De drukknopen gesloten
1 reactieAftellend naar de vakantie (nog één dagdienst en twee weekenddagen) open ik mijn inbox. Ik zie een mail met als onderwerp iets met kwaliteitsbeleid en word direct getriggerd om een fractie van een seconde later de mail al bijna naar de prullenbak te verplaatsen, want achter een schuine streep staat kledingbeleid.
Natuurlijk, de kwaliteits-heraccreditering komt er weer aan. Dus lees ik voor de tweede keer deze maand hoe ik mijn dienstkleding moet dragen. Deze mail is iets specifieker dan de vorige. In de vorige mail las ik hoe vaak ik mijn pakken moet verschonen: elke dag, waarbij ik maximaal twee pakken uit de automaat mag halen en ik dus om de twee dagen naar het enige voor mij werkende uitgiftepunt in het ziekenhuis moet gaan, liefst voor de overdracht, terwijl ik gemiddeld vijf minuten heb om van de fietsenstalling omgekleed naar de overdracht op de achtste verdieping te komen (en nee, eerder van huis lukt niet, lees daarover vooral meer in de geweldige blog van collega-blogger Suzanne van der Velde in juni). In deze mail wordt wat dieper ingegaan op de vraag hoe we de pakken en de rest eromheen moeten dragen. Er staan wat zaken in over blote ellebogen, haarnetjes en nagellak en over de drukknoopjes. De drukknoopjes moeten te allen tijde dicht. Dat u het weet. En dan de lange haren. Ze moeten schoon zijn, verzorgd zijn en uiteraard opgestoken. Met nog een extra punt toegevoegd over alle losse plukken, vlechten en staarten.
En ik begrijp het echt. Het is namelijk logisch dat we elke dag een schoon pak aan moeten, dat doe ik thuis ook. En nee, ik wil ook niet dat mijn losse haren overal in slingeren. Wat ik me wel afvraag is hoeveel al deze audits en tracers die hiervoor gedaan zijn, kosten. Hoeveel mensen worden er voor ingehuurd om deze onderzoeken te doen? Of om te bedenken dat we dus deze tracers moeten doen voordat we de accreditatie opnieuw aanvragen? En om de kwaliteit dus te waarborgen? En hoeveel tijd gaat hierin zitten, tijd die niet aan patiëntenzorg wordt besteed? Want ondertussen moeten er miljoenen worden bezuinigd om de onderproductie van twee jaar covid te compenseren en worden die bezuinigingen vooral bij het medisch personeel doorgevoerd. En dus doen we deze zomer weer belachelijk veel diensten met zijn allen, weten we de roosters net wel maar eigenlijk niet rond te krijgen (omdat we geen gaten willen laten vallen en dus elke dienst opvangen met elkaar en voor elkaar) en laten we ondertussen veel patiënten weer door het land rijden, omdat het verpleegkundig rooster ook zo dramatisch is door vakantie en uitval dat we continu patiënten moeten weigeren. En zullen we vervolgens weer te horen krijgen dat we op basis van het aantal opnames toch meer dan genoeg artsen per bed hebben.
Nee, met dat kwaliteitsbeleid zit het wel goed, alle drukknoopjes zijn immers gesloten, en de broekriem wordt gewoon weer tot het laatste gaatje aangesnoerd.
Lees ook
M.J. Fortuijn
Psychiater, Haarlem
Best wel erg toch, dat je, potjandoppies, ook als kinderintensivist als een sukkeltje braaf achter de regels van het systeem aan moet hollen, in plaats van... etc.
Vooral die zin "voor aantal opname meer dan genoeg artsen". Auw.
Berber, dank voor ...je column en take care!