De dokter komt zo bij u

‘Doet u de broek maar uit en neemt u plaats op de onderzoeksbank. De dokter komt zo bij u.’ Die ‘dokter’ waar de doktersassistente het over heeft, staat met een lichte tremor aan beide handen en ogen gesloten een moment diep adem te halen in de ruimte naast de behandelkamer. Ze heeft haar handen een keer extra gedesinfecteerd. Haar haren nog eens goed onder het mutsje gestoken. Ze is sinds gisteravond weer volledig op de hoogte van de anafylactische reactie op lidocaïne, de maximale doseringen, de soorten hechtingen, vormen van scalpels en hechttechnieken. Ze gaat een lipoom verwijderen. Zeker niet voor het eerst, maar wel voor het eerst zelfstandig als dokter.

Nog zenuwachtiger dan de patiënte met het lipoom betreedt ze de behandelkamer en twee rechterhanden vinden elkaar. ‘Goedemorgen mevrouw, ik ben dokter Floor, arts-assistent van de chirurgen.’ De 72-jarige vrouw kijkt op, lachrimpels verschijnen rond haar ogen, ‘ach ach, zo jong, wat een jonge dokter.’

Juist, dat is precies waar ik op zit te wachten. Ik vervloek mijn 25 levensjaren, mijn blozende wangen en de blonde knot onder mijn mutsje. Ik word nog zenuwachtiger van het idee dat hierna de vraag ‘heeft u dit weleens eerder gedaan?’ kan volgen.

Goed, concentreren Floor. Ik zuig de verdovingsvloeistof op, datum controleren, hoeveelheid checken, wel of geen adrenaline? Een handeling die ik tijdens mijn coschappen tientallen keren heb uitgevoerd, maar die nu, als dokter, ineens ontzettend spannend is. Netjes de steriele handschoenen aantrekken. Incisie in de richting van de huidlijnen. Het goede vlak vinden. Een zucht van verlichting als het lipoom zich gemakkelijk laat lospellen. Flop. JA! Hij is eruit! Vol trots laat ik de oogst zien aan de patiënte, die er een vies gezicht bij trekt. Een intracutaan borduurwerkje met het puntje van mijn tong uit de mond van concentratie, gelukkig verbloemt mijn mondkapje dit. Steri-strips. Het 24 uur droog houden. Rustig gaan zitten mevrouw. Niet duizelig?

Onze rechterhanden ontmoeten elkaar en de lachrimpels verschijnen wederom: ‘Dat viel best mee. Hartelijk bedankt, dokter.’