De duurzame dokter

‘De rand is gróén’, zegt de coassistent vol verbazing. Langzaamaan komt eenieder tot de ontdekking dat de rode rand om de papieren koffiebeker plaats heeft gemaakt voor een groene. De groene rand wordt vergezeld door een brainstorm aan woorden als ‘biodegradable’. Binnen de kortste keren is het hét gespreksonderwerp tijdens het ochtendrapport. ‘Je kunt ook gewoon een mok nemen, dat is pas groen’, zegt mijn nuchtere collega.

De artsenwereld lijkt zich in eerste instantie niet bij uitstek te lenen voor duurzaamheid. Hoewel de arts an sich een vrij duurzaam persoon is, die jarenlang en vele gebruiksuren kan meedraaien mits er met beleid mee om wordt gegaan, is het werk dat hij verricht dat niet altijd. De meestgebruikte gadgets van een arts, zoals wegwerphandschoenen, tongspatels en naalden, lenen zich slecht voor hergebruik. Hoewel, in bepaalde contreien van mijn werkgebied is dit de normaalste zaak van de wereld. Hiermee worden ook bepaalde ziekten gerecycled, dus in het ziekenhuis niet ideaal.

‘Mette, stop met een heel regenwoud aan afdelingsbriefjes printen!’ roept mijn collega. Het is heel makkelijk om niet duurzaam te werken als dokter. Ik heb al een flinke ecologische voetafdruk gemaakt aan printwerk alleen. Mijn specialisatie tot psychiater doet misschien anders vermoeden, maar ik ben niet met geitenwollen sokken geboren. Ik moet het dus doen met tips van collega’s. En van patiënten, niet te vergeten. ‘De wereld gaat ten onder aan avocado’s!’ roept een patiënt. Hoewel psychotisch getint, bevat dit verhaal een kern van waarheid. Hoewel avocado’s lekker zijn, schijnen ze een ramp voor het milieu te zijn. Het wordt eens tijd dat ik ga nadenken over wat ik zelf kan doen aan duurzaamheid. Duurzaam dokteren.

Ik ben een aantal leuke ideeën tegen gekomen. De huisarts bij wie ik mijn coschap huisartsgeneeskunde deed, had al een elektrische auto als visiteauto voor de praktijk voordat duurzaamheid een trending topic werd. Hun Renault Twizy heeft de rijbeleving van een skelter, waarmee visites afleggen in het heuvelland een plezierige aangelegenheid wordt.

Dan komen we bij de inkoppers. Geen boeken maar e-readers; dat bespaart ook studiekosten die je in kunt zetten voor een leuk congres. Ga carpoolen met collega’s naar diezelfde congressen, scheelt brandstofkosten. Indien dit congres in Hawaii is: wees heel duurzaam ter compensatie. Ga met je fiets naar het werk, dat scheelt filetijd. Zo zie je maar, duurzaamheid en eigenbelang kunnen prima hand in hand gaan.

Er zijn vast nog ontelbaar meer duurzamedoktertips, die ik graag verneem. Ik neem nog een slok uit mijn groen omrande bekertje.