Blogs & columns
Blog

De heisa overleefd

Plaats een reactie

‘Ik had toch liever gehad dat er iemand naar mij was gekomen.’ Bleek en lichtjes zuchtend zit ze als een zwak vogeltje voor me. Het klinkt vriendelijk maar de ondertiteling is niet mis te verstaan. Ze is het er niet mee eens dat de secretaresse erop aandrong dat ze op het spreekuur moest komen, dat een huisbezoek er echt niet meer in zat vandaag zo laat op de middag van deze laatste dag van het jaar. Ze voelt zich moe en futloos. ‘Kortademig ook, eigenlijk net zoals ik me tien jaar geleden voelde, net voor mijn hartoperatie.’

Het hele klinisch onderzoek is prima, ze is nog niet geveld door de heersende griepjes en buikgriepjes, ik kan niks verontrustends vinden. Ik vraag naar zorgen, of ze ooit hyperventilatie heeft gehad. ‘Nee, nooit’, zucht ze.

Het blijft stil. Ik denk na over een plan van aanpak, zij zucht. En zoals altijd wanneer de stilte begint te schreeuwen om doorbroken te worden, en het mij nog even lukt om op mijn tong te bijten en mijn mond te houden, komt het goud naar boven.

‘Och, misschien beginnen deze dagen toch wat door te wegen’, oppert ze.

Dit jaar hoorde ik opvallend veel ‘wij blijven gewoon rustig thuis’, ‘gewoon met ons tweetjes’, ‘lekker op tijd naar bed’ en ’thuis filmpje kijken’ met de feestdagen. Zelf heb ik kilometers gewandeld tussen de familiebijeenkomsten en overladen borden door. Er was gelegenheid genoeg, de stad had schitterende winterwandelingen uitgezet in het Vennengebied van Turnhout. Met glühwein aan de vuurkorven bij het boswachtershuisje.

Afgelopen week zag ik haar terug. Met een vriendelijke glimlach zegt ze dat ze zich alweer veel beter voelt. Oef, de heisa is achter de rug, het was goed, het was mooi, maar voor routine valt ook iets te zeggen. Geef mij maar dit eerste lege weekend van het jaar. Een zee van rust om de krant te lezen, koffie te drinken, een blogje te schrijven. En zo meteen een wandelingetje misschien.

’t Is nu mooi geweest

het feesten is gedaan

Niemand heeft gekotst

we vegen scherven aan

Niemand zingt het mooier dan Jan De Wilde.

meer van Martine Schrage

  • Martine Schrage

    Martine Schrage is huisarts. Ze werd in Leuven opgeleid, werkte twintig jaar in Nederland, waarna ze terugkeerde naar haar Vlaamse roots. Toen ze pardoes op straat gezet werd, begon ze aan het vrijbuitersavontuur dat waarnemen heet.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.