CVS/ME - Emile Keuter
Plaats een reactieIk kan wel begrijpen dat de ME-vereniging bij de politiek aanklopt voor erkenning en aandacht. Ik snap zelfs wel dat ze vragen om meer onderzoek. Het is immers zo dat wij artsen geen antwoord hebben op hun vragen. Somatisch onvoldoende begrepen lichamelijke klachten (SOLK, red.) zijn wat ze zijn: ze steken de kop op en alarmeren ons, maar ze blijven onvoldoende begrepen. We moeten ook in ons achterhoofd houden dat sommige klachten weliswaar nog onvoldoende begrepen zijn, maar wellicht in de toekomst toch begrijpelijk worden. Ik zie wel eens mensen op de poli bij wie ik denk: ‘Als fibromyalgie bestaat, heeft deze patiënt het.’ Ik geloof echt dat we nog veel meer gaan ontdekken. Ik geloof bijvoorbeeld dat we de functioneel neurologische basis van whiplash gaan zien en ik denk ook dat we over enkele stoornissen op celniveau gaan lezen, die ons beter laten begrijpen waarom sommige mensen chronisch moe zijn. Het zou me niet verbazen als er bij goed onderzoek nu reeds patiënten met een onontdekte mitochondriale myopathie zouden kunnen worden aangetroffen onder CVS/ME-lijders. Ik geloof dat het bestaan van SOLK noopt tot bescheidenheid en als zodanig een heilzame invloed heeft op ons professioneel functioneren.Maar chronischevermoeidheidssyndroom is ook een modeziekte. Op dit moment is het de topper in SOLK-land, op de voet gevolgd door Lyme en glutenintolerantie. De toename in incidentie van ME, gevolgd op de afname van whiplash, kan op geen andere manier worden begrepen dan via socioculturele inzichten. Mensen hebben blijkbaar dit soort ziekten nodig. Een soort ziektewinst op meso- en macroniveau van de populatie. Het is in de praktijk daarom helemaal niet zinvol om extra energie te steken in onderzoek naar de oorzaak van CVS/ME. Dat onderzoek loopt al en uitbreiding ervan is niet kosteneffectief. Het is op het niveau van de volksgezondheid veel belangrijker om te werken aan bewustwording van psychosomatiek en sociale aspecten van ziekte en gezondheid onder de algemene bevolking. Alleen via educatie kunnen we ons uit dit moeras van ‘bozigheid’ en pseudowetenschap bevrijden. Niet-artsen zouden moeten leren zien dat we alle medische problemen in hun context moeten beschouwen. Dat het normaal is om biopsychosociaal te denken. Dat het soms niet gaat om wat de oorzaak is, maar veel meer om hoe je ermee omgaat. Ons artsen blijft dan de taak om geen behandelbare ziekten over het hoofd te zien en de zorg efficiënt te regelen. Lees er de richtlijn CVS en de huisartsenstandaard SOLK nog maar eens op na als u niet meer goed weet hoe.
Emile Keuter
- Er zijn nog geen reacties