Blogs & columns
Blog

Corebusiness

1 reactie

Ik loop langs de Oudegracht in Utrecht en zie een winkel van de kringloop. Al sinds mensenheugenis heet deze winkel ‘De Arm’ en is onderverdeeld in een sectie kleding, boeken, meubels en curiosa. Die laatste afdeling heeft mijn onophoudelijke belangstelling.

Zo vind ik er bijvoorbeeld een plat bruinkartonnen doosje, A4-formaat, vol met oude microscopische preparaten van de meest uiteenlopende aandoeningen. Best bizar om dood menselijk materiaal hier aan te treffen.

Gedurende een uurtje amuseer ik me met een sigarendoos vol foto’s. Ik heb nooit begrepen waarom men hier afstand van doet. Ze geven zo’n mooi tijdsbeeld weer. Wat is er mis met herinneringen? Ik zie mensen in groten getale achter een bord soep zitten, een rijtje in het wit geklede meisjes op straat achter een pastoor aan lopen en ik zie twee mensen met twee koffers op een perron staan. Ik zie sigaretten en sigaren, in glazen op een feesttafel geplaatst, en kinderen in zondagse kledij bij een sluisje poseren.

De meest opvallende foto is van een baby die op een ouderwets tafelkleed ligt. Boven het ventje hangen drie vrouwen, met kralen om de nek, liefkozend naar hem te glimlachen. Op dezelfde tafel staat een goed gevulde asbak. De hoofden van de mensen staan er slechts half op, wel is de hele tafel, inclusief poten, zichtbaar. Het kindje bevindt zich geheel rechts op het plaatje. Excentrisch. Mijn lief, die twaalf jaar ouder is dan ik, heeft er wel een verklaring voor. Iets met een oud fototoestel, een kijkgaatje dat niet overeenkomt met de fotolens. Het zet me aan het denken.

(lees verder onder de foto)

De corebusiness is verschoven. Al geruime tijd voel ik hetzelfde bij mijn werkzaamheden. Er is zoveel meer bijgekomen, zonder dat een etmaal langer is gaan duren. Toegegeven, ik word er niet jonger op, dat zal zeker meespelen. Maar. Is het abnormaal dat ik dikwijls de draad een beetje kwijtraak tijdens een consult? Omdat er weer een verrichting moet worden toegevoegd of omdat een dbc niet ingevoerd kan worden, omdat ie ‘verboden’ is? Ben ik chagrijnig als ik die ellendige telefoon wel door het raam kan gooien? Is het afwijkend als ik me tijdens het spreekuur niet kan concentreren, omdat ik die dag zit te wachten op het oordeel van het Centraal Medisch Tuchtcollege?

Met groot respect kijk ik naar andere leden van mijn vakgroep, die ogenschijnlijk soepel, vele grote neventaken vervullen. Bij een timemanagementcursus heb ik een to-dolijst gekregen, een velletje papier met vier velden erop. Te weten ‘dringend en belangrijk’, ‘niet dringend en belangrijk’, ‘niet belangrijk, maar wel dringend’ en ‘niet belangrijk en niet dringend’. Gek genoeg blijven de velden steeds gevuld, terwijl ik bergen werk verzet. Als ik het met mijn soulmate op de poli bespreek, bemerkt hij hetzelfde. Het is te druk en het wordt nooit meer rustig. En veel leidt af. Ik heb geen burn-out, hoor, daarover geen zorgen. Ik kom alleen niet meer toe aan het echte dokterswerk, zijnde het goed luisteren naar en hulp bieden aan degene die voor mijn bureau zit.

De patiënt dreigt excentrisch op de tafel terecht te komen met halfhoofdige dokters erboven. En de asbak raakt steeds voller. Ik geef een ruk aan het tafelkleed, zodat de patiënt weer in het midden ligt. Dat aan één kant het tafelkleed bijna de vloer raakt, dat moet dan maar, ik heb toch niet voor niets die eed van Hippocrates gezworen?

werk
  • Mieke Kerkhof

    Mieke Kerkhof is gynaecoloog, co-assistentenopleider, schrijver en kleinkunstdweper.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Betty Tops

    planningsfunctionaris, Jeroen Bosch ziekenhuis

    Mieke Kerkhof raakt precies de kern van het probleem van deze tijd. Neven taken gaan teveel tijd in beslag nemen, dit zie je ook bij de verpleegkundigen. De patiënt staat helaas niet meer centraal, men is teveel bezig met het digitale systeem en werk...groepen. We hebben helaas aan den lijve ondervonden dat zelfs na een grote operatie niemand komt vragen of ze nog iets voor je kunnen doen zoals tanden poetsen, handen wassen of gewoon een praatje ter ondersteuning. Terwijl dit toch de basis is van goede zorg.
    Mieke: goed gesproken.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.