Blogs & columns
Blog

De klant is koning?

2 reacties

Zaterdagavond, 4 mei. Na de dodenherdenking luisteren we naar de toespraak van de burgemeester. Ze benoemt onze keuzevrijheid en hoe vaak we keuzes maken terwijl we ons er niet eens bewust van zijn dat dit voor ons een keuze is. Na de toespraak voegen we de daad bij haar woorden.

We zijn onze vakantie aan het regelen en zoeken naar leuke logeerplekken langs onze vaarroute. Onze wensenlijst is niet heel groot maar een beetje comfort naast het varen in ons kleine bootje zou fijn zijn. Zeker als het weer het laat afweten. Maar misschien kiezen we er dan wel voor om helemaal niet te gaan. Ook dan is er geen man overboord.

Mijn vriend zoekt verder, ik pak de zaterdagkrant en ga op de bank zitten. Mijn oog valt op een artikel over de overname en afwikkeling van het failliete MC Zuiderzee. Onder de kop van het bericht stelt de journalist zich de vraag: ‘Van wie zijn ze eigenlijk?’ Gek genoeg gaat het niet over de apparatuur, het personeel of de gebouwen, nee, ‘ze’ zijn hier de patiënten.

De curatoren hebben hun best gedaan het ziekenhuis zo ‘aantrekkelijk mogelijk te maken voor overname’ en de verzekeraar heeft, nadat er een biedingsstrijd was ontstaan, een ‘winnaar’ aangewezen, zo stond in het artikel. Na de overname blijkt er echter onenigheid te zijn ontstaan tussen verscheidene specialismen en het ziekenhuis. Er was strijd om de patiënten. Het artikel suggereert dat de patiënten het bezit zijn van iemand.

Ja, we hebben een ongekende keuzevrijheid, maar als we ziek worden, lijkt er weinig te kiezen. Buiten de onzekerheid, de angst, de pijn en andere ongemakken, zijn patiënten – en in mijn vak ook hun ouders – overgeleverd aan de arts aan wie ze gekoppeld worden. Door het type zorgvraag, de mogelijkheden in het ziekenhuis in de buurt, de contracten met de zorgverzekeraar. Er valt weinig te kiezen en weinig te beslissen.

Waar het om zoiets intrinsieks gaat als ons eigen lijf, onze eigen gezondheid, gaat het gezegde ‘de klant is koning’ vaak niet op. Dat is toch raar?

In de strijd die werd gevoerd in het bovengenoemde ziekenhuis werd besloten om voor patiënten van een bepaalde specialist geen bloedonderzoek of röntgenfoto’s meer te doen. Wat de contracten ook zijn, welke afspraken er ook zijn gemaakt, het kan toch niet zo zijn dat dit soort maatregelen worden genomen, waar de patiënt vooral de dupe van is. Als je ziek bent, wil je weten wat er aan de hand is en liefst zo snel mogelijk. Dan wil je niet de dupe worden van een strijd die in een ziekenhuis woedt. Een strijd waardoor je als patiënt nog langer in onzekerheid zit of waardoor je maar moet hopen dat die foto snel gemaakt zal worden.

En als je een vertrouwensrelatie hebt opgebouwd met een arts, je jouw gezondheid vaak letterlijk in iemands anders handen hebt gelegd, dan is die band heel veel waard. Net zoveel als de mogelijkheid tot een second opinion als deze band of het vertrouwen er niet is.

Een ziekenhuis dat failliet gaat, is voor elke partij een groot drama maar toch vooral voor de patiënten die daar een lange geschiedenis hebben, en voor de werknemers die deze geschiedenis en behandelrelatie met de patiënt delen.

Het hele artikel ging over de opbrengsten en ik snap dat dit bij elk faillissement, dus ook bij dat van een ziekenhuis, een grote, zo niet de grootste, rol speelt. Maar laten we vooral niet vergeten dat die patiënten geld in het laatje brengen met iets wat hun heel dierbaar is. Zullen we ze daarvoor dan ook keuzevrijheid geven en vooral het bezit van hun lijf bij henzelf houden. Laten we ze gaan behandelen als een klant. Als een hele dierbare klant die vooral koning is. Een koning van zichzelf.

Meer van Berber Kapitein

  • Berber Kapitein

    Berber Kapitein is kinderarts-intensivist en medisch bioloog en werkt bij het Amsterdam UMC.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen


    In tijden van rampspoed wordt het best duidelijk hoe de machtsverhoudingen binnen het ziekenhuis liggen...

    Raden van Bestuur en de Medisch Specialisten, de laatste vaak verenigd in een Medisch Specialistisch Bedrijf, vechten over het algemeen om... de macht. En in het Jansdal delen de Medisch Specialisten de lakens uit, zo bleek bij de overname van de IJsselmeerziekenhuizen.

    Verder leerden de medisch specialisten van de vroegere IJsselmeerziekenhuizen dat je collega's een ziekenhuis verderop niet automatisch je vrienden zijn. De heren en dames medici uit het Jansdal Ziekenhuis "turned their collegues an icecold shoulder". Die macht hadden ze, en zoals ik dat maar al te goed ken van medisch specialisten, ze schaamden zich er geenszins voor om die macht te doen gelden. Of het nu goede of slechte dokters waren, de dokters uit de IJsselmeerziekenhuizen, dat deed er helemaal niet toe. En dat hier patiënten wel eens de dupe van zouden kunnen worden, ook dat interesseerde de heren en dames medici geen bal. En ook dat is herkenbaar...

    Na de Raad van Bestuur en de Medisch Specialisten zijn er verder nog de verpleegkundigen, tegenwoordig in vele rangen en standen, als derde machtsblok in het ziekenhuis...

    En pas daarna, en ook alleen pas daarna, als de belangen van deze drie machtsblokken zijn gewaarborgd, komt de patiënt in beeld. Als bedvulling en verdienmodel. Niets meer en niets minder. Veel mooie woorden, de patiënt centraal, maar hier was in al haar lelijkheid heel goed te zien welke mensen het belangrijkst zijn in het ziekenhuis.

    De zorg in Nederland die haar ware gezicht liet zien. En dat was geen fraai gezicht...

  • A. Colon

    , Neuroloog

    In deze hele discussie is het juist de financiele benadering die ontmenselijkt. Overigens gaat het daarbij niet zozeer om bezit van de zorgvrager als wel om bezit van de data en toegang tot andere, soms kostbare, onderzoeksmogelijkheden.
    Als de pati...ent verwordt tot client geldt inderdaad het adagium klant is koning. Consequentie hiervan is dat de zorg ook een echte markt wordt, waarbij de zorgvrager een keuze heeft of een product wel of niet aangeschaft wordt (wat vaak niet het geval is) en de dokter een marktkoopman/vrouw wordt die zijn diensten aanprijst en verkoopt aan de hoogste bieder. Geen verantwoordelijkheid meer voelt voor de klant als geheel maar alleen nog maar voor het product dat geleverd is. En bij " de klant is koning hoort" ook " u vraagt, wij draaien", of dat nou goede gezondheidszorg is of niet. Denk b.v. aan ruimhartig antibiotica voorschrijven. Kortom een verschraling.
    Nee, ik hou vast aan het benoemen van "mijn" zorgvragers als patiënten. Ik heb geen clienten.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.