De dag van helemaal niks

Vorige week was het de week tegen de eenzaamheid. In die week viel ook de dag van open zijn over psychische problematiek.

Tot mijn schrik kom ik er net achter dat zondag 11 oktober de internationale week van awareness of OCD van start is gegaan. Ik heb nog helemaal niet bedacht hoe we daaraan aandacht kunnen besteden. Gelukkig heb ik nog even voor de autismeweek. Die is pas eind maart volgend jaar.

Ik kan het ook allemaal niet meer bijhouden. Vroeger had je volgens mij alleen werelddierendag. Shit, die was zondag een week geleden. Helemaal vergeten. Maar goed, ik troost me met de gedachte dat het voor mijn huisdieren elke dag dierendag is. Is er niet ergens een kalender waarop je kunt zien waaraan deze week of deze dag extra aandacht moet worden besteed. Want laatst is me bijvoorbeeld de week van het werkgeluk (ja echt!) helemaal ontgaan.

Al googelend kom ik erachter dat we nu midden in de week van de veiligheid zitten. En ja hoor. Er is een issuekalender. Daarop kan ik zien dat zaterdag 10 oktober de internationale dag van de trekvogel was, en van de palliatieve zorg, de Europese dag tegen de doodstraf, de nationale dag van de psychische gezondheid en de start van de week van ons water.

Het wordt wel dringen zo met al die weken en dagen, die extra aandacht vragen voor het een of ander. En dan is die week van ons water zelfs twee keer per jaar, in het voor- en najaar. Dat vind ik hebberig. Een hele week is al veelgevraagd, maar twee weken is echt te veel.

Zo langzaamaan zie ik door de bomen het bos niet meer. Dáár wil ik een dag voor. De dag van helemaal niks. Of beter nog: de week van helemaal niks. Is er nog ergens een gaatje? Of plannen we het gewoon over al die andere dingen heen? Laten we er dan meteen een hele maand van maken. November wordt voortaan de maand van helemaal niks. Dat je dat maar even weet.