorlog van dichtbij meegemaakt. Hij wist wat ziekte, bederf, ellende, angst, verdriet en dood inhield. Na een poging om te ontsnappen werd hij veroordeeld tot levenslange opsluiting in een tuchthuis. Echter door een ziekverklaring werd hij naar de ziekenboeg gebracht. Hij beloofde hierbij dat als hij deze verschrikkelijke periode zou overleven, hij een beroep zou kiezen waar hij zich nuttig zou maken voor zijn medemens. In 1945 werd hij door militairen bevrijd uit de gevangenis van Scheveningen.

Drs. Van Hasselt hield woord en studeerde geneeskunde. Hij heeft jarenlang als huisarts gewerkt in Buitenveldert. Toen hij 65 jaar oud werd gaf Ziekenfond Amsterdam en Omstreken (ZAO, dat later Agis werd) hem de opdracht te stoppen. Hij weigerde, omdat hij zich fit genoeg voelde om te blijven werken. Het ziekenfonds stopte de vergoeding voor zijn werkzaamheden en uitgeschreven medicijnen. Toch ging drs. Van Hasselt door met zijn praktijk en behandelde daarna zijn ZAO-patiënten zonder vergoeding. Bovendien betaalde hij niet vergoede medicijnen uit eigen zak. Een jarenlange juridische strijd volgde. In 2005 bepaalde uiteindelijke de Commissie gelijke behandeling dat Agis zich schuldig maakte aan leeftijdsdiscriminatie. De leeftijdsgrens voor huisartsen werd afgeschaft.

Drs. Van Hasselt draaide in 2011 nog zes dagen per week spreekuur en had vele nevenfuncties. Zijn echtgenote stond hem bij en was tevens dokters- en apothekersassistente.

Bovenstaande is een kort feitenrelaas van het leven van drs. Van Hasselt. Als we onze dag beginnen en gefrustreerd raken over de administratieve rompslomp, de verlengde AOW-leeftijd, de lange wachttijden, de problemen met zorgverzekeraars, ‘vervelende’ patiënten of een praktijkvoering die niet ‘je van het’ is, denk dan eens aan drs. Van Hasselt. Een noemenswaardig man die hart had voor zijn vak en voor de medemens. We hoeven niet allemaal een drs. Van Hasselt te worden of te zijn. Maar misschien heeft onze ‘frustratiekant’ wel iets aan de geschiedenis van zijn leven. Hij toont dat niet opgeven daadwerkelijk kan leiden tot verandering. Bovendien heeft hij tot zijn laatste zucht met plezier als huisarts gewerkt. Een goed voorbeeld doet goed volgen?

NB. Ik wens zijn familie, vrienden, patiënten, collega’s en een ieder die ik vergeet veel sterkte.

Bron:

-          Nico van Hasselt. Beschikbaar via: https://nl.wikipedia.org/wiki/Nico_van_Hasselt Geraadpleegd op 15-02-2018

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Frank W. Gorter van Wagtendonk

    Specialist ouderengeneeskunde, Castricum

    Ik heb onderstaande reactie van collega Fokko de Vries meerdere malen gelezen want ik kan het niet geloven wat er staat, maar het staat er echt: “Ik zie weinig toewijding bij waarnemend huisartsen [refererend aan de eerder beschreven jongere generati...es huisartsen] die alleen nog diensten willen overnemen als je meer geld biedt, tussen de ski- en strandvakanties door. De solidariteit is ver te zoeken.”
    Hier wordt in een keer een complete groep jonge collega’s zonder uitzondering afgezet als een groep inhalige, vakantievierende, niet solidaire en weinig toegewijde artsen.
    Ik kan hier uitgebreid op reageren maar ik doe het niet.
    Wat ik wel verwacht is dat collega De Vries nog eens uitlegt waar deze mening op gebaseerd is, wat het doel is om deze groep collega’s zo weg te zetten, en omdat de brief ook in MC verschenen is dat hij publiekelijk zijn excuses maakt.

