Cynische artsen

Er zijn van die dagen dat ik cynisch achter mijn bureau zit. Tijdens mijn spreekuur spelen zich dan vele conversaties af.

De patiënt die pijn aan zijn knie heeft als hij erop drukt, moet er vooral niet op drukken.

De patiënt met enorme vermoeidheidsklachten die een ‘algeheel bloedonderzoek’ wil, mag van mij het aanvraagformulier hebben en alles aanstrepen. Hij moest eens weten hoe ik me voel na een nacht slecht slapen.

De patiënt die zijn eigen diagnose reeds heeft gesteld, feliciteer ik met de titel ‘drs. Google’.

De patiënt die nooit een verhoogde temperatuur meet of CRP aanmaakt, maar wel antibiotica nodig zegt te hebben.

De patiënt die mij acuut moet spreken vanwege sinds één dag oorpijn.

De patiënt die aan mij vragen stelt over kiespijn.

De patiënt die aan mij vraagt of het verstandig is om te scheiden.

De patiënt die aan mij vraagt welke zorgverzekering hij moet kiezen.

De patiënt die aan mij vraagt welk type hondenmens hij is.

De patiënt die aan mij vraagt welke matras hij het beste kan kopen.

Oké. In deze laatste gevallen is er weinig conversatie gaande in mijn hoofd, maar moet ik soms wel drie keer zuchten. Ik vraag me af of er ooit een tijd komt dat patiënten mij gaan consulteren voor een brood of een stuk worst. De dokter heeft immers alle antwoorden…

Als ik van die dagen heb, vraag ik me af waar dit vandaan komt. Heb ik slecht geslapen? Barst mijn spreekuur van dit soort patiënten? Zit er iets tegen? Overdrijf ik? Of ben ik gewoon gefrustreerd, omdat ik geen evidencebased antwoord kan formuleren?

Dat ik hierin niet de enige ben, valt me op tijdens de pauze en op bij-/nascholingen. Soms zelfs resulterend in zwarte humor. Ernstige klachten en aandoeningen worden bespot.

Herkenbaar? Ik ben er niet om te zeggen of dit goed of fout is. Zolang een patiënt er niet (in)direct iets van merkt, is er in principe geen probleem (toch?). De vraag is wel waarom we dit als zorgprofessional doen. Kwestie van de druk van de ketel halen? Relativeren? Slecht gevoel voor humor? Of zou u eigenlijk tot een van de miljoen mensen moeten behoren die vorig jaar van baan wisselde? Begrijp me niet verkeerd. In de zorg hebben we immers al genoeg te maken met tekorten. Er is niks mis met een gezonde dosis (slechte) humor, maar volg uw eigen hart. Geniet van uw vak en straal dit uit. Daar heeft niet alleen u, maar ook uw patiënt baat bij!