Blogs & columns
Blog

'De drain is niet meer steriel'

Plaats een reactie

‘De drain is niet meer steriel.’ Ik zeg het als een droge constatering. Zo voelt het ook. Er is niet iets acuuts aan voorafgegaan, de drain viel niet op de grond, niemand leunt tegen het steriele veld of raakt iets per ongeluk aan. Mijn collega is rustig met de procedure bezig, waarvan we van te voren alle stappen hebben doorlopen. We hebben samen de materialen gecontroleerd en nog gewacht op de komst van de drain waar wij ons comfortabel mee voelen en die wij kennen. Er was er nog één.

We hebben de taken verdeeld. Zij de drain, ik de sedatie. Ik volg haar stappen op de voet en titreer de sedatie. Voor het inbrengen van de drain moet ze toch nog iets meer ruimte creëren en ze legt de drain weer neer op het groene laken. Althans, de groene doek die onder de patiënt ligt om doorlekken op het bed te voorkomen. De doeken die op onze vorige werkplek altijd lichtgeel of lichtblauw waren. De steriele doeken waren daar groen, hetzelfde groen als het matje dat nu onder de patiënt ligt. En dat dus niet steriel is. Ondanks al onze voorbereidingen, geheel volgens het ons zo bekende CRM-principe, en ondanks de uitgebreide introductie op de afdeling, inclusief de scenario’s ‘ken je werkplek’, ontstond deze situatie. En voel ik me even heel kwetsbaar binnen het hele proces van de fusie.

Onlangs stond er een artikel in de krant over het frequent voorkomen van een burn-out onder medisch personeel. Niet de arts-assistenten maar specialisten en verpleegkundigen vertelden over hun burn-out. Er was steeds sprake van een combinatie van factoren waarbij mij er één opviel. Verpleegkundigen waren gefrustreerd omdat ze na een fusie en verhuizing niet meer de kwaliteit van zorg konden leveren die ze gewend waren, wat de werkdruk nog meer verhoogde. Verdere informatie gaf het artikel niet, maar ik vroeg mij af waar dit team stond in het fusieproces.

Heb ik het gevoel dat ik op dit moment niet de kwaliteit van zorg kan leveren die ik gewend ben van mezelf? Ik zou liegen als ik dit zou ontkennen. Waar dat aan ligt? Niet aan de nieuwe werkprocessen of een nieuw team. Nee, het komt doordat ik zowel letterlijk als figuurlijk mijn weg moet vinden. Dat we momenteel op twee locaties moeten zijn waardoor ik niet de continuïteit van zorg kan bieden die ik gewend ben. En gewoon, omdat doekjes en drains net even anders zijn, zaken waar we ons pas bewust van worden tijdens het werk, en niet tijdens het vormgeven van een protocol. En dus zijn we op onze hoede. Juist omdat we die kwaliteitsstandaard hoog willen houden. Ondertussen wordt er naar ons gekeken. Hoe vergaat het ons? Wanneer kan de productie verder omhoog. Hoe verloopt de fusie? En ja, dit alles geeft stress en verhoogt de werkdruk. Maar dit is, als het goed is, tijdelijk.

Mijn collega en ik kijken elkaar aan, en dan kijken we weer naar de drain die als stille getuige en zich van geen kwaad bewust op het groene matje ligt. De laatste in zijn soort, onbruikbaar.

In de transportkoffer blijkt er nog één te zijn. Mijn collega zorgt dat ze opnieuw steriel staat en we dekken de patiënt weer zorgvuldig en, voor de zekerheid, ruim af. Even later is, nu echt de allerlaatste, drain probleemloos geplaatst. De CRM-principes ‘teamwork’, ‘aandacht verdelen’ en ‘prioriteren’ hebben hun kracht weer bewezen.

En de drains? Die worden op de volgende stafvergadering besproken.  

  • Berber Kapitein

    Berber Kapitein is kinderarts-intensivist en medisch bioloog en werkt bij het Amsterdam UMC.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.