  • Fokko de Vries

    huisarts, Amsterdam

    Arianne Beckers schreef een blog over Nico van Hasselt, die tot en met zijn 93ste praktiseerde als huisarts.
    Enkele jaren geleden was ik aanwezig bij een nascholing over cholesterol. Op de voorste rij zat een wat oudere heer, keurig in het pak, met ...een voornaam accent, die in detail allerlei vragen stelde over vetzuren, LDL, chylomicronen etc. Dit was collega Van Hasselt, toen al ver in de tachtig.
    Later zag ik hem tijdens de dodenherdenking bij het Rozenoord in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Vlak voor de bevrijding zijn daar 140 onschuldigen door de Duitsers vermoord. Als prominent inwoner van Amsterdam Zuid en lid van het verzet hield Van Hasselt een indrukwekkende toespraak. Hij vertelde over hoe hij werd verraden, zijn ontsnappingen en zijn voornemen om – mocht hij het overleven – de mensheid de rest van zijn leven te dienen.
    Aan het eind van zijn toespraak sprak hij zijn boosheid en verdriet uit over de jongere generatie huisartsen die alleen nog maar parttime wil werken. Die niet meer dag en nacht klaarstaan voor hun patiënten. Je kunt je afvragen of een dodenherdenking het goede forum is om hierover te beginnen, maar hij heeft zeker een punt. Ik zie weinig toewijding bij waarnemend huisartsen die alleen nog diensten willen overnemen als je meer geld biedt en dan ook nog alleen maar op rustige huisartsenposten willen werken. Tussen de ski- en strandvakanties door. De solidariteit is ver te zoeken.
    We hebben het ook aan Van Hasselt te danken dat we mogen doorwerken na onze 65ste jaar. Hij heeft daar rechtszaken over gewonnen. Met zijn overlijden is een legendarische dokter heengegaan.

  • André Weel

    bedrijfsarts, MC-blogger, Dieren

    Een prachtige minibiografie! Hulde voor dit initiatief. Van Hasselt is dus net geen 94 jaar geworden. En die vraagtekens bij zijn functioneren? Van Hasselt heeft kennelijk steeds voldaan aan zijn herregistratieverplichtingen. Dat maakt mijn bewonderi...ng alleen maar groter.

  • Mary van Schooneveld

    Oogarts AMC, Amsterdam

    Dank je wel, Arianne, voor dit mooie in memoriam. En een buiging voor collega Van Hasselt.

  • Willem van Bork

    Adviserend Geneeskundige, Oegstgeest

    Nee hoor. U bent niet de enige die vraagtekens stelt bij deze manier van praktijk voering. Probleem is dat we niet meer de vrijheid hebben om hier op te reageren. Er zijn vergelijkbare initiatieven van vooral jongere collega’s die dezelfde vragen opr...oepen waar we ons niet over mogen uitspreken. Het lijkt een soort ongekeerd populisme te zijn geworden. Schelden op ons zorgstelsel maar er ondertussen wel van profiteren.
    Moeten we langzaamhand niet de handen in elkaar slaan om iets anders te verzinnen?

  • Anne-Marie van Dam

    Psychiater, Amsterdam

    Ben ik nou echt de enige die vraagtekens zet bij de wijze van praktijkvoering en de hoge leeftijd waarop hij nog praktiseerde?

  • Hannah van den Ende

    JGZ arts, Rotterdam/Shilat, Israel

    Tijdens mijn promotie-onderzoek naar de geschiedenis van de joodse artsen in Nederland 1940-1945 had ik het voorrecht Nico van Hasselt te ontmoeten en te interviewen. Toen ik aanbelde werd ik meteen meegetrokken naar de behandelkamer: of ik even zijn... oren wilde uitspuiten, ik was immers collega. Een prachtige kennismaking! De rest van de avond en de ontmoetingen die volgden waren eveneens memorabel en lieten me achter met een diep gevoel van respect voor deze collega van de oude stempel. Een dokter in hart en nieren, 24/7 beschikbaar voor zijn patiënten, die hem op handen droegen, iemand met een roeping. Moge zijn nagedachtenis tot inspiratie zijn!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.