De ‘O ja-Erlebnis’

In Dubai worden de strenge lock-downmaatregelen op dit moment afgebouwd en de praktijk stroomt weer vol. Deze week veel nieuwe patiënten en daar neem ik dan wat extra tijd voor. Ik heb de luxe dat ik hier 30 minuten aan een patiënt kan spenderen. Die tijd neem ik vooral als men komt voor een second opinion of een third, fourth of fifth opinion – in de private zorg kan het allemaal niet gek genoeg.

Helaas zijn de verschillende ziekenhuizen en klinieken niet aangesloten op een centraal patiëntenregistratiesysteem, waardoor veel patiënten ‘blanco’ binnenkomen en ik genoodzaakt ben om een zo goed en duidelijk mogelijk inzicht te krijgen in de voorgeschiedenis, eerdere behandelingen, medicatie et cetera.

Mijn Engelse patiënte is een gezellige, zeer spraakzame dertiger, en komt voor een second opinion. Een delicaat geval: ze is zwanger volgens haar vorige dokter; het is ongewenst en niet van haar eigen man. Zeker in deze regio is dat geen sinecure en zelfs een wettelijk vergrijp. Seksueel contact buiten het huwelijk is hier niet toegestaan en zwangerschapsafbreking/abortus is helemaal verboden. Voor de vele expats die hiermee worden geconfronteerd is het potentieel een groot dilemma. Zeker tijdens de recente reisrestricties, want dan kun je immers niet naar het thuisland gaan of naar een andere locatie waar een dergelijke behandeling wel is toegestaan.

Ik begin met haar wat vragen te stellen.

‘Bent u eerder zwanger geweest?’

‘Nee hoor’, antwoord ze resoluut.

‘Weet u het zeker, ook geen miskraam?’

‘Mmmm, o ja, jawel! Twee jaar geleden in de zomer, toen had ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, helemaal vergeten. Maar dat was zo snel verholpen, Gewoon niet meer over nagedacht.’

‘Heeft u nog andere behandelingen gehad in verband met zwangerschap. Of klachten?’

‘Nou, u zet me wel aan het denken, dokter. Even goed nadenken O ja, ik heb zo’n 5 of 7, nee, 9 jaar geleden wat onaangename bloedingen gehad maar dat bleek een verkleefde vleesboom te zijn. Maar dat is al zolang geleden.’

Na 10 minuten was het resolute ‘nee’ ingewisseld voor een aardig lijstje variërend van kleine infecties tot redelijke ingrepen. Belangstellend kijkt ze met me mee naar wat ik allemaal heb opgeschreven.

‘Sorry dokter, ik denk gewoon niet zo vaak na over dit soort dingen, en daarna vergeet ik het maar. Heb ik er ook geen last meer van.’

‘Zullen we maar even gaan kijken met de echo, misschien komt er nog meer boven water?’ en met een glimlach wijs ik naar de onderzoeksstoel. Bij nader onderzoek kan ik helemaal geen zwangerschap constateren en vraag hoe ze tot deze conclusie was gekomen.

‘O die andere dokter had een bloedtest gedaan en met de echo gekeken en zei dat ik zwanger was. Maar dat ging allemaal zo snel dat ik het eigenlijk niet geloofde. En ik had hem maar niet verteld dat het niet van mijn man was. Want die dokter leek me minder geschikt om dat aan mee te delen, als u begrijpt wat ik bedoel’.

Voor de zekerheid kijk ik nog eens nauwkeurig en laat een zwangerschapstest doen. Alles negatief, niet zwanger (meer). Gerustgesteld ploft ze weer op de stoel bij mijn bureau.

‘Nou, dat scheelt een hoop ellende, dokter. Maar fijn dat u de tijd neemt en vragen stelt, ik vind het wel gezellig. Ik zou bijna vergeten waarvoor ik hier was’.