Crisisopportunisten

Mij verbaast het niets dat Bruno Bruins onwel werd net toen Geert en Thierry aan de microfoon stonden te snateren. Daar zou ieder weldenkend mens op zijn minst onpasselijk van worden. Niet gehinderd door kennis van zaken een beetje drammen voor eigen parochie. Kennis van zeiken.

Het is van alle tijden, lees ik in een geschiedschrijving over de Spaanse griep (The Great Influenza, John Barry). Je hebt nu eenmaal mensen die een algemeen belang kunnen dienen en je hebt de opportunisten.

Zo werd ik in het begin van de coronacampagne op het GGD-callcenter gebeld door iemand die vier miljoen mondkapjes te koop aanbood. Als er niet snel gereageerd werd zou het ‘aan het buitenland’ worden verkocht. Kun je dat iemand kwalijk nemen? Hij moet ook zijn bedrijf runnen.

Intussen gaan we moedig voorwaarts te midden van onzekerheden. Mijn vrouw, huisarts, is getest en wacht op de uitslag. Die heeft veel invloed op de komende weken: doorwerken of thuisisolatie. Met het hele gezin. Dat kent ook zijn eigen dynamiek, merk ik. Veel activiteiten plannen voorkomt escalatie leer ik gaandeweg. Gelukkig hebben we buren met jonge kinderen die er ook niet al te fobisch in zitten, dus er wordt druk lesgegeven, hutten gebouwd, speeltuinen bezocht.

Ik bel voor een update een bevriende specialist uit Bernhoven. Hij doet daar geregeld dienst als ‘zaalarts’ en noemt de situatie er ‘grimmig’. Men verwacht dat de toestroom van coronapatiënten volgende week sterk zal toenemen. Dat wordt een test voor het hele systeem. Van de zorg tot de politiek. En dan heb je het meest aan deskundige mensen, die snel en effectief kunnen communiceren met grote groepen en die de rust kunnen bewaren. En niks aan politici die kijvend met alle onzekerheden aan de haal gaan.

Beterschap Bruno.